Audio
Vader, vergeef het hen
Stel je eens het schokkende tafereel op Golgotha voor, waar de kruisiging werd uitgevoerd als een uiterst pijnlijke doodstraf. Dit werd beschouwd als de meest wrede en vernederende vorm van executie die ooit was bedacht en was voorbehouden aan de meest verachte slaven en de ergste criminelen. Waarom? Het werd uitgevoerd als een afschrikwekkend voorbeeld van rebellie en verzet tegen de Romeinse overheersing. De slachtoffers, naakt en gekweld door ondraaglijke pijn, richtten hun hulpeloze wanhoop vaak in de vorm van vloeken en beledigingen op de omringende toeschouwers. De aanwezige soldaten en toeschouwers hoorden alleen woorden van vergeving van Jezus: “Maar Jezus zei: Vader, vergeef hen; omdat ze niet weten wat ze doen!” (Lucas 23,34). De verzoeken van Jezus om vergeving zijn om drie redenen buitengewoon opmerkelijk.
Ten eerste sprak Jezus, ondanks alles wat hij meemaakte, nog steeds over zijn Vader. Het is een uitdrukking van een diep, liefdevol vertrouwen, dat doet denken aan Jobs woorden: 'Zie, ook al vermoordt hij mij, ik wacht op hem; “Voorwaar, ik zal hem mijn wegen antwoorden” (Job 13,15).
Ten tweede vroeg Jezus niet om vergeving voor zichzelf omdat hij vrij was van de zonde en ging hij naar het kruis als het vlekkeloze Lam van God om ons te redden van onze zondige wegen: “Want je weet dat je niet met vergankelijk zilver of goud redt van uw ijdele gedrag, naar de wijze van uw vaderen, maar met het kostbare bloed van Christus, als een onschuldig en onbesmet lam” (1. Peter 1,18-19). Hij kwam op voor degenen die hem ter dood veroordeelden en kruisigden, en voor de hele mensheid.
Ten derde was het gebed dat Jezus uitsprak volgens het Evangelie van Lucas niet een eenmalige uitspraak. De originele Griekse tekst suggereert dat Jezus deze woorden herhaaldelijk uitsprak – een voortdurende uiting van zijn medeleven en bereidheid om te vergeven, zelfs in de donkerste uren van zijn beproeving.
Laten we ons eens voorstellen hoe vaak Jezus in zijn diepste nood tot God heeft geroepen. Hij bereikte de plaats die bekend staat als de Skull Site. Romeinse soldaten spijkerden zijn polsen aan het hout van het kruis. Het kruis werd opgericht en hij hing tussen hemel en aarde. Omringd door een joelende en vloekende menigte moest hij toekijken hoe de soldaten zijn kleren onder elkaar verdeelden en dobbelden om zijn naadloze gewaad.
Diep in ons hart kennen we de ernst van onze zonden en de kloof die ons van God scheidt. Door het grenzeloze offer van Jezus aan het kruis werd voor ons een pad van vergeving en verzoening geopend: “Want zo hoog als de hemelen boven de aarde zijn, breidt Hij zijn genade uit aan degenen die Hem vrezen. Voor zover de morgen van de avond verschilt, neemt Hij onze overtredingen van ons weg” (Psalm 103,11-12).
Laten we met dankbaarheid en vreugde deze prachtige vergeving aanvaarden die ons door het offer van Jezus is gegeven. Hij betaalde de ultieme prijs, niet alleen om ons van onze zonden te reinigen, maar ook om ons in een levendige en liefdevolle relatie met onze hemelse Vader te brengen. Wij zijn niet langer vreemdelingen of vijanden van God, maar eerder zijn geliefde kinderen met wie hij verzoend is.
Net zoals ons vergeving werd geschonken door de onmetelijke liefde van Jezus, zijn wij geroepen om een weerspiegeling te zijn van deze liefde en vergeving in onze interacties met onze medemensen. Het is deze houding van Jezus die ons leidt en inspireert om met open armen en harten door het leven te gaan, klaar om te begrijpen en te vergeven.
door Barry Robinson
Meer artikelen over vergeving: