Onze drie-enige God: levende liefde

Gevraagd naar het oudste levende wezen, wijzen sommigen misschien op Tasmanië's 10.000 jaar oude pijnbomen of een 40.000 jaar oude inheemse struik. Anderen denken misschien meer aan het 200.000 jaar oude zeegras voor de kust van de Spaanse Balearen. Hoe oud deze planten ook mogen zijn, er is iets veel ouder - en dat is de eeuwige God die in de Schrift wordt geopenbaard als levende liefde. De essentie van God komt tot uiting in liefde. De liefde die heerst tussen de personen van de Drie-eenheid (Drie-eenheid) bestond vóór de schepping van de tijd, sinds de eeuwigheid. Er is nooit een tijd geweest dat ware liefde niet bestond omdat onze eeuwige, drie-enige God de bron van ware liefde is.

Augustinus van Hippo (gestorven in 430) benadrukte deze waarheid door naar de Vader te verwijzen als "geliefde", de Zoon als "geliefde" en de Heilige Geest als de liefde tussen hen. Uit zijn nooit eindigende, oneindige liefde schiep God alles wat bestaat, inclusief jou en mij. In zijn werk The Triune Creator pleit de theoloog Colin Gunton voor deze trinitarische uitleg van de schepping, met het argument dat we de hele Bijbel als getuige moeten nemen, en niet alleen het scheppingsverhaal. 1. Boek van Mozes. Gunton benadrukt dat deze benadering niet nieuw is; dit is hoe de vroegchristelijke kerk de schepping interpreteerde. Irenaeus stelde bijvoorbeeld dat een trinitarische visie het onschuldig en duidelijk maakt om de schepping te zien in het licht van wat er in Jezus is gebeurd. De God die alles uit het niets heeft geschapen (ex nihilo) deed dat met volledige intentie - uit liefde, uit liefde en ter wille van de liefde.

Thomas F. Torrance en zijn broer James B. plachten te zeggen dat de schepping het resultaat was van de oneindige liefde van God. Dit wordt duidelijk in de woorden van de Almachtige: "Laat ons de mens maken naar onze gelijkenis [...]" (1. Mozes 1,26). In de uitdrukking "Laat ons..." wordt verwezen naar de drie-enige essentie van God. Sommige bijbelexegeten zijn het daar niet mee eens, met het argument dat deze opvatting, met haar verwijzing naar de Drie-eenheid, een nieuwtestamentisch begrip oplegt aan het Oude Testament. Gewoonlijk evalueren ze het "Laten we [...]" als een literair stilistisch middel (de Pluralis Majestatis) of zien het als een indicatie dat God tot de engelen spreekt als zijn mede-scheppers. Nergens schrijft de Schrift creatieve kracht toe aan engelen. Bovendien moeten we de hele Bijbel interpreteren met betrekking tot de persoon van Jezus en zijn leer. De God die zei: "Laat ons..." was de Drie-enige God, of onze voorouders het nu wisten of niet.

Als we de Bijbel lezen met Jezus in gedachten, beseffen we dat Gods schepping van mensen naar zijn eigen beeld duidelijk zijn aard uitdrukt, die zich manifesteert in liefde. In Kolossenzen 1,15 en in 2 Korintiërs 4,4 we leren dat Jezus zelf het beeld van God is. Hij weerspiegelt het beeld van de Vader voor ons omdat Hij en de Vader consubstantieel zijn in een relatie van volmaakte liefde voor elkaar. De Schrift vertelt ons dat Jezus verwant is aan de schepping (dat wil zeggen, inclusief de mensheid) door naar hem te verwijzen als "de eerstgeborene" boven de hele schepping. Paulus noemt Adam het beeld (antitype) van Jezus "die zou komen" (Romeinen 5,14). Jezus is dus als het ware het archetype van de hele mensheid. In de woorden van Paulus is Jezus ook de "laatste Adam" die, als de "geest die leven geeft", de zondige Adam vernieuwt (1 Kor.5,45) en zodat de mensheid naar zijn eigen beeld wandelt.

Zoals de Schrift ons vertelt, hebben we "een nieuwe [mens] aangedaan, die wordt vernieuwd in kennis naar het beeld van hem die hem gemaakt heeft" (Kolossenzen 3,10), en ‘allen met onbedekt gezicht aanschouwen de heerlijkheid van de Heer [...]; en wij zullen naar zijn beeld worden getransfigureerd van de ene heerlijkheid in de andere door de Heer, die de Geest is’ (2. Korintiërs 3,18). De schrijver van de Hebreeën vertelt ons dat Jezus "de weerspiegeling is van zijn [Gods] heerlijkheid en de gelijkenis van zijn eigen natuur" (Hebreeën 1,3). Hij is het ware beeld van God, die voor iedereen de dood heeft geproefd door onze menselijke natuur aan te nemen. Door één met ons te worden, heeft hij ons geheiligd en ons tot zijn broeders en zusters gemaakt (Hebreeën 2,9-15). Wij zijn geschapen en worden nu herschapen naar het beeld van de Zoon van God, die zelf voor ons de heilige, op liefde gebaseerde relaties in de Drie-eenheid weerspiegelt. Wij moeten leven, bewegen en in Christus zijn, die opgenomen is in de tripartiete gemeenschap van liefde van Vader, Zoon en Heilige Geest. In en met Christus zijn wij Gods geliefde kinderen. Helaas verliezen degenen die Gods drie-enige natuur, ondersteund door liefde, niet kunnen herkennen, gemakkelijk deze belangrijke waarheid, omdat ze in plaats daarvan verschillende misvattingen aannemen:

• Een Tritheïsme, die de essentiële eenheid van God ontkent en volgens welke er drie onafhankelijke goden zijn, wat betekent dat aan alle relaties daartussen een uiterlijkheid wordt toegeschreven en niet een inherent kenmerk van Gods essentie dat hem definieert.
• Een Modalisme, wiens leer zich richt op de onverdeelde aard van God, die op verschillende tijdstippen verschijnt in een van de drie verschillende manieren van zijn. Deze doctrine ontkent ook elke interne of externe relatie met God.
• Een Subordinatie, die leert dat Jezus een schepping is (of een goddelijk wezen, maar ondergeschikt aan de Vader) en daarom niet eeuwig de Godgelijke Zoon van de Almachtige. Deze doctrine ontkent ook dat God in wezen een drie-eenheidsrelatie heeft, ondersteund door eeuwig heilige liefde.
• Andere leringen die de doctrine van de Drie-eenheid ondersteunen, maar er niet in slagen de inherente glorie ervan te vatten: dat de drie-enige God, door Zijn aard, liefde belichaamde en gaf voordat er enige schepping was.

Als we begrijpen dat de drie-enige God van nature liefde is, kunnen we liefde herkennen als de basis van al het zijn. De focus van dit begrip is dat alles voortkomt uit en draait om Jezus, die de Vader openbaart en de Heilige Geest uitzendt. Het begrijpen van God en zijn schepping (inclusief de mensheid) begint dus met deze vraag: Wie is Jezus?

Het is onmiskenbaar een trinitarische gedachte dat de Vader alles heeft geschapen en Zijn koninkrijk heeft gevestigd door Zijn Zoon centraal te stellen in Zijn plan, bestemming en openbaring. De Zoon verheerlijkt de Vader en de Vader verheerlijkt de Zoon. De Heilige Geest, die niet voor zichzelf spreekt, wijst voortdurend naar de Zoon, de Zoon en Vader verheerlijkend. Vader, Zoon en Heilige Geest verheugen zich in deze drie-enige, door liefde gedragen interactie. En als wij, kinderen van God, getuigen van Jezus als onze Heer, doen we dat door de Heilige Geest tot eer van de Vader. Zoals hij profeteerde, is de ware bediening van het geloof 'in geest en waarheid'. Met aanbidding van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest brengen we hulde aan de Oudere, die ons in liefde heeft geschapen, opdat wij op onze beurt van Hem zouden houden en voor altijd in Hem zouden kunnen blijven.

Gedragen door liefde,

Joseph Tkach        
President GRACE COMMUNION INTERNATIONAL