Zal ik ermee wegkomen?

Sommigen maken er een spel van. Sommigen doen het gehaast of uit angst. Sommigen doen het expres, uit boosaardigheid. De meesten van ons doen het af en toe, we doen het altijd of per ongeluk. We proberen niet betrapt te worden door iets te doen waarvan we weten dat het niet goed is.

Dit is vooral duidelijk bij het besturen van een auto. Zal ik kunnen ontsnappen als ik deze truck aan de verkeerde kant inhaal? Zal ik kunnen ontsnappen als ik niet helemaal stop bij Stop of nog steeds rij met Geel? Zal ik kunnen ontsnappen als ik de snelheid overschrijd - ik heb tenslotte haast?

Soms probeer ik niet betrapt te worden tijdens het koken of naaien. Niemand zal het opmerken als ik een andere specerij gebruik of dat ik een stuk krom heb genaaid. Of ik probeer een extra stukje chocolade onopgemerkt op te eten of ik hoop dat mijn lame excuus om niet te oefenen niet wordt ontdekt.

Probeert men ooit geestelijke zaken te ontvluchten in de hoop dat God ze niet zal opmerken of over het hoofd ziet? Het is duidelijk dat God alles ziet, dus we weten dat we met zoiets niet weg kunnen komen. Bevat zijn genade niet alles?

Toch proberen we het nog steeds. We kunnen goed argumenteren: ik ga er vanaf vandaag niet te bidden. Of: ik ga weg om die kleine roddels te zeggen of naar deze dubieuze website te kijken. Maar komen we echt weg met deze dingen?

Het bloed van Christus dekt de zonden van een christen, het verleden, het heden en de toekomst. Betekent dit dat we alles kunnen doen wat we willen? Sommigen hebben deze vraag gesteld nadat ze hadden geleerd dat genade niet het naleven is van de wet van alles wat nodig is om voor God te kunnen staan.

Paulus antwoordt met een volmondig nee in Romeinen 6,1-2:
"Wat zullen we nu zeggen? Zullen we doorgaan met zondigen, opdat de genade volledig zal zijn? Het zij verre!" Genade is geen vrijbrief om te zondigen. De schrijver van de Hebreeën herinnert ons eraan: "Alle dingen worden geopenbaard en blootgelegd voor de ogen van hem aan wie wij verantwoording verschuldigd zijn" (4,13). Als onze zonden even ver verwijderd zijn van Gods herinnering als het oosten van het westen, en genade alles bedekt, waarom zouden we dan nog steeds verantwoording van onszelf moeten afleggen? Het antwoord op die vraag is iets dat ik me herinner dat ik veel hoorde op Ambassador College: 'attitude'.

"Hoeveel kan ik meenemen en wegkomen?" is geen houding die God behaagt. Het was niet zijn houding toen hij zijn plan maakte om de mensheid te redden. Het was niet Jezus' houding toen hij naar het kruis ging. God gaf en blijft geven - alles. Hij zoekt niet naar kortere wegen, het absolute minimum of wat dan ook dat zijn pad kruist. Verwacht hij iets minder van ons?

God wil dat we een gevende houding zien die genereus, liefdevol en overvloedig is, meer dan nodig is. Als we door het leven gaan en proberen te ontsnappen met allerlei dingen, omdat genade alles omvat, dan zullen we veel uitleg moeten geven.

door Tammy Tkach


pdfZal ik ermee wegkomen?