Ik ben de vrouw van Pilatus

Ik werd 's nachts plotseling wakker, geschrokken en geschokt. Ik staarde opgelucht naar het plafond en dacht dat mijn nachtmerrie over Jezus slechts een droom was. Maar boze stemmen die door de ramen van onze woning kwamen, brachten me terug naar de realiteit. Ik was diep bezorgd over het nieuws van Jezus 'arrestatie dat ik met pensioen ging voor vanavond. Ik wist niet waarom hij werd beschuldigd van een misdaad die zijn leven kon kosten. Hij had zoveel mensen in nood geholpen.

Vanuit mijn raam kon ik de stoel van de rechter zien waar mijn man Pilatus, de Romeinse gouverneur, openbare hoorzittingen hield. Ik hoorde hem schreeuwen: 'Welke wil je? Wie moet ik u vrijgeven, Jezus Barabbas of Jezus, van wie wordt gezegd dat hij de Christus is? ».

Ik wist dat dit alleen maar kon betekenen dat de gebeurtenissen gedurende de nacht niet goed waren verlopen voor Jezus. Pilatus had misschien een beetje naïef gedacht dat het opgehaalde bedrag hem zou bevrijden. De menigte was woedend over de wilde beschuldigingen van de jaloerse hogepriesters en oudsten, en ze riepen uit dat Jezus gekruisigd moest worden. Sommigen van hen waren dezelfde mensen die hem weken eerder overal hadden gevolgd en genezing en hoop ontvingen.

Jezus stond alleen, veracht en afgewezen. Hij was geen crimineel. Ik wist dat en mijn man wist dat ook, maar de zaken liepen niet uit de hand. Iemand moest ingrijpen. Dus pakte ik een dienstknecht bij de arm en vroeg hem Pilatus te vertellen niets met deze gebeurtenissen te maken te hebben en ik zou veel hebben geleden omdat ik van Jezus droomde. Maar het was te laat. Mijn man gaf toe aan haar eisen. In een laffe poging om alle verantwoordelijkheid kwijt te raken, waste hij zijn handen voor de menigte en verklaarde dat hij onschuldig was aan Jezus 'bloed. Ik stapte weg van het raam en zakte huilend op de grond. Mijn ziel verlangde naar deze meelevende, nederige man die overal geneest en de onderdrukten bevrijdt.

Toen Jezus aan het kruis hing, maakte de stralende middagzon plaats voor een dreigende duisternis. Toen Jezus naar adem hapte, beefde de aarde, splijten stenen en braken structuren. Graven braken open en lieten dode mensen vrij die weer tot leven kwamen. Heel Jeruzalem was op de knieën gebracht. Maar niet lang. Deze vreselijke gebeurtenissen waren niet genoeg om de blinde Joodse leiders te stoppen. Ze klommen over het puin naar Pilatus en spanden met hem samen om het graf van Jezus te beveiligen, zodat zijn discipelen zijn lichaam niet konden stelen en beweren dat hij uit de dood was opgestaan.

Nu zijn er drie dagen verstreken en de volgelingen van Jezus kondigen feitelijk aan dat hij leeft! Ze staan ​​erop hem te zien! Degenen die zijn teruggekeerd uit hun graf lopen nu door de straten van Jeruzalem. Ik ben dolblij en durf het mijn man niet te vertellen. Maar ik zal niet rusten voordat ik meer te weten kom over deze geweldige man, Jezus die de dood tart en het eeuwige leven belooft.

door Joyce Catherwood