De goddelijkheid van de Heilige Geest

Het christendom heeft traditioneel geleerd dat de Heilige Geest de derde persoon of hypostasis van de godheid is. Sommigen hebben echter geleerd dat de Heilige Geest een onpersoonlijke, door God gebruikte kracht is. Is de Heilige Geest God of is hij gewoon een kracht van God? Laten we de bijbelse leringen bekijken.

1. De goddelijkheid van de Heilige Geest

Inleiding: De Schriften spreken herhaaldelijk over de Heilige Geest, bekend als de Geest van God en de Geest van Jezus Christus. De Schrift duidt erop dat de Heilige Geest identiek is met de Vader en de Zoon. De attributen van God worden toegeschreven aan de Heilige Geest, hij wordt gelijkgesteld met God en doet een werk dat alleen God kan doen.

A. Eigenschappen van God

Heiligheid: Op meer dan 90 plaatsen noemt de Bijbel de Geest van God de "Heilige Geest". Heiligheid is een essentiële eigenschap van de geest. De Geest is zo heilig dat godslastering tegen de Heilige Geest niet vergeven kan worden, hoewel godslastering tegen Jezus wel vergeven kan worden (Matteüs 11,32). De Geest beschimpen is net zo zondig als het vertrappen van de Zoon van God (Hebreeën .) 10,29). Dit geeft aan dat de geest inherent heilig is, heilig van aard, in plaats van een toegewezen of secundaire heiligheid zoals de tempel had. De geest heeft ook de oneindige eigenschappen van God: onbeperkt in tijd, ruimte, kracht en kennis.
Eeuwigheid: de Heilige Geest, de Trooster (hulp), zal voor altijd bij ons zijn (Joh 14,16). De geest is eeuwig (Hebreeën) 9,14).
Alomtegenwoordigheid: David prees Gods grootheid en vroeg: "Waar zal ik heengaan voor uw geest en waarheen zal ik vluchten voor uw aangezicht?" Als ik naar de hemel ga, daar ben je" (Psalm 139,7-8e). Gods geest, die David gebruikt als synoniem voor Gods eigen aanwezigheid, is in de hemel en bij de doden (in Sheol, v. 8), in het oosten en in het westen (v. 9). op iemand wordt uitgestort, dat het een persoon vervult, of dat het neerdaalt - maar zonder aan te geven dat de geest van plaats is vertrokken of een andere plaats heeft opgegeven. Thomas Oden stelt dat "dergelijke uitspraken gebaseerd zijn op de premisse van alomtegenwoordigheid en eeuwigheid, eigenschappen die correct alleen aan God worden toegeschreven".
Almacht: de werken die God doet, zoals: B. Schepping, worden ook toegeschreven aan de Heilige Geest (Job 33,4; psalm 104,30). De wonderen van Jezus Christus werden volbracht door "de Geest" (Matteüs 12,28). In de zendingsbediening van Paulus werd het werk dat "Christus deed, volbracht door de kracht van de Geest van God".
Alwetendheid: "De Geest doorzoekt alle dingen, zelfs de diepten van de Godheid", schreef Paulus (1. Korintiërs 2,10). De Geest van God "weet de dingen van God" (vers 11). De Geest weet daarom alle dingen en is in staat om alle dingen te onderwijzen (Johannes 14,26).

Heiligheid, eeuwigheid, alomtegenwoordigheid, almacht en alwetendheid zijn attributen van Gods wezen, dat wil zeggen, ze zijn kenmerkend voor de essentie van goddelijk bestaan. De Heilige Geest bezit deze essentiële eigenschappen van God.

B. God gelijkgesteld

'Drie-enige' uitdrukkingen: In meer Schriftteksten worden de Vader, Zoon en Heilige Geest als gelijken beschreven. In een bespreking van geestelijke gaven beschrijft Paulus de Geest, de Heer en God met grammaticaal parallelle uitspraken (1. Korintiërs 12,4-6). Paulus besluit een brief met een driedelig gebed: "De genade van onze Heer Jezus Christus, en de liefde van God, en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen" (2 Kor.3,14). Paulus begint een brief met de volgende driedelige formulering: "... die God de Vader heeft uitverkoren door de heiliging van de Geest tot gehoorzaamheid en tot besprenging met het bloed van Jezus Christus" (1. Peter 1,2). Natuurlijk bewijzen deze drie-enige uitdrukkingen die in deze of andere Schriftgedeelten worden gebruikt geen gelijkheid, maar ze geven het wel aan. De doopformule suggereert nog sterker eenheid: "...doop hen in de naam (enkelvoud) van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest" (Matteüs 28,19). De vader, de zoon en de geest hebben een gemeenschappelijke naam, die duidt op een gemeenschappelijk wezen en gelijkheid. Dit vers verwijst naar zowel pluraliteit als eenheid. Er worden drie namen genoemd, maar ze hebben alle drie één naam gemeen.
Verbale uitwisseling: In Handelingen 5,3 we lezen dat Ananias loog tegen de Heilige Geest. Vers 4 zegt dat hij tegen God loog. Dit geeft aan dat "de Heilige Geest" en "God" uitwisselbaar zijn en daarom dat de Heilige Geest God is. Sommige mensen proberen dit weg te redeneren door te zeggen dat Ananias slechts indirect tegen God loog omdat de Heilige Geest God vertegenwoordigde. Deze interpretatie kan grammaticaal mogelijk zijn, maar het zou de persoonlijkheid van de Heilige Geest aangeven, want men liegt niet tegen een onpersoonlijke kracht. Bovendien vertelde Petrus aan Ananias dat hij niet tegen mensen had gelogen, maar tegen God. De kracht van deze tekst is dat Ananias niet alleen loog tegen Gods vertegenwoordigers, maar ook tegen God zelf - en de Heilige Geest tegen wie Ananias loog, is God.
Een andere woordenwisseling is te vinden in 1. Korintiërs 3,16 en 6,19. Christenen zijn niet alleen de tempel van God, maar ook tempels van de Heilige Geest; de twee termen betekenen hetzelfde. Een tempel is natuurlijk een verblijfplaats voor een godheid, geen verblijfplaats voor een onpersoonlijke kracht. Wanneer Paulus "tempel van de Heilige Geest" schrijft, impliceert hij dat de Heilige Geest God is.
Een ander voorbeeld van verbale gelijkheid tussen God en de Heilige Geest is te vinden in Handelingen 1.3,2: "...zei de Heilige Geest: Scheid mij Barnabas en Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb." Hier spreekt de Heilige Geest namens God, als God. Op dezelfde manier lezen we in Hebreeën 3,7-11 dat de Heilige Geest zegt dat de Israëlieten "mij op de proef stelden"; de Heilige Geest zegt: "...Ik werd boos...ze zullen mijn rust niet binnengaan." De Heilige Geest wordt geïdentificeerd met de God van Israël. Hebreeuws 10,15-17 stelt de Geest gelijk aan de Heer die het Nieuwe Verbond sluit. De geest die de profeten inspireerde is God. Dit is het werk van de Heilige Geest, wat ons bij ons volgende gedeelte brengt.

C. Goddelijke actie

Scheppen: de Heilige Geest doet een werk dat alleen God kan doen, zoals scheppen (1. Mozes 1,2; Baan 33,4; psalm 104,30) en het uitdrijven van demonen (Matteüs 1 .)2,28).
Getuigen: De Geest verwekte de Zoon van God (Mattheüs 1,20; Lucas 1,35) en de volledige goddelijkheid van de Zoon geeft de volledige goddelijkheid van de beginner aan. De Geest verwekt ook gelovigen - zij zijn uit God geboren (Johannes 1,13) en gelijk geboren uit de Geest (Johannes 3,5). “Het is de Geest die (eeuwig) leven geeft” (Joh 6,63). De Geest is de kracht waardoor we worden opgewekt (Romeinen) 8,11).
Inwoning: De Heilige Geest is het middel waardoor God in zijn kinderen woont (Efeze2,22; 1. John 3,24; 4,13). De Heilige Geest "leeft" in ons (Romeinen 8,11; 1. Korintiërs 3,16) - en omdat de Geest in ons woont, kunnen we zeggen dat God in ons leeft. We kunnen alleen maar zeggen dat God in ons leeft omdat de Heilige Geest op een bepaalde manier in ons leeft. De Geest is geen vertegenwoordiger of kracht die in ons woont - God Zelf woont in ons. Geoffrey Bromiley trekt een exacte conclusie als hij zegt: "Omgaan met de Heilige Geest, niet minder dan met de Vader en de Zoon, is omgaan met God."
Heiligen: De Heilige Geest maakt mensen heilig (Romeinen 15,16; 1. Peter 1,2). De Geest stelt mensen in staat het koninkrijk van God binnen te gaan (Johannes 3,5). We zijn "gered in heiliging van de Geest" (2. Thessalonicenzen 2,13).

In al deze dingen zijn de werken van de Geest de werken van God. Wat de geest ook zegt of doet, God zegt en doet het; de geest is volledig representatief voor God.

2. Persoonlijkheid van de Heilige Geest

Inleiding: De Schriften beschrijven de Heilige Geest als bezittende persoonlijke kwaliteiten: de geest heeft verstand en wil, hij spreekt en men kan met hem spreken, hij handelt en bemiddelt voor ons. Dit alles verwijst naar persoonlijkheid in theologische zin. De Heilige Geest is een persoon of hypostasis in dezelfde zin als de Vader en de Zoon. Onze relatie met God, die wordt bewerkstelligd door de Heilige Geest, is een persoonlijke relatie.

A. Leven en intelligentie

Leven: De Heilige Geest "leeft" (Romeinen 8,11; 1. Korintiërs 3,16).
Intelligentie: de geest "weet" (1. Korintiërs 2,11). Romeinen 8,27 verwijst naar de "zin van de geest". Deze Geest is in staat om te oordelen - een beslissing "behaagde" de Heilige Geest (Handelingen 1 Kor5,28). Deze verzen duiden op een duidelijk herkenbare intelligentie.
Zullen: 1. Korintiërs 2,11 zegt dat de geest beslissingen neemt en laat zien dat de geest een wil heeft. Het Griekse woord betekent "hij of het werkt... verdeelt". Hoewel het Griekse woord het onderwerp van het werkwoord niet specificeert, is het onderwerp in de context hoogstwaarschijnlijk de Heilige Geest. Aangezien we uit andere verzen weten dat de geest begrip, kennis en onderscheidingsvermogen heeft, is het niet nodig om overhaast tot de conclusie te komen 1. Korintiërs 12,11 te verzetten tegen het feit dat de geest ook een wil heeft.

B. Communicatie

Spreken: Talloze verzen laten zien dat de Heilige Geest sprak (Handelingen) 8,29; 10,19; 11,12;21,11; 1. Timoteüs 4,1; Hebreeën 3,7, enz.) De christelijke auteur Oden merkt op dat “de Geest in de eerste persoon spreekt, als 'ik', 'want ik heb ze gezonden' (Hand. 10,20) ... 'Ik heb ze geroepen' (Handelingen 13,2). Slechts één persoon kan 'ik' zeggen”.
Interactie: Er kan tegen de Geest gelogen worden (Handelingen van de Apostelen) 5,3), wat aangeeft dat men tot de geest kan spreken. De Geest kan worden getest (Handelingen) 5,9), beschimpt (Hebreeën 10,29) of gelasterd worden (Matteüs 1 .)2,31), wat persoonlijkheidsstatus suggereert. Oden verzamelt verder bewijs: “Het apostolische getuigenis gebruikt zeer persoonlijke analogieën: leiden (Romeinen 8,14), veroordelen (“open je ogen” – Johannes 16,8), vertegenwoordigen / pleiten (Rom8,26), apart gezet / genoemd (Handelingen 13,2) ingesteld in (Handelingen 20,28:6) ... slechts één persoon kan bedroefd zijn (Jesaja 3,10; Efeziërs 4,30).
De Parakleet: Jezus noemde de Heilige Geest de Parakleet - de Trooster, Advocaat of Advocaat. De Parakleet is actief, hij leert (Johannes 14,26), getuigt hij (Johannes 15,26), veroordeelt hij (Johannes 16,8), regisseert hij (Johannes 16,13) en onthult de waarheid (Johannes 16,14).

Jezus gebruikte de mannelijke vorm van parakletos; hij vond het niet nodig om het woord onzijdig te maken of een onzijdig voornaamwoord te gebruiken. In Johannes 16,14 mannelijke voornaamwoorden worden gebruikt, zelfs wanneer de onzijdige pneuma wordt genoemd. Het zou gemakkelijk zijn geweest om naar onzijdige voornaamwoorden over te schakelen, maar Johannes deed dat niet. Elders worden, in overeenstemming met grammaticaal gebruik, onzijdige voornaamwoorden gebruikt voor de geest. De Schrift is geen haarkloverij over het grammaticale geslacht van de geest - en dat zouden wij ook niet moeten zijn.

C. Actie

Nieuw leven: De Heilige Geest maakt ons nieuw, hij geeft ons nieuw leven (Johannes) 3,5). De Geest heiligt ons (1. Peter 1,2) en leidt ons naar dit nieuwe leven (Romeinen 8,14). De Geest geeft verschillende gaven om de Kerk op te bouwen (1. Korintiërs 12,7-11) en door het hele boek Handelingen heen zien we dat de Geest de Kerk leidt.
Voorbede: De meest "persoonlijke" activiteit van de Heilige Geest is voorbede: "...Want we weten niet wat we moeten bidden zoals het hoort, maar de Geest bemiddelt voor ons...want Hij pleit voor de heiligen, zoals God behagen" (Romeinen 8,26-27). Advocacy geeft niet alleen aan dat u communicatie ontvangt, maar ook dat u communicatie doorgeeft. Het suggereert intelligentie, mededogen en een formele rol. De Heilige Geest is geen onpersoonlijke kracht, maar een intelligente en goddelijke helper die in ons leeft. God leeft in ons en de Heilige Geest is God.

3. aanbidding

Er zijn geen voorbeelden van de aanbidding van de Heilige Geest in de Bijbel. De Schrift spreekt van gebed in de Geest (Efeziërs) 6,18), Gemeenschap van de geest (2. Korintiërs 13,14) en de doop in de naam van de Geest (Matteüs 28,19). Hoewel doop, gebed en gemeenschap deel uitmaken van de eredienst, is geen van deze verzen een geldig bewijs van de aanbidding van de Geest; in tegenstelling tot aanbidding merken we echter op dat de Geest kan worden gelasterd2,31).

Gebet

Er zijn geen bijbelse voorbeelden van bidden tot de Heilige Geest. De Bijbel suggereert echter dat een persoon tot de Heilige Geest kan spreken (Hand 5,3). Wanneer dit met ontzag of als verzoek wordt gedaan, is het in werkelijkheid een gebed tot de Heilige Geest. Wanneer christenen niet in staat zijn hun verlangens te verwoorden en ze willen dat de Heilige Geest voor hen tussenbeide komt (Romeinen .) 8,26-27), dan bidden ze direct of indirect tot de Heilige Geest. Wanneer we begrijpen dat de Heilige Geest intelligentie heeft en God volledig vertegenwoordigt, kunnen we hulp van de Geest zoeken - nooit denkend dat de Geest gescheiden is van God, maar door te erkennen dat de Geest de hypostase is van God die voor ons opkomt.

Waarom zegt de Schrift niets over bidden tot de Heilige Geest? Michael Green legt uit: "De Heilige Geest vestigt geen aandacht op zichzelf. Hij werd door de Vader gezonden om Jezus te verheerlijken, om de aantrekkelijkheid van Jezus te tonen en niet om zelf het middelpunt van het toneel te zijn." Of, zoals Bromiley het verwoordt : "De geest houdt zich in".

Specifiek gebed of aanbidding gericht op de Heilige Geest is niet de norm in de Schrift, maar we aanbidden de Geest toch. Als we God aanbidden, aanbidden we alle aspecten van God, inclusief de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. een theoloog van 4. Zoals uitgelegd door de e eeuw: "De Geest wordt samen aanbeden in God wanneer God wordt aanbeden in de Geest." Wat we ook tegen de Geest zeggen, zeggen we tegen God, en wat we tegen God zeggen, zeggen we tegen de Geest.

4. Overzicht

De Schrift duidt erop dat de Heilige Geest goddelijke eigenschappen en werken heeft en dat hij op dezelfde manier wordt voorgesteld als de Vader en de Zoon. De Heilige Geest is intelligent, hij spreekt en handelt als een persoon. Dit maakt deel uit van het getuigenis van de Heilige Schrift dat vroege christenen ertoe heeft gebracht de leerstelling van de Drie-eenheid te formuleren.

Bromiley geeft een samenvatting:
“Drie punten die naar voren komen uit dit onderzoek van de nieuwtestamentische data zijn: (1) de Heilige Geest wordt algemeen beschouwd als God; (2) Hij is God onderscheiden van Vader en Zoon; (3) Zijn goddelijkheid schendt de goddelijke eenheid niet. Met andere woorden, de Heilige Geest is de derde persoon van de drie-enige God...

Goddelijke eenheid kan niet worden onderworpen aan wiskundige ideeën over eenheid. in de 4. In de twintigste eeuw begon men te spreken van drie hypostasen of personen binnen de Godheid, niet in de trinitarische zin van drie bewustzijnscentra, maar ook niet in de zin van economische manifestaties. Vanaf Nicea en Constantinopel probeerden de geloofsbelijdenissen te voldoen aan de essentiële bijbelse data zoals hierboven uiteengezet.”

Hoewel de Bijbel niet direct zegt dat “de Heilige Geest God is” of dat God een Drie-eenheid is, zijn deze conclusies gebaseerd op het getuigenis van de Bijbel. Gebaseerd op dit Bijbelse bewijs leert Grace Communion International (WKG Duitsland) dat de Heilige Geest God is, op dezelfde manier waarop de Vader God is en dat de Zoon God is.

door Michael Morrison