aanbidding

Aanbidding is het door God geschapen antwoord op de glorie van God. Het wordt gemotiveerd door goddelijke liefde en komt voort uit goddelijke zelfopenbaring in de richting van zijn schepping. In aanbidding komt de gelovige in communicatie met God de Vader door Jezus Christus, bemiddeld door de Heilige Geest. Aanbidding betekent ook nederig en vreugdevol God prioriteit geven in alle dingen. Het wordt uitgedrukt in houdingen en acties zoals: gebed, lofprijzing, viering, vrijgevigheid, actieve barmhartigheid, berouw. (Johannes) 4,23; 1. John 4,19; Filipijnen 2,5-11; 1. Peter 2,9-10; Efeziërs 5,18-20; Kolossenzen 3,16-17; Romeinen 5,8-11; 12,1; Hebreeën 12,28; 13,15-16)

Beantwoord God met aanbidding

We reageren op God met aanbidding omdat aanbidding gewoon is om God te geven wat goed voor hem is. Hij is onze lof waardig.

God is liefde en alles wat hij doet, doet hij in liefde. Dat is heerlijk. We prijzen zelfs liefde op een menselijk niveau, toch? We prijzen mensen die hun leven geven om anderen te helpen. Ze hadden niet genoeg macht om hun eigen leven te redden, maar de kracht die ze gebruikten, gebruikte hen om anderen te helpen - dat is lovenswaardig. Daarentegen bekritiseren we mensen die de macht hadden om te helpen maar weigerden te helpen. Goedheid is meer lovenswaardig dan macht, en God is zowel goed als krachtig.

Lof verdiept de band van liefde tussen ons en God. Gods liefde voor ons is nooit verminderd, maar onze liefde voor hem neemt vaak af. In lof herdenken we zijn liefde voor ons en ontsteken het vuur van liefde voor hem dat de Heilige Geest in ons heeft aangestoken. Het is goed om te onthouden en te oefenen hoe geweldig God is, omdat het ons in Christus versterkt en onze motivatie vergroot om als Hem te zijn in Zijn goedheid die onze vreugde versterkt.

We zijn gemaakt om God te loven (1. Peter 2,9) om hem glorie en eer te brengen, en hoe meer we in harmonie zijn met God, hoe groter onze vreugde zal zijn. Het leven geeft gewoon meer voldoening als we doen waarvoor we geschapen zijn: God eren. We doen dit niet alleen in aanbidding, maar ook in onze manier van leven.

Een manier van leven

Aanbidding is een manier van leven. We offeren ons lichaam en onze geest aan God als offer2,1-2). We aanbidden God als we het evangelie met anderen delen5,16). We aanbidden God wanneer we financiële offers brengen (Filippenzen .) 4,18). We aanbidden God als we andere mensen helpen3,16). We zeggen dat hij het waard is, onze tijd, aandacht en loyaliteit waard. We prijzen zijn glorie en nederigheid door ter wille van ons een van ons te worden. We prijzen zijn gerechtigheid en genade. We prijzen hem voor de manier waarop hij werkelijk is.

Hij heeft ons daarvoor gemaakt - om zijn roem aan te kondigen. Het is precies goed dat we de Degene loven die ons heeft gemaakt, die voor ons is gestorven en is opgestaan ​​om ons te redden en ons eeuwig leven te schenken, degene die ons nu zelfs helpt, aan hem om meer op elkaar te lijken. We zijn hem onze loyaliteit en toewijding verschuldigd, we zijn hem onze liefde verschuldigd.

We zijn gemaakt om God te loven, en dat zullen we voor altijd doen. Johannes kreeg een visioen van de toekomst: "En elk schepsel dat in de hemel en op aarde en onder de aarde en op de zee is en alles wat daarin is, hoorde ik zeggen: 'Aan hem die op de troon zit, en aan hem Lam zij lof en eer en glorie en autoriteit voor altijd en eeuwig!” (Openbaring 5,13). Dit is het juiste antwoord: eerbied voor de waardige eerbied, eer voor de eervolle, loyaliteit voor de betrouwbare.

Vijf principes van aanbidding

In psalm 33,1-3 lezen we: “Verblijd u in de Heer, rechtvaardigen; laat de vromen hem terecht loven. Dank de Heer met harpen; zing lof voor hem in het psalterium van tien snaren! zing een nieuw lied voor hem; bespeel de snaren prachtig met een vreugdevol geluid!” De Schrift geeft ons de opdracht om een ​​nieuw lied voor de Heer te zingen, te juichen, harpen, fluiten, tamboerijnen, trombones en cimbalen te gebruiken - zelfs aanbidding met dans (Psalm 149-150). Het beeld is er een van uitbundigheid, van onbevangen vreugde, van blijdschap zonder remmingen.

De Bijbel geeft ons voorbeelden van spontane aanbidding. Het geeft ons ook voorbeelden van zeer formele vormen van aanbidding, met stereotiepe routines die eeuwenlang hetzelfde blijven. Beide vormen van aanbidding kunnen legitiem zijn, en geen van beide kan beweren de enige authentieke manier te zijn om God te prijzen. Ik zou enkele algemene principes met betrekking tot aanbidding willen herhalen.

1. We zijn geroepen om te aanbidden

Allereerst wil God dat we Hem aanbidden. Dit is een constante die we zien van het begin tot het einde van de Schrift (1. Mozes 4,4; John 4,23; Openbaring 22,9). Aanbidding is een van de redenen waarom we geroepen zijn: om Zijn glorieuze daden te verkondigen (1. Peter 2,9). Gods volk houdt niet alleen van Hem en gehoorzaamt Hem, maar ze beoefenen ook specifieke daden van aanbidding. Ze brengen offers, ze zingen lofzangen, ze bidden.

We zien een grote verscheidenheid aan vormen van aanbidding in de Schrift. Veel details werden voorgeschreven in de wet van Mozes. Bepaalde mensen kregen bepaalde taken op bepaalde tijden op bepaalde plaatsen. Het wie, wat, wanneer, waar en hoe werden gedetailleerd weergegeven. Daarentegen zien we in de 1. Boek van Mozes heel weinig regels over hoe de aartsvaders aanbaden. Ze hadden geen aangesteld priesterschap, waren niet beperkt tot een specifieke locatie en kregen weinig advies over wat ze moesten offeren en wanneer ze moesten offeren.

In het Nieuwe Testament zien we opnieuw weinig over het hoe en wanneer van aanbidding. Erediensten waren niet beperkt tot een specifieke groep of locatie. Christus heeft de Mozaïsche vereisten en beperkingen afgeschaft. Alle gelovigen zijn priesters en geven zichzelf voortdurend als levende offers.

2. Alleen God zou aanbeden moeten worden

Ondanks de grote verscheidenheid van de stijlen van aanbidding, is er een constante in de Schrift: alleen God moet worden aanbeden. Aanbidding moet exclusief zijn om acceptabel te zijn. God eist al onze liefde, al onze trouw. We kunnen niet twee goden dienen. Hoewel we Hem op verschillende manieren kunnen aanbidden, is onze eenheid gebaseerd op het feit dat Hij degene is die we aanbidden.

In het oude Israël was de rivaliserende god vaak Baäl. In de tijd van Jezus waren het religieuze tradities, eigengerechtigheid en hypocrisie. In feite is alles wat tussen ons en God komt - alles dat ons ongehoorzaam maakt - een valse god, een afgod. Voor sommige mensen is het vandaag geld. Voor anderen is het seks. Sommigen hebben een groter probleem met trots of ze maken zich zorgen over wat andere mensen over hen denken. Johannes noemt enkele algemene valse goden wanneer hij schrijft:

"Houd niet van de wereld of wat in de wereld is. Als iemand de wereld liefheeft, is er niet de liefde van de Vader in hem. Want al wat in de wereld is, de begeerte van het vlees, en de begeerte van de ogen, en de hoogmoed van het leven, is niet van de vader, maar van de wereld. En de wereld vergaat met haar lust; maar wie de wil van God doet, blijft in eeuwigheid" (1. John 2,15-17).

Ongeacht wat onze zwakheid is, we moeten kruisigen, doden, we moeten alle valse goden terzijde schuiven. Als iets ons verhindert om God te gehoorzamen, moeten we het kwijtraken. God wil mensen hebben die Hem alleen aanbidden.

3. oprechtheid

De derde constante over aanbidding die we in de Schrift zien, is dat aanbidding oprecht moet zijn. Het heeft geen zin om iets te doen omwille van de vorm, de juiste liedjes zingen, samenkomen op de juiste dagen, de juiste woorden zeggen als we niet echt van God houden in ons hart. Jezus bekritiseerde degenen die God met hun lippen eerden, maar die hem tevergeefs aanbaden omdat hun hart niet dicht bij God was. Hun tradities (oorspronkelijk ontworpen om hun liefde en aanbidding uit te drukken) waren obstakels geworden voor echte liefde en aanbidding.

Jezus benadrukte ook de noodzaak van gerechtigheid wanneer hij zegt dat we hem in geest en in waarheid moeten aanbidden (Johannes 4,24). Als we zeggen dat we van God houden, maar echt boos zijn op Zijn instructies, zijn we hypocrieten. Als we onze vrijheid boven zijn gezag stellen, kunnen we hem niet echt aanbidden. We kunnen zijn verbond niet in onze mond nemen en zijn woorden achter ons werpen (Psalm 50,16:17). We kunnen hem niet Heer noemen en negeren wat hij zegt.

4. gehoorzaamheid

Door de Bijbel heen zien we dat ware aanbidding gehoorzaamheid moet omvatten. Deze gehoorzaamheid moet Gods woorden omvatten op de manier waarop we elkaar behandelen.

We kunnen God niet eren tenzij we zijn kinderen eren. "Als iemand zegt: 'Ik hou van God' en zijn broer haat, is hij een leugenaar. Want wie zijn broeder, die hij ziet, niet liefheeft, hoe kan hij God liefhebben, die hij niet ziet?"1. John 4,20-21). Het doet me denken aan Jesaja's meedogenloze kritiek op degenen die aanbiddingsrituelen uitvoeren terwijl ze sociaal onrecht beoefenen:

"Wat is het nut van de veelheid van je slachtoffers? zegt de Heer. Ik ben tevreden met het brandoffer van rammen en het vet van kalveren om te mesten, en heb geen behagen in het bloed van stieren, lammeren en geiten. Als je voor mij verschijnt, wie vraagt ​​je dan om mijn hof te vertrappen? Breng geen graanoffers meer tevergeefs! Wierook is een gruwel voor mij! Ik hou niet van nieuwe manen en sabbatten als je samenkomt, ongerechtigheid en feestbijeenkomsten! Mijn ziel staat vijandig tegenover uw nieuwe manen en festivals; ze zijn een last voor me, ik ben het beu ze te dragen. En hoewel je je handen uitspreidt, toch verberg ik mijn ogen voor jou; en hoewel je veel bidt, hoor ik je niet; want uw handen zijn vol bloed” (Jesaja 1,11-15).

Voor zover we weten, was er niets mis met de dagen die deze mensen hielden, of het soort wierook, of de dieren die ze offerden. Het probleem was de manier waarop ze de rest van de tijd leefden. 'Je handen zitten onder het bloed,' zei hij, maar ik weet zeker dat het probleem niet alleen lag bij degenen die daadwerkelijk een moord pleegden.

Hij riep op tot een alomvattende oplossing: "Verlaat het kwaad, leer goed te doen, zoek gerechtigheid, help de onderdrukten, herstel het recht aan de wezen, oordeel over de zaak van weduwen" (vv. 16-17). Ze moesten hun interpersoonlijke relaties op orde brengen. Ze moesten raciale vooroordelen, klassenstereotypen en oneerlijke economische praktijken uitbannen.

5. Het hele leven

Aanbidding, als het echt wil zijn, moet een verschil maken in de manier waarop we elkaar zeven dagen per week behandelen. Dit is een ander principe dat we in de Schrift zien.

Hoe moeten we aanbidden? Micha stelt deze vraag en geeft ons het antwoord:
“Waarmee zal ik de Heer naderen, buigen voor de hoge God? Zal ik hem naderen met brandoffers en kalveren van een jaar oud? Zal de Heer tevreden zijn met duizenden rammen, met ontelbare oliestromen? Zal ik mijn eerstgeborene geven voor mijn overtreding, de vrucht van mijn lichaam voor mijn zonde? Men heeft u verteld, man, wat goed is en wat de Heer van u verlangt, namelijk Gods woord houden en liefhebben en nederig zijn voor uw God" (Mic 6,6-8).

Hosea benadrukte ook dat menselijke relaties belangrijker zijn dan de mechanismen van aanbidding. "Want ik heb een welbehagen in de liefde, en niet in offerande, in de kennis van God, en niet in brandoffers." We zijn niet alleen geroepen om te loven, maar ook om goede werken te doen (Efeziërs 2,10).

Ons concept van aanbidding moet veel verder gaan dan muziek en dagen. Deze details zijn lang niet zo belangrijk als onze levensstijl. Het is hypocriet om de sabbat te houden terwijl je tegelijkertijd broersheid zaait. Het is hypocriet om alleen de psalmen te zingen en te weigeren te aanbidden op de manier die ze beschrijven. Het is hypocriet om trots te zijn op de viering van de Incarnatie, die een voorbeeld van nederigheid is. Het is hypocriet om Jezus Heer te noemen als we Zijn gerechtigheid en genade niet zoeken.

Aanbidding is veel meer dan alleen externe acties - het gaat om een ​​totale verandering in ons gedrag die het gevolg is van een totale verandering van het hart, een verandering veroorzaakt door de Heilige Geest in ons. Om deze verandering tot stand te brengen, is onze bereidheid om tijd met God door te brengen in gebed, studie en andere spirituele disciplines nodig. Deze transformatie gebeurt niet door magische woorden of magisch water - het gebeurt door tijd door te brengen in gemeenschap met God.

Paulus 'uitgebreide kijk op aanbidding

Aanbidding omvat ons hele leven. We zien dit vooral in de woorden van Paulus. Paulus gebruikte de terminologie van opoffering en aanbidding (aanbidding) als volgt: “Ik smeek u dan, broeders, door de barmhartigheden van God, dat u uw lichaam aanbiedt als een levend, heilig en God welgevallig offer. Dit is uw redelijke aanbidding" (Romeinen 1 Kor2,1). Het hele leven zou aanbidding moeten zijn, niet slechts een paar uur per week. Natuurlijk, als ons leven aan aanbidding is gewijd, zullen we zeker wekelijks een paar uur met andere christenen doorbrengen!

Paulus gebruikt andere woorden voor opoffering en aanbidding in Romeinen 15,16, wanneer hij spreekt over de genade die hem door God is gegeven “opdat ik een dienaar van Christus Jezus onder de heidenen zou zijn, om op priesterlijke wijze het evangelie van God te verkondigen, opdat de heidenen een offer mogen worden dat God welgevallig is, geheiligd door de Heilige Geest .” Hier zien we dat de verkondiging van het evangelie een vorm van aanbidding is.

Omdat we allemaal priesters zijn, hebben we allemaal de priesterlijke verantwoordelijkheid om de voordelen te verkondigen van degenen die ons hebben geroepen (1. Peter 2,9) - een dienst die elk lid kan bijwonen, of op zijn minst kan deelnemen, door anderen te helpen het evangelie te prediken.

Toen Paulus de Filippenzen bedankte voor hun financiële steun, gebruikte hij de termen voor aanbidding: "Ik ontving van Epafroditus wat van u kwam, een zoete geur, een aangenaam offer, aangenaam voor God" (Filippenzen 4,18).

Financiële hulp die we aan andere christenen geven, kan een vorm van aanbidding zijn. Hebreeën 13 beschrijft aanbidding in woord en daad: “Laten wij daarom door hem altijd het lofoffer aan God brengen, dat is de vrucht van de lippen die zijn naam belijden. Vergeet niet goed te doen en te delen met anderen; want zulke offers behagen God” (verzen 15-16).

Als we aanbidding begrijpen als een manier van leven die dagelijkse gehoorzaamheid, gebed en studie omvat, dan hebben we, denk ik, een beter perspectief als we kijken naar de kwestie van muziek en de dagen. Hoewel muziek sinds David's tijd ten minste een belangrijk onderdeel van aanbidding is geweest, is muziek niet het belangrijkste onderdeel van de dienst.

Evenzo erkent zelfs het Oude Testament dat de dag van aanbidding niet zo belangrijk is als we onze naaste behandelen. Het nieuwe verbond vereist geen specifieke dag voor aanbidding, maar het vereist praktische liefdeswerken voor elkaar. Hij eist dat we ons verzamelen, maar hij dicteert niet wanneer we ons moeten verzamelen.

Vrienden, we zijn geroepen om God te aanbidden, te vieren en te verheerlijken. Het is onze vreugde om zijn voordelen te verkondigen, om het goede nieuws met anderen te delen dat hij voor ons heeft gedaan in en door onze Heer en Heiland, Jezus Christus.

Joseph Tkach

aanbidding