Audio
Het avondmaal des Heren
Het avondmaal is een herinnering aan wat Jezus in het verleden deed, een symbool van onze relatie met hem nu en een belofte van wat hij in de toekomst zal doen. Telkens wanneer we het avondmaal vieren, nemen we brood en wijn om onze Heiland te gedenken en zijn dood te verkondigen totdat hij komt. Het Heilig Avondmaal neemt deel aan de dood en opstanding van onze Heer, die zijn lichaam heeft gegeven en zijn bloed heeft vergoten zodat wij vergeving mogen ontvangen. (1. Korintiërs 11,23-26; 10,16; Mattheüs 26,26-28).
Het Avondmaal des Heren herinnert ons aan Jezus 'dood aan het kruis
Die avond, toen hij werd verraden, terwijl Jezus aan het eten was met zijn discipelen, nam hij brood en zei: “Dit is mijn lichaam, dat voor jullie wordt gegeven; doe dit ter nagedachtenis aan mij" (Lukas 2 Kor2,19). Ze aten elk een stuk brood. Als we deelnemen aan het avondmaal, eten we elk een stuk brood ter nagedachtenis aan Jezus.
"Zo zei ook de beker na het avondeten tegen ons: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, dat voor jullie vergoten wordt" (v. 20). Terwijl we wijn drinken bij de communie, herinneren we ons dat het bloed van Jezus voor ons werd vergoten en dat bloed het nieuwe verbond betekende. Net zoals het oude verbond werd verzegeld door besprenging met bloed, zo werd het nieuwe verbond opgericht door het bloed van Jezus (Hebreeën 9,18-28).
Zoals Paulus zei: "Want zo vaak als u dit brood eet en dit bloed drinkt, verkondigt u de dood van de Heer totdat hij komt" (1. Korintiërs 11,26). Het Heilig Avondmaal blikt terug op de dood van Jezus Christus aan het kruis.
Is Jezus 'dood een goede zaak of een slechte zaak? Er zijn zeker enkele zeer droevige aspecten aan zijn dood, maar het grotere plaatje is dat zijn dood het beste nieuws is dat er is. Ze laat ons zien hoeveel God van ons houdt - zozeer zelfs dat hij zijn zoon heeft gestuurd om voor ons te sterven, zodat onze zonden kunnen worden vergeven en we voor altijd bij hem kunnen leven.
De dood van Jezus is een enorm groot geschenk voor ons. Het is kostbaar. Als we een geschenk van grote waarde krijgen, een geschenk dat een grote opoffering voor ons inhoudt, hoe moeten we het ontvangen? Met verdriet en spijt? Nee, dat is niet wat de gever wil. Integendeel, we zouden het met grote dankbaarheid moeten accepteren, als een uiting van grote liefde. Wanneer we tranen vergieten, moeten het tranen van vreugde zijn.
Dus hoewel het Avondmaal des Heren een herinnering aan de dood is, is het geen begrafenis, alsof Jezus nog steeds de dood is. Integendeel - we vieren deze herinnering in de wetenschap dat de dood Jezus slechts drie dagen vasthield - wetende dat de dood ons ook niet voor altijd zal vasthouden. We verheugen ons dat Jezus de dood heeft overwonnen en iedereen heeft vrijgelaten die tot slaaf was gemaakt door angst voor de dood (Hebreeën .) 2,14-15). We kunnen Jezus' dood gedenken met de vreugdevolle wetenschap dat hij over zonde en dood zegevierde! Jezus zei dat ons verdriet zal veranderen in vreugde (Johannes 1 .)6,20). Aan de tafel van de Heer komen en gemeenschap hebben zou een feest moeten zijn, geen begrafenis.
De oude Israëlieten keken terug op de gebeurtenissen van het Pascha als een bepalend moment in hun geschiedenis, de tijd waarin hun identiteit als natie begon. Het was in de tijd dat ze door de machtige hand van God aan de dood en de slavernij ontsnapten en bevrijd waren om de Heer te dienen. In de christelijke kerk kijken we terug op de gebeurtenissen rond de kruisiging en opstanding van Jezus als een bepalend moment in onze geschiedenis. Daardoor ontsnappen we aan de dood en de slavernij van de zonde, en daardoor zijn we bevrijd om de Heer te dienen. Het Heilig Avondmaal is een herinnering aan dat beslissende moment in onze geschiedenis.
Het sacrament symboliseert onze huidige relatie met Jezus Christus
De kruisiging van Jezus heeft een blijvende betekenis voor allen die een kruis hebben opgenomen om Hem te volgen. We blijven deel hebben aan zijn dood en aan het nieuwe verbond omdat we deel hebben aan zijn leven. Paulus schreef: „Is de beker der zegening die wij zegenen niet de gemeenschap met het bloed van Christus? Het brood dat we breken, is dat niet de gemeenschap van het lichaam van Christus?" (1. Korintiërs 10,16). Door het Heilig Avondmaal laten we ons aandeel in Jezus Christus zien. We hebben gemeenschap met hem. We zijn met hem verenigd.
Het Nieuwe Testament spreekt op verschillende manieren over onze deelname aan Jezus. We nemen deel aan zijn kruisiging (Galaten) 2,20; Kolossenzen 2,20), zijn dood (Romeinen 6,4), zijn opstanding (Efeziërs 2,6; Kolossenzen 2,13; 3,1) en zijn leven (Galaten 2,20). Ons leven is in hem en hij is in ons. Het Heilig Avondmaal symboliseert deze geestelijke werkelijkheid.
Hoofdstuk 6 van het Johannesevangelie geeft ons een soortgelijk beeld. Nadat hij zichzelf had uitgeroepen tot "brood des levens", zei Jezus: "Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem opwekken op de laatste dag" (Johannes 6,54). Het is cruciaal dat we ons geestelijk voedsel in Jezus Christus vinden. Het Avondmaal des Heren demonstreert deze blijvende waarheid. "Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in mij en ik in hem" (v. 56). We laten zien dat we in Christus leven en hij in ons.
Dus het Heilig Avondmaal helpt ons om naar Christus op te kijken en we worden ons ervan bewust dat het ware leven alleen in en met Hem kan zijn.
Maar als we ons ervan bewust zijn dat Jezus in ons leeft, dan stoppen we en denken we na over wat voor soort huis we hem aanbieden. Voordat hij in ons leven kwam, waren we een verblijfplaats voor de zonde. Jezus wist dat voordat hij zelfs op de deur van ons leven klopte. Hij wil binnenkomen, zodat hij kan beginnen met opruimen. Maar wanneer Jezus aanklopt, proberen velen een snelle opruimactie uit te voeren voordat ze de deur openen. Als mensen zijn we echter niet in staat om onze zonden te zuiveren - het beste wat we kunnen doen is ze in de kast verbergen.
Dus verbergen we onze zonden in de kast en nodigen we Jezus uit in de woonkamer. Eindelijk in de keuken, dan in de hal en dan in de slaapkamer. Het is een geleidelijk proces. Eindelijk komt Jezus naar de kast, waar onze ergste zonden verborgen zijn, en hij reinigt deze ook. Jaar na jaar, als we groeien in geestelijke volwassenheid, geven we steeds meer van ons leven aan onze Verlosser.
Het is een proces en het Avondmaal speelt daarin een rol. Paulus schreef: "Laat een man zichzelf onderzoeken, en laat hem aldus van dit brood eten en uit deze beker drinken" (1. Korintiërs 11,28). Elke keer dat we aanwezig zijn, moeten we onszelf onderzoeken, ons bewust van het grote belang dat in deze ceremonie ligt.
Wanneer we onszelf testen, vinden we vaak zonde. Dit is normaal - er is geen reden om het avondmaal te vermijden. Het is slechts een herinnering dat we Jezus nodig hebben in ons leven. Alleen hij kan onze zonden wegnemen.
Paulus bekritiseerde christenen in Korinthe voor de manier waarop ze het avondmaal vierden. De rijken kwamen eerst, ze aten hun buik vol en werden zelfs dronken. De arme leden waren klaar en bleven hongerig. De rijken deelden niet met de armen (vv. 20-22). Ze deelden niet echt het leven van Christus omdat ze niet deden wat Hij zou doen. Ze begrepen niet wat het betekende om leden van het lichaam van Christus te zijn en dat leden verantwoordelijkheid voor elkaar hadden.
Dus als we onszelf onderzoeken, moeten we om ons heen kijken om te zien of we elkaar behandelen op de manier waarop Jezus Christus gebood. Als jij verenigd bent met Christus en ik ben verenigd met Christus, dan zijn we inderdaad met elkaar verbonden. Zo symboliseert het Avondmaal onze deelname aan Christus, ook onze deelname (andere vertalingen noemen het gemeenschap of delen of gemeenschap) in elkaar.
Zoals Paul in 1. Korintiërs 10,17 zei: "Want het is één brood: zo zijn wij velen één lichaam, omdat we allemaal deel hebben aan één brood." Door samen deel te nemen aan het avondmaal des Heren vertegenwoordigen we het feit dat we één lichaam zijn in Christus, verenigd, met verantwoordelijkheid voor elkaar.
Bij het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen vertegenwoordigde Jezus het leven van Gods koninkrijk door de voeten van de discipelen te wassen (Johannes 13,1-15). Toen Petrus protesteerde, zei Jezus dat hij zijn voeten moest wassen. Het christelijk leven omvat beide - dienen en gediend worden.
Het Heilig Avondmaal herinnert ons aan de terugkeer van Jezus
Drie evangelieschrijvers vertellen ons dat Jezus niet van de vrucht van de wijnstok zou drinken totdat Hij in de volheid van het koninkrijk van God kwam6,29; Lukas 22,18; Markeer 14,25). Elke keer dat we meedoen, worden we herinnerd aan de belofte van Jezus. Er zal een groot messiaans 'banket' zijn, een plechtig 'bruiloftsmaal'. Het brood en de wijn zijn "voorbeelden" van wat het grootste overwinningsfeest in de hele geschiedenis zal worden. Paulus schreef: "Want zo vaak als u dit brood eet en deze beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt" (1. Korintiërs 11,26).
We kijken altijd vooruit, zowel als terug en omhoog, in en om ons heen. Het avondmaal heeft een rijke betekenis. Dat is waarom het door de eeuwen heen een prominent onderdeel van de christelijke traditie is geweest. Natuurlijk heeft men het soms laten degenereren tot een levenloos ritueel dat meer was dan gewoonte, eerder dan gevierd met een diepe betekenis. Wanneer een ritueel zinloos wordt, reageren sommige mensen overmatig door het ritueel helemaal te stoppen. Het betere antwoord is om de betekenis te herstellen. Dat is waarom het helpt om ons opnieuw voor te stellen wat we symbolisch doen.
Joseph Tkach
