Jezus kent jou precies

550 Jezus kent haar preciesIk veronderstel dat ik mijn dochter heel goed ken. We brachten veel tijd samen door en we genoten daar ook van. Als ik tegen haar zeg dat ik haar begrijp, antwoordt ze me: "Je kent me niet precies!" Dan vertel ik haar dat ik haar heel goed ken, omdat ik haar moeder ben. Dat zette me aan het denken: we kennen andere mensen niet erg goed - en ze kennen ons niet, niet in het diepste deel. We oordelen of oordelen anderen gemakkelijk zoals we ze kennen, maar denken zelfs niet dat ze zijn gegroeid en veranderd. We pakken mensen in dozen en lijken precies te weten welke muren en hoeken ze omringen.

We doen hetzelfde met God. Nabijheid en vertrouwdheid leiden tot kritiek en eigengerechtigheid. Net zoals we mensen vaak behandelen op basis van hoe we hun acties beoordelen - in overeenstemming met onze verwachtingen - komen we ook God tegen. We gaan ervan uit dat we weten hoe hij onze gebeden verhoort, hoe hij mensen behandelt en hoe hij denkt. We hebben de neiging om onze eigen foto van hem te krijgen, stel je voor dat hij is zoals wij. Als we dat doen, kennen we hem niet precies. We kennen hem helemaal niet.
Paul zegt dat hij slechts fragmenten van een beeld ziet en daarom niet het hele plaatje kan zien: “We zien nu door een spiegel in een donker beeld; maar dan oog in oog. Nu realiseer ik me beetje bij beetje; maar dan zal ik weten, zoals ik bekend ben (1. Cor. 13,12). Deze paar woorden zeggen veel. Ten eerste zullen we hem op een dag kennen zoals hij ons nu kent. We begrijpen God niet, en dat is zeker een goede zaak. Zouden we het kunnen verdragen alles over hem te weten, aangezien we nu mensen zijn met onze bescheiden menselijke vermogens? Op dit moment is God nog steeds onbegrijpelijk voor ons. En ten tweede: Hij kent ons door en door, zelfs tot die geheime plek waar niemand kan zien. Hij weet wat er in ons omgaat - en waarom iets ons op onze eigen unieke manier beweegt. David spreekt over hoe goed God hem kent: “Ik zit of sta op, weet je; je begrijpt mijn gedachten van verre. Ik loop of lig, dus je bent om me heen en ziet al mijn wegen. Want zie, er is geen woord op mijn tong dat U, Heer, niet al weet. Je omringt me van alle kanten en houdt je hand boven me. Deze kennis is te wonderlijk en te hoog voor mij om te begrijpen" (Psalm 139,2-6). Ik weet zeker dat we deze verzen ook op onszelf kunnen toepassen. Maakt dat je bang? - Dat mag niet! God is niet zoals wij. We keren ons soms van mensen af ​​naarmate we ze beter leren kennen, maar hij doet dat nooit. Iedereen wil begrepen worden, gehoord en gezien worden. Ik denk dat dat de reden is waarom zoveel mensen iets op Facebook of andere portals schrijven. Iedereen heeft iets te zeggen, of iemand nu naar hen luistert of niet. Iedereen die iets op Facebook schrijft, maakt het zichzelf gemakkelijk; omdat hij zich daar kan presenteren zoals hij wil. Maar dat zal nooit een face-to-face gesprek vervangen. Iemand kan een pagina op internet hebben die heel vaak wordt bezocht, maar hij kan nog steeds eenzaam en verdrietig zijn.

Leven in een relatie met God maakt ons zeker dat we worden gehoord, waargenomen, begrepen en erkend. Hij is de enige die in je hart kan kijken en alles weet wat je ooit hebt gedacht. En het mooie is dat hij nog steeds van je houdt. Als de wereld koud en onpersoonlijk lijkt en je je eenzaam en onbegrepen voelt, kun je kracht putten uit de zekerheid dat er ten minste één persoon is die je heel goed kent.

door Tammy Tkach