In de stroom van het leven

Als ouders kunnen we veel leren van de omgang met onze kinderen. Toen we ze leerden zwemmen, gooiden we ze niet zomaar in het water, maar afwachten wat er zou gebeuren. Nee, ik hield haar in mijn handen en droeg haar de hele tijd door het water. Anders hadden ze nooit geleerd om zelfstandig in het water te bewegen. Toen hij probeerde onze zoon vertrouwd te maken met het water, was hij eerst een beetje bang en riep: "Papa, ik ben bang", en klampte zich aan me vast. In deze situatie moedigde ik hem aan, sprak hem goed en hielp hem wennen aan deze nieuwe omgeving. Zelfs als onze kinderen onzeker en angstig waren, leerden ze bij elke volgende les iets nieuws. Ze weten dat we onze kinderen niet zullen laten verdrinken, zelfs als het water af en toe is gehoest, gespuugd en zelfs een beetje is ingeslikt.

Al deze dingen maken deel uit van de ervaring, zelfs als het kind misschien denkt dat het verdrinkt, zijn ze zich ervan bewust dat hun eigen voeten veilig op vaste grond staan ​​en dat we ze meteen kunnen oppakken als de zwemles te gevaarlijk voor hen zou zijn. . In de loop van de tijd hebben onze kinderen geleerd om ons te vertrouwen en we zullen altijd aan hun zijde blijven en hen beschermen.

In je eentje

De dag komt dat je helemaal alleen zwemt en de gekste acrobatiek probeert die ons bang maakt. Als onze kinderen te bang waren om die moeilijke eerste momenten in het water te doorstaan, zouden ze nooit leren zwemmen. Je zou een aantal geweldige ervaringen missen en niet met andere kinderen door het water spetteren.

Niemand kan voor hen zwemmen, onze kinderen moeten deze leerzame ervaringen zelf maken. Het is een feit dat degenen die hun angst het snelst loslaten, ook het snelst door hun eerste lessen komen en uiteindelijk met nieuw zelfvertrouwen het water uit komen. Onze hemelse Vader gooit ons ook niet zomaar in diep water en laat ons niet alleen. Hij beloofde zelfs dat hij er voor ons zou zijn als we in diep water zijn. "Als je door diep water of woeste stromen moet lopen - ik ben met je, je zult niet verdrinken" (Jesaja 43,2).
Petrus antwoordde Jezus toen hij hem over het water zag rennen: "Heer, als u het bent, beveel mij dan om over het water naar u toe te komen. En hij zei: "Kom hier! En Petrus stapte uit de boot en liep op de water en kwam tot Jezus "(Matteüs 14,28-29).

Toen Petrus' vertrouwen en geloof onzeker werden en hij dreigde te verdrinken, strekte Jezus zijn hand uit om hem te grijpen en hem te redden. God heeft ons beloofd: "Ik zal je niet in de steek laten of je verlaten" (Hebreeën 1 .)3,5). Zoals alle liefhebbende ouders onderwijst hij ons door kleine uitdagingen en helpt ons daardoor te groeien in geloof en vertrouwen. Zelfs als sommige uitdagingen verschrikkelijk en beangstigend lijken, kunnen we met verbazing kijken hoe God alles leidt voor ons welzijn en voor zijn glorie. We hoeven alleen maar de eerste stap te zetten, de eerste stap in het water te zwemmen en de angst en onzekerheid achter ons te laten.

Angst is onze grootste vijand omdat het ons verlamt, onzeker maakt en ons vertrouwen in onszelf en in God vermindert. Net als Peter moeten we deze boot verlaten in het vertrouwen dat God ons zal blijven dragen en dat niets voor hem onmogelijk is wat hij met ons wil bereiken. Zelfs als er veel moed voor nodig is om deze eerste stap te zetten, is het altijd de moeite waard omdat de beloningen onbetaalbaar zijn. Peter, die een persoon was zoals jij en ik, liep eigenlijk op het water.

Een terugblik

Zelfs als je niet weet waar het je zal brengen, hoef je je geen zorgen te maken. Er wordt vaak gezegd dat je niet vooruit kunt zolang je achterom kijkt. Zelfs als deze bewering waar is, kijk je af en toe in de achteruitkijkspiegel van je leven. Je kijkt terug en ziet al die levenssituaties waar God je doorheen heeft gedragen. In die situaties waarin je de hand van God zocht, nam Hij je in zijn armen. Hij verandert zelfs onze moeilijkste uitdagingen in waardevolle leerervaringen: "Mijn broeders en zusters, schep grote vreugde wanneer u in verschillende verleidingen valt, en weet dat uw geloof, wanneer het wordt beproefd en getest, met geduld werkt" (Jakobus 1: 2 - 3).
Zulke vreugde is in het begin niet gemakkelijk te vinden, maar het is een bewuste keuze die we moeten maken. We moeten ons afvragen of we echt in God en zijn soevereine macht van overwinning geloven of dat we ons door de duivel laten verontrusten en bang maken. Als iemand onze kinderen bang maakt, rennen ze schreeuwend in onze armen en zoeken bescherming bij ons. Ze weten immers heel goed dat we ze altijd zullen beschermen. Als kinderen van God reageren we op dezelfde manier op een situatie of probleem dat ons zorgen baart. We rennen schreeuwend in de armen van onze liefhebbende vader, wetende dat hij ons beschermt en kalmeert. Het vergt echter enige oefening, want hoe meer ons geloof op de proef wordt gesteld, des te sterker het wordt. Daarom staat God ons toe dat we, als we zwemmen, hoesten, spugen en zelfs een beetje water doorslikken en proberen het zonder Hem te redden. Hij staat dit toe: "Opdat je volmaakt en heel mag zijn en geen gebrek hebt" (James 1,4).

Het is niet gemakkelijk om op aarde te zijn en niemand van ons zou zeggen dat het leven altijd mooi is. Maar denk eens terug aan de momenten dat je stevig vastgehouden werd door je moeder of vader of wie je ook was. Je rug leunde tegen de borst van de ander en je keek uit over een weids landschap en voelde je veilig en warm in de beschermende sterke armen van de ander. Herinner je je nog dat gezellige gevoel van warmte en liefdevolle bescherming dat in je heerste en dat je ondanks regen, storm of sneeuw niet verliet? De zwembanen van ons leven zijn soms beangstigend, maar zolang we kunnen zeggen dat we God volledig vertrouwen en er zeker van zijn dat Hij ons door onveilige wateren zal dragen, kan Hij onze angst in vreugde veranderen. We kijken hem verbaasd aan, want hij voert ons door diepste wateren en hevige stormen. Als we maar konden leren genieten van het zoute water van de zee in onze ogen in plaats van terug te deinzen voor de donkere stroom van water - we weten tenslotte zonder twijfel dat God ons te allen tijde stevig in zijn armen zal houden.

Als onze kinderen ouder zijn, kunnen we ze trots in onze armen houden en zeggen: ik hou zoveel van je en ik ben zo trots op je. Ik weet dat je door een aantal moeilijke tijden in je leven moest zwemmen, maar uiteindelijk ben je erin geslaagd omdat je op God vertrouwde.

In het volgende deel van ons leven zullen we onze wegen zwemmen. Daar liggen haaien of duivelse figuren op de loer in de donkere wateren en proberen ze angst in te boezemen en ons van streek te maken met hun slechte daden. We maken een bewuste keuze en laten ons in de armen van onze vader vallen. We vertellen hem dat we zonder hem bang zijn. Hierop zal hij antwoorden: „Maakt u zich nergens zorgen over, maar laat in alle dingen uw verzoeken bij God bekend worden in gebed en smeking met dankzegging! En de vrede van God, die hoger is dan alle rede, zal uw hart en gedachten in Christus Jezus houden »(Filippenzen 4,6-7).

door Ewan Spence-Ross