Twee banketten

De meest voorkomende beschrijvingen van de hemel, zittend op een wolk, een nachthemd dragen en harp spelen, hebben weinig te maken met hoe de Schriften de hemel beschrijven. De bijbel daarentegen beschrijft de hemel als een groot festival, zoals een foto op supergroot formaat. Er is lekker eten en goede wijn in goed gezelschap. Het is de grootste huwelijksreceptie aller tijden en viert de bruiloft van Christus met zijn kerk. Het christendom gelooft in een God die echt vreugdevol is en wiens grootste wens is om voor altijd met ons te vieren. Ieder van ons ontving een persoonlijke uitnodiging voor dit feestelijke banket.

Lees de woorden in het evangelie van Matteüs: «Het koninkrijk der hemelen is als een koning die een bruiloft regelde voor zijn zoon. En hij stuurde zijn dienaren om de gasten naar de bruiloft te roepen; maar ze wilden niet komen. Weer zond hij andere dienaren uit en zei: Zeg tegen de gasten: Zie, ik heb mijn maaltijd klaargemaakt, mijn ossen en mijn vleesvee zijn geslacht, en alles is klaar; kom naar de bruiloft!" (Mattheüs 22,1-4).

Helaas weten we helemaal niet zeker of we de uitnodiging moeten accepteren. Ons probleem is dat de heerser van deze wereld, de duivel, ons ook heeft uitgenodigd voor een banket. Het lijkt erop dat we niet slim genoeg zijn om te zien dat de twee festivals eigenlijk heel verschillend zijn. Het fundamentele verschil is dat terwijl God met ons wil eten, de duivel ons wil eten! De Schrift maakt het duidelijk. «Wees nuchter en kijk; want je tegenstander, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar iemand om te verslinden "(1. Peter 5,8).

Waarom is het zo moeilijk?

Ik vraag me af waarom het voor de mensheid zo moeilijk is om te kiezen tussen het feest van God en dat van de duivel, ja tussen God, onze Schepper, en Satan, die ons wil vernietigen. Misschien komt het doordat we helemaal niet zeker weten wat voor soort relatie we in ons eigen leven willen. Menselijke relaties zouden als een soort feest moeten zijn. Een manier om elkaar te voeden en op te bouwen. Een proces waardoor we leven, groeien en volwassen worden, terwijl we anderen helpen te leven, te groeien en ook volwassen te worden. Er kan echter een duivelse parodie op zijn waarin we ons als kanonnen op elkaar gedragen.

De joodse schrijver Martin Buber zei dat er twee soorten relaties zijn. Hij beschrijft het ene type als "ik-jij-relaties" en het andere als "ik-het-relaties". In ik-jij-relaties behandelen we elkaar als gelijken. We ontdekken elkaar, leren van elkaar en respecteren elkaar als gelijken. In de I-id-relaties hebben we echter de neiging elkaar als ongelijke mensen te behandelen. Dit is wat we doen als we mensen alleen zien als dienstverleners, bronnen van plezier of middelen voor persoonlijk gewin of doel.

Zelfverheffing

Terwijl ik deze woorden schrijf, komt er een man in me op. Laten we hem Hector noemen, hoewel dat niet zijn echte naam is. Ik schaam me om te zeggen dat Hector een predikant is. Als Hector een kamer binnenkomt, zoekt hij een belangrijk iemand. Als er een bisschop aanwezig is, zal hij hem rechtstreeks benaderen en met hem in gesprek gaan. Als er een burgemeester of andere burgerlijke hoogwaardigheidsbekleder aanwezig is, is dit ook het geval. Hetzelfde geldt voor de rijke zakenman. Omdat ik er geen ben, nam hij zelden de moeite om met me te praten. Het deed me verdriet om Hector door de jaren heen te zien verdorren, zowel in termen van ambt als, vrees ik, in termen van zijn eigen ziel. We hebben Ik-Jij-relaties nodig als we willen groeien. I-it-relaties zijn helemaal niet hetzelfde. Als we anderen behandelen als dienstverleners, loopbaanvoer, springplank, zullen we lijden. Ons leven zal armer zijn en de wereld zal ook armer zijn. Ik-jij-relaties zijn het spul van de hemel. Dit is niet het geval bij I-It-relaties.

Hoe vergaat het u persoonlijk op de relatieschaal? Hoe ga je bijvoorbeeld om met de postbode, de vuilnisman, de jonge verkoopster bij de kassa? Hoe ga je om met mensen die je toevallig tegenkomt op het werk, tijdens het winkelen of bij een sociale activiteit? Als u autorijdt, hoe gaat u dan om met voetgangers, fietsers of andere automobilisten? Hoe ga je om met mensen die lager in de sociale orde staan ​​dan jij? Hoe behandel je mensen in nood? Het is het kenmerk van een echt geweldig persoon dat hij of zij anderen ook een goed gevoel geeft, terwijl degenen die klein en onvolgroeid van geest zijn, geneigd zijn het tegenovergestelde te doen.

Een paar jaar geleden had ik reden om aartsbisschop Desmond Tutu te schrijven. Ik ontving een handgeschreven brief van hem terug die ik tot op de dag van vandaag koester. Deze man is groot genoeg om anderen ook groot te laten voelen. Een van de redenen voor het verbazingwekkende succes van zijn Waarheids- en Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika was het onvoorwaardelijke respect dat hij toonde voor iedereen die hij ontmoette, zelfs degenen die het niet leken te verdienen. Hij bood iedereen een ik-jij-relatie aan. In deze brief gaf hij me het gevoel dat ik gelijk was - hoewel ik zeker weet dat ik dat niet ben. Hij oefende alleen voor het hemelse feest, waar iedereen aan het feest zal deelnemen en niemand voedsel voor leeuwen zal zijn. Hoe kunnen we er dan zeker van zijn dat we hetzelfde zullen doen?

Luister, reageer en vertel

Ten eerste moeten we de uitnodiging van onze Heer aan ons persoonlijk horen. We horen ze in verschillende geschriften. Een van de bekendste teksten komt uit Openbaring. Hij nodigt ons uit om Jezus in ons leven toe te laten: «Zie, ik sta aan de deur en klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik naar binnen gaan en het avondmaal met hem hebben, en hij met mij »(Openbaring 3,20). Dit is een uitnodiging voor het hemelse feest.

Ten tweede moeten we, nadat we deze uitnodiging hebben gehoord, erop reageren. Omdat Jezus aan de deur van ons hart staat, klopt en wachtend. Hij trapt de deur niet in. We moeten het openen, hem over de drempel uitnodigen, hem persoonlijk aan tafel aanvaarden als onze Verlosser, Heiland, vriend en broeder, voordat hij met zijn genezende en transformerende kracht ons leven binnenkomt.

Het is ook noodzakelijk dat we ons beginnen voor te bereiden op het hemelse feest. We doen dit door zoveel mogelijk ik-jij-relaties in ons leven op te nemen, omdat het belangrijkste van het hemelse feest, zoals de Bijbel voorziet, niet het eten of de wijn is, maar de relaties. We kunnen relaties aangaan in de meest onverwachte omstandigheden als we er klaar voor zijn.
Laat me je een waargebeurd verhaal vertellen. Jaren geleden ging ik met een groep vrienden en kennissen op vakantie naar Spanje. Op een dag liepen we buiten de stad en waren we hopeloos verdwaald. We kwamen terecht in een moerassig gebied en hadden geen idee hoe we weer op het droge moesten komen. Waar was een weg terug naar de stad waar we vandaan kwamen. Tot overmaat van ramp was het avond en begon het daglicht te vervagen.

In deze moeilijke situatie werden we ons bewust van een enorme langharige Spanjaard die door het moeras naar ons toe kwam. Hij had een donkere huid en een baard en droeg onverzorgde kleding en een grote vissersbroek. We belden hem en vroegen hem om hulp. Tot mijn verbazing tilde hij me op, legde me over zijn schouder en droeg me naar de andere kant van de hei totdat hij me op een stevig pad zette. Hij deed hetzelfde voor elk van onze groepen en wees ons toen de weg die we moesten gaan. Ik pakte mijn portemonnee en bood hem wat rekeningen aan. Hij wilde er geen van.

In plaats daarvan pakte hij mijn hand en schudde die. Hij schudde ook alle anderen in de groep de hand voordat hij ons veilig en wel achterliet. Ik herinner me hoe gênant ik was. Ik had hem een ​​ik-het-relatie aangeboden en hij had die veranderd met zijn 'ik-jij'-handdruk.

We hebben hem nooit meer gezien, maar bij veel gelegenheden heb ik mezelf betrapt op het denken aan hem. Als ik ooit het hemelse banket zou halen, zou het me niet verbazen hem ergens tussen de gasten te vinden. God zegene hem. Hij heeft me de weg gewezen - en in meer dan één opzicht!

door Roy Lawrence