Denk met vreugde aan Jezus

Jezus zei dat we Hem moesten gedenken elke keer dat we aan de tafel van de Heer komen. Vroeger was het avondmaal voor mij een rustige, serieuze gelegenheid. Ik had een ongemakkelijk gevoel om voor of na de ceremonie met andere mensen te praten omdat ik ernaar streefde de plechtigheid te behouden. Hoewel we denken aan Jezus, die kort na het eten van een laatste avondmaal met zijn vrienden stierf, moet deze gelegenheid niet als een uitvaartdienst worden ervaren.

Hoe zullen we hem herdenken? Zullen we treuren en rouwen als een groep betaalde rouwenden? Moeten we huilen en verdrietig zijn? Zullen we aan Jezus denken met klachten van schuld of spijt dat Hij vanwege onze zonde zo'n afschuwelijke dood heeft ondergaan - de dood van een misdadiger - door een Romeins martelwerktuig? Is het een tijd van berouw en belijdenis van zonden? Misschien kun je dit het beste privé doen, hoewel deze gevoelens soms opkomen als we aan Jezus' dood denken.

Zullen we deze herdenkingstijd eens vanuit een heel ander perspectief benaderen? Jezus zei tegen zijn leerlingen: «Ga de stad in en zeg tegen een van hen: 'De Leraar zegt: 'Mijn tijd is nabij; Ik zal het Pascha met jullie eten met mijn discipelen" (Matteüs 2 .)6,18). Die avond, toen hij met hen aan tafel zat om zijn laatste avondmaal te nuttigen en nog een laatste keer met hen te praten, had hij veel aan zijn hoofd. Jezus wist dat hij niet meer met hen zou eten totdat het koninkrijk van God in zijn volheid zou verschijnen.

Jezus had drie en een half jaar met deze mannen doorgebracht en was erg op hen gesteld. Hij zei tegen zijn discipelen: "Ik heb ernaar verlangd dit Paaslam met jullie te eten voordat ik lijd" (Lukas 2 Kor.2,15).

Laten we aan hem denken als de Zoon van God die naar de aarde kwam om onder ons te leven en een van ons te zijn. Hij is Degene die, in de vorm van Zijn persoon, ons bevrijding van de wet, van de ketenen van de zonde en van de onderdrukking van de dood heeft gebracht. Hij bevrijdde ons van angst voor de toekomst, gaf ons het vooruitzicht de Vader te kennen en de kans om geroepen te worden en kinderen van God te zijn. «Hij nam het brood, sprak de dank uit, brak het en gaf het hun, zeggende: Dit is mijn lichaam dat voor jullie is gegeven; doe dit ter nagedachtenis aan mij” (Lukas 2 Kor2,19). Laten we vervuld zijn met vreugde als we denken aan Jezus Christus, die God heeft gezalfd: "De Geest van de Here God is op mij, omdat de Here mij heeft gezalfd. Hij heeft mij gezonden om aan de armen goed nieuws te brengen, om gebrokenen van hart te verbinden, om vrijheid te prediken aan gevangenen en aan hen die in slavernij zijn om vrij en vrij te zijn" (Jesaja 61,1).

Jezus doorstond het kruis vanwege de vreugde die hem wachtte. Het is moeilijk je zo'n grote vreugde voor te stellen. Het was zeker geen menselijke of aardse vreugde. Het moet de vreugde zijn geweest God te zijn! Hemelse vreugde. De vreugde van de eeuwigheid! Het is een vreugde die we ons niet eens kunnen voorstellen of beschrijven!

Dit is Degene, Jezus Christus, die we moeten gedenken. Jezus, die ons verdriet in vreugde veranderde en ons uitnodigt om deel uit te maken van zijn leven, nu en voor altijd. Laten we hem gedenken met een glimlach op ons gezicht, met een vreugdekreet op onze lippen en met een licht hart gevuld met de vreugde van het kennen en verenigd zijn met onze Heer Christus Jezus!

door Tammy Tkach