Hoe lang zal het zijn?

Als wij christenen door een crisis gaan, is het niet gemakkelijk te verdragen. Het is nog moeilijker wanneer we de indruk krijgen dat God ons is vergeten, omdat hij, naar het ons lijkt, onze gebeden al veel te lang niet heeft verhoord. Of als we ontdekken dat God heel anders handelt dan we wilden. In deze situaties hebben we een verkeerd begrip van hoe God handelt. We lezen over beloften in de Bijbel, we bidden en hopen dat deze spoedig zullen worden vervuld: «Maar ik ben dicht bij je, ik wil je redden, en nu! Mijn hulp komt niet meer. Ik wil Jeruzalem redding en vrede geven en mijn glorie in Israël laten zien »(Jesaja 4 .)6,13 Hoop voor iedereen).

Het vers uit Jesaja is slechts een van de uitspraken die door de hele Bijbel zijn verspreid en waarin God belooft snel te handelen. In zijn context gaat het om Gods verzekering dat de Joden in Babylon naar Judea zouden worden teruggebracht, maar het wijst ook op de komst van Jezus Christus.

De Joden, nog steeds gevangen in Babylon, vroegen wanneer we kunnen gaan. De kreet werd gehoord die door de eeuwen heen regelmatig tot God opsteeg van zijn sterfelijke volk. Hij is ook te horen in tijden van gevangengenomen kinderen die wachten tot zijn heerschappij op aarde begint. Keer op keer zei God dat hij niet zou aarzelen omdat hij onze problemen kende.

Toen de profeet Habakuk een zenuwinzinking kreeg vanwege het onrecht van het volk en bij God klaagde over het gebrek aan actie in zijn tijd, kreeg hij een visioen en de verzekering dat God zou handelen, maar God voegde eraan toe: «De profetie moet nog komen zal op zijn tijd worden vervuld en zal uiteindelijk vrijuit naar buiten komen en niet bedriegen. Zelfs als het aansleept, wacht erop; het zal zeker komen en niet nalaten te verschijnen »(Habakuk 2,3).

Op een lange reis plagen alle kinderen hun ouders al na een paar kilometer en willen ze weten hoe lang het zal duren. Het is waar dat onze perceptie van tijd verandert naarmate we groeien van baby's naar volwassenheid, en het lijkt alsof hoe ouder je wordt, hoe sneller het gaat, maar toch worstelen we onvermijdelijk om Gods perspectief in te nemen.

«In het verleden sprak God op vele manieren tot onze voorouders door de profeten. Maar nu, aan het einde der tijden, heeft hij tot ons gesproken door de Zoon. God heeft hem bepaald dat uiteindelijk alles hem toebehoort als zijn erfdeel. Door hem schiep hij ook de wereld in het begin ”(Hebreeën 1,1-2 Goed Nieuws Bijbel).

In de Brief aan de Hebreeën lezen we dat de komst van Jezus het "einde der tijden" markeerde en dat was meer dan tweeduizend jaar geleden. Onze snelheid zal dus nooit hetzelfde zijn als Gods snelheid. Het kan lijken alsof God aarzelt.

Misschien helpt het om de tijd in perspectief te plaatsen door naar de fysieke wereld te kijken. Als we bedenken dat de aarde waarschijnlijk meer dan vier miljard jaar oud is en het heelal bijna veertien miljard jaar oud, dan kunnen de laatste dagen nog wel even aanslepen.

Er is natuurlijk een ander antwoord dan piekeren over tijd en relativiteit, preoccupatie met de taken van de Vader: «Wij danken God te allen tijde voor u allen en gedenken u in onze gebeden en denken voortdurend aan uw werk voor God, onze Vader in geloof en in uw werk in liefde en in uw geduld in de hoop van onze Heer Jezus Christus »(1.Thess 1,2-3).

Er gaat niets boven druk zijn om je te verbazen over hoe de dagen voorbij vliegen.

van Hilary Buck