De ongelooflijke liefde van God

Het kerstverhaal toont ons de ongelooflijk grote liefde van God. Het laat ons zien dat de Zoon van onze hemelse Vader zelf onder de mensen kwam wonen. Dat wij mensen Jezus hebben verworpen, is onbegrijpelijk. Nergens in het evangelie wordt gesproken over een grote menigte mensen die met hulpeloze afgrijzen toekijken hoe kwaadwillende mensen hun machtspolitiek uitspelen en hun grootste bedreiging, Jezus, uit de weg ruimen. De heersende klasse wilde Jezus dood, geëlimineerd, uit beeld – en de menigte deed precies dat. Maar de kreten: "Kruisig hem, kruisig hem!" veel meer zeggen dan alleen: we willen dat deze persoon van het toneel verdwijnt. Uit deze woorden spreekt een grote bitterheid uit een gebrek aan begrip.

Het is verbazingwekkend dat de Zoon van onze hemelse Vader een van ons werd; en het is des te verrassender dat wij mensen hem hebben afgewezen, mishandeld en gekruisigd. Het is ondenkbaar dat Jezus dit alles gewillig zou verdragen en verdragen als een enkel woord van Hem een ​​leger van engelen zou hebben opgeroepen om Hem te verdedigen? 'Of denk je dat ik het mijn vader niet zou kunnen vragen en dat hij me onmiddellijk meer dan twaalf legioenen [dat is een ontelbare menigte] engelen zou sturen?' (Mattheüs 26,53).

Onze haat tegen Jezus moet de Vader, Zoon en Heilige Geest als een donderslag bij heldere hemel hebben getroffen - of er moet hier een verlossende geest van onuitsprekelijke majesteit aan het werk zijn geweest. Had de drie-enige God de verwerping door de Joden en Romeinen niet voorzien? Overrompelde het hem dat we zijn oplossing torpedeerden door zijn zoon te doden? Of was de beschamende afwijzing door de mensheid van de Zoon van de Almachtige vanaf het begin een kritieke factor in ons proces van verlossing? Zou het kunnen dat het pad van verzoening van de Drie-eenheid inhoudt dat we onze haat accepteren?

Zou de sleutel tot verzoening niet kunnen liggen in het vrijwillig accepteren van onze geestelijke blindheid die door Satan wordt verleid en het daaruit voortvloeiende oordeel? Welke zonde is er verachtelijker dan God te haten – en moorden met bloed? Wie zou zo'n competentie hebben? Welke verzoening zou subliemer, persoonlijker en reëler kunnen zijn dan die van onze Heer, die gewillig onze toorn aanvaardde en doorstond en ons ontmoette in onze meest schandelijke verdorvenheid?

De Vader, de Zoon en de Heilige Geest nemen hun liefde voor ons buitengewoon serieus en willen niets liever dan dat wij deze liefde met al onze zintuigen aanvaarden. Maar hoe kunnen mensen worden bereikt die zo in de war zijn geraakt dat ze zich uit angst verbergen voor de drie-enige God? We kunnen er zo aan gewend raken om Jezus te zien als het slachtoffer van Gods toorn, dat we het veel duidelijkere standpunt niet meer zien dat in het Nieuwe Testament wordt geopenbaard, dat ons vertelt dat hij onze toorn heeft doorstaan. Door dit te doen, terwijl Hij onze minachting en spot op zich nam, ontmoette Hij ons in de donkerste schuilhoeken van ons wezen en bracht Hij Zijn relatie met de Vader en Zijn eigen zalving in de Heilige Geest in onze wereld van verdorven menselijke natuur.

Kerstmis vertelt ons niet alleen het mooie verhaal van het Christuskind; het kerstverhaal gaat ook over de ongelooflijk grote liefde van de drie-enige God - een liefde die ons wil ontmoeten in onze hulpeloze en gebroken natuur. Hij nam lasten en lijden op zich om ons te bereiken, en werd zelfs de zondebok van onze vijandigheid om ons te bereiken in onze pijn. Jezus, de Zoon van onze hemelse Vader, gezalfd in de Heilige Geest, verdroeg onze beschimpingen, leed onder onze vijandschap en onze afwijzing om ons ware zelf Zijn leven met ons in de Vader en Heilige Geest te geven voor altijd en altijd. En dat deed hij van de kribbe tot aan het kruis.

door C Baxter Kruger