Het lege graf: wat zit er voor jou in?

Het verhaal van het lege graf verschijnt in de Bijbel in elk van de vier evangeliën. We weten niet precies wanneer God de Vader Jezus ongeveer 2000 jaar geleden weer tot leven bracht in Jeruzalem. Maar we weten dat deze gebeurtenis het leven van elke persoon die ooit heeft geleefd, zal beïnvloeden en veranderen.

Jezus, een timmerman uit Nazareth, werd gearresteerd, veroordeeld en gekruisigd. Toen hij stierf, vertrouwde hij zijn hemelse Vader en de Heilige Geest toe. Daarna werd zijn gemartelde lichaam in een graf van massief gesteente gelegd, dat voor de ingang met een zware steen werd verzegeld.

Pontius Pilatus, de Romeinse gouverneur, gaf opdracht om het graf te bewaken. Jezus profeteerde dat het graf hem niet zou bevatten, en Pilatus was bang dat de volgelingen van de dode man zouden proberen het lichaam te stelen. Dit leek echter onwaarschijnlijk omdat ze gedemoraliseerd waren, vol angst en daarom verborgen. Ze hadden het brute einde van hun leider gezien - bijna doodgeslagen, aan een kruis genageld en na zes uur pijn in de zij gestoken met een speer. Ze hadden het gehavende lichaam van het kruis gehaald en het snel in linnen gewikkeld. Het had alleen een tijdelijke begrafenis moeten zijn toen de sabbat naderde. Sommigen waren van plan om na de sabbat terug te keren om het lichaam van Jezus voor te bereiden op een behoorlijke begrafenis.

Het lichaam van Jezus lag in het koude, donkere graf. Na drie dagen bedekte de lijkwade de op handen zijnde ontbinding van het dode vlees. Wat uit hem voortkwam was wat nooit eerder had bestaan ​​- een herrezen en verheerlijkt menselijk wezen. Jezus werd uit zijn hemelse Vader en in de kracht van de Heilige Geest opgewekt. Niet op een manier die zijn menselijk bestaan ​​herstelde, zoals hij had gedaan met Lazarus, de dochter van Jaïrus en de zoon van een weduwe in Naïn, die werden teruggeroepen naar hun oude lichaam en aardse leven. Nee, Jezus keerde niet terug naar zijn oude lichaam door simpelweg te worden gereanimeerd. De bewering dat God de Vader, zijn begraven Zoon, Jezus op de derde dag tot een nieuw leven heeft opgewekt, is radicaal anders. In de geschiedenis van de mensheid zijn er geen sluitende analogieën of plausibele intern-wereldse verklaringen hiervoor. Jezus vouwde de lijkwade op en ging het graf uit om zijn werk voort te zetten. Niets zou ooit meer hetzelfde zijn.

Onbegrijpelijke waarheid

Toen Jezus als mens bij ons op aarde leefde, was hij een van ons, een mens van vlees en bloed die werd blootgesteld aan honger, dorst, vermoeidheid en de beperkte dimensies van het sterfelijk bestaan. "En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond, en wij hebben zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als de eniggeboren Zoon van de Vader, vol van genade en waarheid" (Johannes 1,14).

Hij leefde in gemeenschap met Gods Heilige Geest als een van ons. Theologen noemen de incarnatie van Jezus "incarnatie". Hij was ook één met God als het Eeuwige Woord of de Zoon van God. Dit is een feit dat moeilijk en mogelijk onmogelijk volledig te bevatten is gezien de beperkingen van onze menselijke geest. Hoe kon Jezus zowel God als mens zijn? Zoals de hedendaagse theoloog James Innell Packer het uitdrukte: "Hier zijn twee mysteries voor de prijs van één - de veelheid van personen binnen de eenheid van God en de vereniging van Godheid en de mensheid in de persoon van Jezus. Niets in fictie is zo fantastisch als deze Waarheid van de Menswording »(God kennen). Het is een concept dat in tegenspraak is met alles wat we weten over de gewone realiteit.

De wetenschap toont aan dat het feit dat iets de verklaring tart, niet betekent dat het niet waar is. Wetenschappers in de voorhoede van de natuurkunde zijn in het reine gekomen met fenomenen die de conventionele logica op zijn kop zetten. Op kwantumniveau gaan de regels die ons dagelijks leven reguleren kapot en gelden er nieuwe regels, zelfs als ze de logica op zo'n manier tegenspreken dat ze absurd lijken. Licht kan zowel als een golf als als een deeltje werken. Een deeltje kan zich op twee plaatsen tegelijk bevinden. Sommige subatomaire quarks moeten twee keer ronddraaien voordat ze "rondgaan", terwijl andere slechts een halve omwenteling hoeven te draaien. Hoe meer we leren over de kwantumwereld, hoe minder waarschijnlijk het lijkt. Experiment na experiment toont echter aan dat de kwantumtheorie correct is.

We hebben de tools om de fysieke wereld te verkennen en zijn vaak verbaasd over de innerlijke details. We hebben geen instrumenten om goddelijke en spirituele werkelijkheden te onderzoeken - we moeten ze accepteren zoals God ze aan ons openbaart. Deze dingen werden ons verteld door Jezus zelf en door degenen aan wie hij opdracht had gegeven te prediken en te schrijven. Het bewijs dat we hebben uit de Schrift, de geschiedenis en onze eigen ervaring ondersteunt het geloof dat Jezus één is met God en één met de mensheid. «Ik heb hun de glorie gegeven die u mij hebt gegeven, zodat zij één mogen zijn zoals wij één zijn, ik in hen en u in mij, zodat zij volmaakt één kunnen zijn en de wereld mag weten dat u mij en hou van hen zoals je van mij houdt »(Johannes 17,22-23).

Toen Jezus werd opgewekt, bereikten de twee naturen een nieuwe dimensie van samenleven, wat leidde tot een nieuw soort schepping - een verheerlijkt menselijk wezen dat niet langer onderhevig was aan dood en verval.

Ontsnap uit het graf

Vele jaren, misschien zelfs 60 jaar na deze gebeurtenis, verscheen Jezus aan Johannes, de laatste van zijn oorspronkelijke discipelen die aanwezig waren bij zijn kruisiging. Johannes was nu een oude man en woonde op het eiland Patmos. Jezus zei tegen hem: „Wees niet bang! Ik ben de eerste en de laatste en de levenden; en ik was dood, en zie, ik leef voor eeuwig en altijd. Amen! En ik heb de sleutels van het rijk van de doden en van de dood »(Openbaring 1,17-18 Slagerbijbel).

Kijk nog eens heel goed naar wat Jezus zegt. Hij was dood, hij leeft nu en dat hij voor altijd in leven zal blijven. Hij heeft ook een sleutel die de weg opent voor andere mensen om uit het graf te ontsnappen. Zelfs de dood is niet meer zoals vóór de opstanding van Jezus.

We zien een verbazingwekkende belofte van een ander vers dat een cliché is geworden: "Want God heeft de wereld zo liefgehad, dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat allen die in hem geloven niet verloren gaan, maar eeuwig leven hebben" (Johannes 3,16). Jezus, die tot eeuwig leven is opgestaan, heeft de weg voor ons gebaand om eeuwig te leven.

Toen Jezus uit de dood werd opgewekt, bereikten zijn beide naturen een nieuwe dimensie die leidde tot een nieuw soort schepping - een verheerlijkte mens die niet langer onderhevig was aan dood en verval.

Er is meer

Voordat Jezus stierf, bad hij het volgende gebed: «Vader, ik wil dat waar ik ben ook degenen die u mij hebt gegeven, bij mij mogen zijn, zodat ze mijn glorie kunnen zien die u mij hebt gegeven; want je hield van me voordat de wereld werd gesticht »(Johannes 17,24). Jezus, die ons sterfelijke bestaan ​​ongeveer 33 jaar heeft gedeeld, zegt dat hij wil dat we voor altijd bij hem zijn in zijn onsterfelijke omgeving.

Paulus schreef een soortgelijke boodschap aan de Romeinen: “Maar als wij kinderen zijn, zijn wij ook erfgenamen, namelijk Gods erfgenamen en mede-erfgenamen met Christus, aangezien wij met hem lijden, opdat wij ook met hem tot heerlijkheid worden opgewekt. Want ik ben ervan overtuigd dat deze tijd van lijden niet opweegt tegen de heerlijkheid die ons zal worden geopenbaard »(Romeinen .) 8,17-18).

Jezus was de eerste persoon die het sterfelijke bestaan ​​overwon. God heeft nooit bedoeld om de enige te zijn. We waren altijd in Gods gedachten. "Voor degenen die hij heeft uitverkoren, heeft hij ook voorbestemd dat zij zouden zijn als het beeld van zijn zoon, zodat hij de eerstgeborene onder vele broers zou zijn" (Romeinen 8,29).

Hoewel we het volledige effect nog niet kunnen begrijpen, is onze eeuwige toekomst in veilige handen. «Lieve mensen, we zijn al Gods kinderen; maar het is nog niet duidelijk geworden wat we zullen zijn. We weten dat wanneer het wordt geopenbaard, we zullen zijn zoals het; omdat we hem zullen zien zoals hij is »(1. John 3,2). Wat van hem is, is ook van ons, zijn soort leven. Gods manier van leven.
Door zijn leven, dood en opstanding heeft Jezus ons laten zien wat het betekent om mens te zijn. Hij is de eerste man die alle perfectie bereikt die God vanaf het begin voor de mens in gedachten had. Maar hij is niet de laatste.

We kunnen er namelijk niet alleen komen: «Jezus zei tegen hem: ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door mij” (Johannes 14,6).

Net zoals God het sterfelijke lichaam van Jezus veranderde in zijn verheerlijkt lichaam, zal Jezus ons lichaam transformeren: "Hij zal ons nederige lichaam veranderen, zodat het wordt als zijn verheerlijkt lichaam naar de kracht waarmee hij alle dingen kan onderwerpen" (Filippenzen 3,21).

Als we de Schriften aandachtig lezen, begint zich een opwindend vooruitblik op de toekomst van de mensheid te ontvouwen.

"Maar een van hen getuigt op een gegeven moment en zegt:" Wat is de mens dat je aan hem denkt, en de Mensenzoon dat je voor hem zorgt? U maakte hem een ​​poosje lager dan de engelen; u kroonde hem met heerlijkheid en eer; u hebt alles onder zijn voeten gelegd: "Toen hij alles onder zijn voeten legde, heeft hij niets behouden dat hem niet onderworpen was" (Hebreeën 2,6-8).

De schrijver van de Brief aan de Hebreeën citeerde de psalm 8,5-7, eeuwen eerder geschreven. Maar hij vervolgde: “Maar nu zien we niet dat alles aan hem is onderworpen. Maar Jezus, die voor een korte tijd lager was dan de engelen, zien we gekroond met heerlijkheid en eer door het lijden van de dood, zodat hij door Gods genade voor iedereen de dood zou smaken »(Hebreeën 2,8-9).

De vrouwen en mannen aan wie Jezus Christus met Pasen verscheen, getuigden niet alleen van zijn lichamelijke opstanding, maar ook van de vondst van zijn lege graf. Hieruit herkenden ze dat hun gekruisigde Heer werkelijk, persoonlijk en lichamelijk opstond in zijn nieuwe leven.

Maar wat heb je aan het lege graf daarna als Jezus het zelf niet meer nodig heeft? Toen degenen die in hem werden gedoopt, werden we bij hem begraven, zodat we met hem in zijn nieuwe leven konden ontwikkelen. Maar hoeveel van het verleden drukt ons keer op keer; hoeveel dat schadelijk is voor het leven, beperkt ons nog steeds! Al onze zorgen, lasten en angsten, waarvoor Christus al is gestorven, mogen we in zijn graf begraven - er is genoeg ruimte in geweest sinds de opstanding van Jezus Christus.

Het lot van Jezus is ons lot. Zijn toekomst is onze toekomst. De opstanding van Jezus toont Gods bereidheid om zich onherroepelijk aan ons allen te binden in een eeuwige liefdesrelatie en om op te staan ​​in het leven en de gemeenschap van onze Drie-enige God. Dat was vanaf het begin zijn plan en Jezus kwam ons ervoor redden. Hij heeft het gedaan!

door John Halford en Joseph Tkach