Het geschenk van het moederschap

Moederschap is een van de grootste werken in de schepping van God. Dat kwam terug in mijn gedachten toen ik onlangs nadacht over wat ik mijn schoonmoeder en mijn schoonmoeder aan mijn moeder en schoonmoeder kon geven. Ik herinner me graag de woorden van mijn moeder, die mijn zussen en mij vaak vertelde hoe blij ze was om onze moeder te zijn. Na ons te hebben gebaard, zou ze de liefde en grootheid van God volledig opnieuw gedefinieerd hebben. Ik kon pas beginnen te begrijpen dat toen onze eigen kinderen werden geboren. Ik herinner me nog hoe het verbaasde me, omdat mijn vrouw Tammy umschlugen de pijn van de bevalling in een geweldige vreugde als ze onze zoon en onze dochter in haar armen kon houden. De laatste paar jaar was het ontzagwekkend om aan de liefde van moeders te denken. Natuurlijk is er een verschil in mijn manier van liefde en we hebben ook de liefde van onze vader op andere manieren ervaren.

Gezien de intimiteit en kracht van moederliefde, verbaast het mij helemaal niet dat Paulus het moederschap in belangrijke uitspraken over Gods verbond met de mensheid opnam, zoals hij deed in Galaten 4,22-26 (Luther 84) schrijft het volgende:

“Want er staat geschreven dat Abraham twee zonen had, één bij een dienstmaagd, de ander bij een vrije vrouw. Maar die van de dienstmaagd werd naar het vlees verwekt, maar die van de vrije vrouw door de belofte. Deze woorden hebben een diepere betekenis. Want de twee vrouwen betekenen twee verbonden: een van de berg Sinaï, die slavernij voortbrengt, dat is Hagar; want Hagar betekent berg Sinaï in Arabië, en is een gelijkenis van het moderne Jeruzalem, levend met haar kinderen in slavernij. Maar het Jeruzalem dat boven is, is vrij; dat is onze moeder.”

Zoals net gelezen had Abraham twee zonen: het waren Isaak van zijn vrouw Sara en Ismaël van zijn dienstmaagd Hagar. Ismaël werd op natuurlijke wijze geboren. Bij Isaac was er echter een wonder nodig vanwege een belofte, aangezien zijn moeder Sara niet meer in de vruchtbare leeftijd was. Het was dus dankzij Gods tussenkomst dat Isaak werd geboren. Jacob werd geboren uit Isaak (zijn naam werd later veranderd in Israël) en zo werden Abraham, Isaak en Jacob de voorouders van het volk Israël. Op dit punt is het belangrijk erop te wijzen dat alle vrouwen van de voorouders alleen kinderen konden krijgen door de bovennatuurlijke tussenkomst van God. De afstammingsketen leidt over vele generaties naar Jezus, Gods Zoon, die als mens werd geboren. Lees alstublieft wat TF Torrance erover schreef:

De gekozen instrument van God in de hand van God tot heil van de wereld wordt afgeleid uit de schoot van Israël, Jezus van Nazareth -. Maar hij was niet alleen een hulpmiddel, maar God zelf Hij kwam in menselijke vorm als een dienaar van onze innerlijke natuur met haar Om beperkingen en de insubordinatie ervan te helen en om triomfantelijk de levende gemeenschap met God te herstellen door de verzoening van God met de mensheid.

We herkennen Jezus in het verhaal van Isaak. Isaac werd geboren door bovennatuurlijke tussenkomst, terwijl de geboorte van Jezus teruggaat tot bovennatuurlijke conceptie. Isaäk was aangewezen als een potentieel offer, maar Jezus was feitelijk en gewillig de verzoening die de mensheid met God verzoende. Er is ook een parallel tussen Isaac en ons. Het bovennatuurlijke ingrijpen bij Isaäks geboorte komt bij ons overeen met de (bovennatuurlijke) wedergeboorte door de Heilige Geest. Dit maakt ons medebroeders van Jezus (Johannes 3,3; 5). We zijn niet langer kinderen van slavernij onder de wet, maar geadopteerde kinderen, opgenomen in Gods familie en koninkrijk en hebben daar een eeuwige erfenis. Die hoop is zeker.

In Galaten 4 vergelijkt Paulus het oude en het nieuwe verbond. Zoals we hebben gelezen, verbindt hij Hagar met het volk van Israël onder het oude verbond op de Sinaï en met de Mozaïsche wet, die geen gezinslidmaatschap of erfenis in Gods koninkrijk was beloofd. Met het nieuwe verbond verwijst Paulus terug naar de oorspronkelijke beloften (met Abraham) dat God de God van Israël en Israël zijn volk zou worden en door hen alle families op aarde gezegend zouden worden. Deze beloften worden vervuld in Gods genadeverbond. Sara kreeg een zoon, geboren als direct familielid. Genade doet hetzelfde. Door de genade van Jezus worden mensen geadopteerde kinderen, kinderen van God met een eeuwige erfenis.

In Galaten 4 maakt Paulus onderscheid tussen Hagar en Sara. Hagar brengt Paulus in verband met het toenmalige Jeruzalem, een stad onder Romeinse heerschappij en wet. Sara daarentegen vertegenwoordigt 'Jeruzalem dat boven is', de moeder van alle kinderen van Gods genade met een erfenis. Het erfgoed omvat veel meer dan welke stad dan ook. Het is de "hemelse stad" (Openbaring 2 Kor1,2) van de levende God" (Hebreeën 1 Kor2,22) dat op een dag op aarde zal komen. Het hemelse Jeruzalem is onze geboorteplaats, waar ons ware burgerschap woont. Paulus noemt Jeruzalem, dat boven is, het vrije; zij is onze moeder (Galaten) 4,26). Door de Heilige Geest met Christus verbonden, zijn we vrije burgers en aanvaard door de Vader als Zijn kinderen.

Ik dank God voor Sara, Rebekah en Lea, de drie stammoeders aan het begin van het geslacht van Jezus Christus. God koos deze moeders, onvolmaakt als ze waren, en Maria, de moeder van Jezus, om zijn zoon als mens op de aarde te sturen en stuurde ons de Heilige Geest om ons kinderen van zijn vader. Moederdag is een speciale gelegenheid om onze God van het genadeverbond te danken voor het geschenk van het moederschap. We danken hem voor onze eigen moeder, onze schoonmoeder en echtgenote - voor alle moeders. Moederschap is echt een uitdrukking van Gods wonderbaarlijk levengevende goedheid.

Vol dankbaarheid voor het geschenk van het moederschap,

Joseph Tkach

president
GRACE COMMUNION INTERNATIONAL

Het geschenk van het moederschap