dankzegging

Thanksgiving, een van de belangrijkste feestdagen in de Verenigde Staten, wordt gevierd op de vierde donderdag van november. Deze dag is een centraal onderdeel van de Amerikaanse cultuur en brengt gezinnen samen om Thanksgiving te vieren. De historische wortels van Thanksgiving gaan terug tot 1620, toen de Pilgrim Fathers met de ‘Mayflower’, een groot zeilschip, naar wat nu de VS is, verhuisden. Deze kolonisten doorstonden een extreem strenge eerste winter waarin ongeveer de helft van de pelgrims omkwam. De overlevenden werden gesteund door de naburige inwoners van Wampanoag, die hen niet alleen van voedsel voorzagen, maar hen ook lieten zien hoe ze inheemse gewassen zoals maïs konden verbouwen. Deze steun leidde het jaar daarop tot een overvloedige oogst, waardoor het voortbestaan ​​van de kolonisten werd verzekerd. Als dank voor deze hulp hielden de kolonisten het eerste Thanksgiving-feest waarvoor ze de inheemse bevolking uitnodigden.

Thanksgiving betekent letterlijk: dankzegging. Tegenwoordig is Thanksgiving in Europa een overwegend kerkelijk festival met een dienst waarbij het altaar wordt versierd met fruit, groenten, granen, pompoenen en brood. Met zang en gebed danken mensen God voor zijn gaven en voor de oogst.

Voor ons christenen is de belangrijkste reden voor dankbaarheid Gods grootste geschenk: Jezus Christus. Onze kennis van wie Jezus is en de identiteit die we in Hem vinden, evenals onze waardering voor relaties, voeden onze dankbaarheid. Dit komt tot uiting in de woorden van de Britse baptistenprediker Charles Spurgeon: “Ik geloof dat er iets is dat nog kostbaarder is dan de viering van Thanksgiving. Hoe implementeren we dit? Door een algemene opgewektheid van gedrag, door gehoorzaamheid aan het gebod van Hem door wiens barmhartigheid wij leven, door aanhoudende vreugde in de Heer, en door de onderwerping van onze verlangens aan zijn wil.”

Uit dankbaarheid voor het offer van Jezus Christus en onze verzoening met Hem nemen wij deel aan de christelijke viering van het Avondmaal. Deze viering staat in sommige kerken bekend als de eucharistie (εὐχαριστία betekent dankzegging). Door brood en wijn te eten, symbolen van Jezus' lichaam en bloed, drukken we onze dankbaarheid uit en vieren we ons leven in Christus. Deze traditie vindt zijn oorsprong in het Joodse Pascha, dat Gods reddende daden in de geschiedenis van Israël herdenkt. Een essentieel onderdeel van de Paschaviering is het zingen van de hymne “Dayenu” (Hebreeuws voor “het zou genoeg zijn geweest”), die Gods reddingswerk voor Israël in vijftien verzen beschrijft. Net zoals God Israël redde door de Rode Zee te splijten, biedt Christus ons verlossing van zonde en dood aan. De Joodse sabbat als rustdag wordt in het christendom weerspiegeld in de rust die we in Christus hebben. Gods vroegere aanwezigheid in de tempel vindt nu plaats in gelovigen door de Heilige Geest.

Thanksgiving is een goed moment om even stil te staan ​​en na te denken over onze eigen ‘Dayenu’: ‘God kan oneindig veel meer voor ons doen dan we ooit kunnen vragen of ons kunnen voorstellen. “Zo machtig is de kracht waarmee Hij in ons werkt” (Efeziërs 3,20 Goed Nieuws Bijbel).

God de Vader gaf zijn Zoon, van wie hij zei: "Dit is mijn geliefde Zoon, in wie ik een welbehagen heb" (Mattheüs 3,17).

In gehoorzaamheid aan de Vader liet Jezus zich kruisigen, stierf en werd begraven. Door de kracht van de Vader stond Jezus op uit het graf, stond op de derde dag op en versloeg de dood. Vervolgens steeg Hij op naar de Vader in de hemel. Ik geloof dat de God die dit allemaal heeft gedaan en nog steeds in ons leven handelt, veel verder dan we ons kunnen voorstellen. Hoewel het nuttig is om over Gods werk in het oude Israël te lezen, moeten we vaak nadenken over de barmhartigheid van Jezus Christus in ons leven van vandaag.

De essentiële waarheid is dat onze hemelse Vader van ons houdt en voor ons zorgt. Hij is de grote gever die ons grenzeloos liefheeft. Als we beseffen dat wij de ontvangers zijn van zulke volmaakte zegeningen, moeten we even stilstaan ​​bij en onze hemelse Vader erkennen als de bron van elk goed en volmaakt geschenk: ‘Elk goed geschenk en elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader der lichten in wie er geen verandering is, noch verandering van licht en duisternis” (Jakobus 1,17).

Jezus Christus heeft bereikt wat wij nooit voor onszelf hadden kunnen doen. Onze menselijke hulpbronnen zullen ons nooit van de zonde kunnen bevrijden. Laten we, terwijl we als familie en vrienden samenkomen, dit jaarlijkse evenement gebruiken als een gelegenheid om in nederigheid en dankbaarheid te buigen voor onze Heer en Heiland. Mogen wij God danken voor wat Hij heeft gedaan, wat Hij doet en wat Hij zal doen. Mogen wij onszelf opnieuw wijden aan het wijden van onze tijd, schatten en talenten aan het werk van Zijn koninkrijk, dat door Zijn genade tot stand moet worden gebracht.

Jezus was een dankbaar mens die niet klaagde over wat hij niet had, maar eenvoudigweg gebruikte wat hij had tot eer van God. Hij had niet veel zilver of goud, maar wat hij had, gaf hij weg. Hij gaf genezing, reiniging, vrijheid, vergeving, mededogen en liefde. Hij gaf van zichzelf – in leven en in dood. Jezus blijft leven als onze Hogepriester, geeft ons toegang tot de Vader, geeft ons de zekerheid dat God ons liefheeft, geeft ons hoop op zijn terugkeer en geeft ons zichzelf.

door Joseph Tkach

Meer artikelen over dankbaarheid:

Dankbaar gebed

Jezus de eersteling