Audio
De drie-enige God
Volgens het getuigenis van de Schrift is God een goddelijk wezen in drie eeuwige, identieke, maar verschillende personen, Vader, Zoon en Heilige Geest. Hij is de enige ware God, eeuwig, onveranderlijk, almachtig, alwetend, alomtegenwoordig. Hij is de schepper van hemel en aarde, onderhouder van het universum en bron van redding voor de mens. Hoewel transcendent, handelt God direct en persoonlijk op mensen. God is liefde en oneindige goedheid. (Markeer 12,29; 1. Timoteüs 1,17; Efeziërs 4,6; Mattheüs 28,19; 1. John 4,8; 5,20; titus 2,11; johannes 16,27; 2. Korintiërs 13,13; 1. Korintiërs 8,4-6)
Het werkt gewoon niet
De Vader is God en de Zoon is God, maar er is maar één God. Dit is geen familie of comité van goddelijke wezens - een groep kan niet zeggen: "Er is niemand zoals ik" (Jesaja 43,10; 44,6; 45,5). God is slechts een goddelijk wezen - meer dan een persoon, maar alleen een God. De vroege christenen haalden dit idee niet uit het heidendom of de filosofie - ze werden er min of meer toe gedwongen door de geschriften.
Net zoals de Schrift leert dat Christus goddelijk is, leert ze ook dat de Heilige Geest goddelijk en persoonlijk is. Wat de Heilige Geest ook doet, God doet het. De Heilige Geest is God, zoals de Zoon en de Vader - drie personen die perfect verenigd zijn in één God: de Drie-eenheid.
Waarom theologie studeren?
Praat me niet over theologie. Leer me gewoon de Bijbel.' Voor de gemiddelde christen klinkt theologie misschien als iets hopeloos gecompliceerd, frustrerend verwarrend en volkomen irrelevant. Iedereen kan de Bijbel lezen. Dus waarom hebben we pompeuze theologen nodig met hun lange zinnen en vreemde uitdrukkingen?
Geloof dat begrip zoekt
Theologie wordt wel 'geloof zoekend begrip' genoemd. Met andere woorden, als christenen vertrouwen we op God, maar God heeft ons geschapen met een verlangen om te begrijpen wie we vertrouwen en waarom we hem vertrouwen. Hier komt theologie om de hoek kijken. Het woord "theologie" komt van een combinatie van twee Griekse woorden, theos, wat God betekent, en logia, wat kennis of studie betekent - de studie van God.
Correct gebruikt, theologie kan de kerk dienen door ketterij of valse doctrines te bestrijden. Dat wil zeggen, omdat de meeste ketterijen te wijten zijn aan een verkeerd begrip van wie God is, aan inzichten die niet consistent zijn met de manier waarop God Zichzelf in de Bijbel heeft geopenbaard. Natuurlijk moet de verkondiging van het evangelie door de kerk gebaseerd zijn op het stevige fundament van Gods zelfopenbaring.
Offenbarung
Kennis of kennis over God is iets dat wij mensen onszelf niet kunnen uitvinden. De enige manier om iets echts over God te weten te komen is te horen wat God ons over zichzelf vertelt. De belangrijkste manier die God heeft gekozen om zichzelf aan ons te openbaren, is door de Bijbel, een verzameling geschriften die gedurende vele, vele eeuwen is verzameld, onder de supervisie van de Heilige Geest. Maar zelfs een ijverige studie van de Bijbel kan ons niet het juiste begrip geven van wie God is.
We hebben meer nodig dan alleen maar studeren - we hebben de Heilige Geest nodig om ons verstand te laten begrijpen wat God over zichzelf onthult in de Bijbel. Uiteindelijk kan echte kennis over God alleen van God komen, niet alleen door menselijke studie, redenering en ervaring.
De kerk heeft de voortdurende verantwoordelijkheid om kritisch naar haar overtuigingen en praktijken te kijken in het licht van Gods openbaring. Theologie is het voortdurende streven naar de waarheid van de christelijke gemeenschap terwijl nederig Gods wijsheid wordt gezocht en de leiding van de Heilige Geest in alle waarheid wordt gevolgd. Totdat Christus terugkeert in heerlijkheid, kan de Kerk niet aannemen dat ze haar doel heeft bereikt.
Daarom zou theologie nooit louter een herformulering van de doctrines en doctrines van de kerk moeten zijn, maar eerder een nooit eindigend proces van zelfonderzoek. Alleen als we in het goddelijke licht van Gods mysterie zijn, zullen we de ware kennis van God vinden.
Paulus noemde het goddelijk mysterie "Christus in u, de hoop der heerlijkheid" (Kolossenzen 1,27), het mysterie dat het God behaagde door Christus "alles met Zichzelf te verzoenen, hetzij op aarde of in de hemel, door vrede te stichten door zijn bloed aan het kruis" (Kolossenzen 1,20).
De verkondiging en de praktijk van de christelijke kerk hebben altijd het onderzoek en de afstemming, soms zelfs grotere hervorming, nodig gehad, zoals die groeide in de genade en kennis van de Heer Jezus Christus.
Dynamische theologie
dynamisch het woord is een goed woord om deze constante inspanning van de christelijke kerk zelf te beschrijven en de wereld te zien in het licht van Gods zelfopenbaring en vervolgens om de Heilige Geest dienovereenkomstig aan te passen om een volk weer reflecteert en verkondigt wat God werkelijk is. We zien deze dynamische kwaliteit in de theologie doorheen de kerkgeschiedenis. De apostelen hebben de Schriften opnieuw geïnterpreteerd toen zij Jezus predikten als de Messias.
Gods nieuwe daad van zelfopenbaring in Jezus Christus presenteerde de Bijbel in een nieuw licht, een licht dat de apostelen konden zien omdat de Heilige Geest hun ogen opende. In de vierde eeuw gebruikte Athanasius, bisschop van Alexandrië, verklarende woorden in de geloofsbelijdenissen die niet in de Bijbel stonden om heidenen te helpen de betekenis van Gods bijbelse openbaring te begrijpen. In de 16. In de twaalfde eeuw vochten Johannes Calvijn en Maarten Luther voor de vernieuwing van de kerk in het licht van de vereiste van bijbelse waarheid dat redding alleen door genade komt door geloof in Jezus Christus.
In de 18. In de 19e eeuw probeerde John McLeod Campbell de smalle kijk op de kerk van Schotland te proberen
om de aard van de verzoening van Jezus voor de mensheid uit te breiden en werd vervolgens vanwege zijn inspanningen weggegooid.
In de moderne tijd is niemand zo effectief geweest in het oproepen van de kerk tot een dynamische theologie gebaseerd op actief geloof als Karl Barth, die "de Bijbel teruggaf aan Europa" nadat de liberale protestantse theologie de kerk bijna had verzwolgen door het humanisme te ondermijnen. van de Verlichting en vormde daarmee de theologie van de kerk in Duitsland.
Luister naar God
Wanneer de kerk er niet in slaagt om de stem van God te horen en in plaats daarvan toegeeft aan zijn vermoedens en aannames, wordt hij zwak en ineffectief. Het verliest relevantie in de ogen van degenen die proberen het evangelie te bereiken. Hetzelfde geldt voor elk deel van het lichaam van Christus terwijl het zich bezighoudt met zijn eigen vooropgezette ideeën en tradities. Het duikt op, zit vast of statisch, het tegenovergestelde van dynamisch, en verliest zijn effectiviteit in het verkondigen van het evangelie.
Wanneer dat gebeurt, begint de kerk uiteen te vallen of uiteen te vallen, christenen vervreemden elkaar en het gebod van Jezus om elkaar lief te hebben verdwijnt naar de achtergrond. Dan wordt de verkondiging van het evangelie slechts een verzameling woorden, een aanbod en een verklaring die alleen maar overeenkomt met mensen. De onderliggende kracht om genezing te bieden voor de zondige geest verliest zijn effect. Relaties worden extern en oppervlakkig en missen de diepe verbondenheid en eenheid met Jezus en elkaar, waar echte genezing, vrede en vreugde echte mogelijkheden worden. Statische religie is een barrière die kan voorkomen dat gelovigen de echte mensen worden die ze in Gods bedoeling in Jezus Christus zouden moeten zijn.
"Dubbele voorbestemming"
De leer van de uitverkiezing of dubbele predestinatie is lange tijd een onderscheidende of identificerende leer geweest in de gereformeerde theologische traditie (de traditie wordt overschaduwd door Johannes Calvijn). Deze doctrine is vaak verkeerd begrepen, verdraaid en is de oorzaak geweest van eindeloze controverses en lijden. Calvijn worstelde zelf met deze vraag, en zijn leer erover werd door velen geïnterpreteerd als te zeggen: "Van eeuwigheid heeft God sommigen voorbeschikt tot redding en sommigen tot verderf."
Deze laatste interpretatie van de leer van de uitverkiezing wordt gewoonlijk beschreven als 'hypercalvinistisch'. Het promoot een fatalistische kijk op God als een opzettelijke tiran en een vijand van de menselijke vrijheid. Zo'n kijk op deze leerstelling maakt het allesbehalve goed nieuws verkondigd in Gods zelfopenbaring in Jezus Christus. Het bijbelse getuigenis beschrijft de verkiezende genade van God als verbazingwekkend maar niet wreed! God, die vrijelijk liefheeft, biedt vrijelijk zijn genade aan aan allen die het willen ontvangen.
Karl Barth
Om de Hyper-calvinisme te corrigeren, heeft de prominente protestantse theoloog van de moderne kerk, Karl Barth, herontworpen de calvinistische leer van de uitverkiezing door het stellen van afwijzing en verkiezing in Jezus Christus het centrum. In deel II van zijn kerkleer stelde hij de volledige bijbelse leer van de uitverkiezing voor op een manier die overeenstemt met het hele plan van Gods zelfopenbaring. Barth bewees nadrukkelijk dat de leer van de uitverkiezing in een Trinitarian context heeft een centraal doel: zij legde uit dat de werken van God in de schepping, verzoening en verlossing in de vrije genade van God, die is geopenbaard in Jezus Christus, zijn volledig gerealiseerd. Het bevestigt dat de drie-enige God, die al eeuwen in een liefdevolle gemeenschap leeft, anderen in deze gemeenschap sierlijk wil betrekken. De Schepper en Verlosser verlangt naar een relatie met zijn schepping. En relaties zijn inherent dynamisch, niet statisch, niet bevroren en onveranderlijk.
In zijn Dogmatiek, waarin Barth de leer van de uitverkiezing heroverwoog in een Trinitarische Schepper-Verlosser-context, noemde hij het 'de som van het evangelie'. In Christus koos God de hele mensheid in een verbondsrelatie om deel te nemen aan Zijn gemeenschapsleven, een vrijwillige en genadige keuze makend om de God te zijn die voor de mensheid is.
Jezus Christus is zowel de uitverkorene als de verworpene ter wille van ons, en individuele verkiezing en verwerping kunnen alleen als werkelijk in Hem worden begrepen. Met andere woorden, de Zoon van God is de uitverkorene voor ons. Als de universele, uitverkoren mens, zijn plaatsvervangende, plaatsvervangende verkiezing is tegelijkertijd zowel voor de veroordeling van de dood (het kruis) in onze plaats als voor het eeuwige leven (de opstanding) in onze plaats. Dit verzoenende werk van Jezus Christus in de Menswording was voltooid voor de verlossing van de gevallen mensheid.
Daarom moeten we ja zeggen tegen Gods ja voor ons in Christus Jezus en beginnen te leven in de vreugde en het licht van wat al voor ons is veiliggesteld - eenheid, gemeenschap en deelname aan een nieuwe schepping.
Nieuwe creatie
In zijn belangrijke bijdrage aan de leer van de uitverkiezing schrijft Barth:
“Want in Gods eenheid [vereniging] met deze ene man, Jezus Christus, heeft hij zijn liefde en solidariteit met allen getoond. In die Ene nam hij de zonde en schuld van allen op zich, en daarom redde hij hen allen door hogere gerechtigheid van het oordeel dat zij terecht opliepen, zodat hij waarlijk de ware troost van alle mensen is.”
Aan het kruis is alles veranderd. De hele schepping, of ze het nu weet of niet, wordt recht en wordt [in de toekomst] verlost, getransformeerd en nieuw gemaakt in Jezus Christus. In hem worden we een nieuwe schepping.
Thomas F. Torrance, topstudent en tolk van Karl Barth, trad op als redacteur toen de kerkleer van Barth in het Engels werd vertaald. Torrrance geloofde dat Volume II was een van de beste theologische ooit geschreven werken. Hij was het met Barth, die de hele mensheid verlost in Christus en werd gered. In zijn boek De bemiddeling van Christus Professor Torrance stelt de bijbelse openbaring is zo dat Jezus door zijn plaatsvervangend leven, zijn dood en opstanding was niet alleen onze verzoenende verzoener, maar ook als een perfecte antwoord op de genade van God.
Jezus nam onze gebrokenheid en ons oordeel over zichzelf, nam hij over zonde, dood en kwaad, tot de oprichting verlossen op alle niveaus, en al dat stond tegen ons om te zetten in een nieuwe schepping. We zijn bevrijd van onze corrupte en rebelse aard naar een innerlijke relatie met Degene die ons rechtvaardigt en heiligt.
Torrance stelt verder dat "degene die niet accepteert degene is die niet genezen is". Wat Christus niet op Zich nam, werd niet gered. Jezus nam onze vervreemde geest op Zich en werd wat wij zijn om met God verzoend te worden. Door dit te doen, reinigde, genas en heiligde Hij de zondige mensheid in de diepten van hun wezen door Zijn plaatsvervangende liefdevolle daad van incarnatie voor ons.
In plaats van de zonde net als alle andere mensen, Jezus veroordeelde de zonde in ons vlees, terwijl het leiden van een leven van volmaakte heiligheid in ons vlees, en door zijn gehoorzame zoonschap zijn ploegmaats onze vijandige en ongehoorzaam mensheid tot een ware, liefdevolle relatie met de Vader.
In de Zoon nam de Drie-enige God onze menselijke natuur in zijn wezen en transformeerde daarmee onze natuur. Hij heeft ons verlost en verzoend. Door onze zondige aard zijn eigen te maken en te helen, werd Jezus Christus de middelaar tussen God en een gevallen mensheid.
Onze verkiezing in de ene mens Jezus Christus vervult Gods doel met de schepping en definieert God als de God die vrijelijk liefheeft. Torrance legt uit dat "alle genade" niet betekent "geen van de mensheid", maar alle genade betekent de hele mensheid. Dat betekent dat we niet eens één procent van onszelf kunnen vasthouden.
Door genade door geloof, op een manier die we delen in Gods liefde voor de schepping, wat voorheen niet mogelijk was. Dit betekent dat we van anderen houden zoals God van ons houdt, omdat Christus in ons is door genade en we in hem zijn. Dit kan alleen gebeuren binnen het wonder van een nieuwe creatie. Gods openbaring aan de mensheid komt van de Vader door de Zoon in de Heilige Geest, en een verloste mensheid reageert [reageert] nu door het geloof in de Geest door de Zoon van de Vader. We zijn geroepen tot heiligheid in Christus. In hem verblijden we ons in de vrijheid van zonde, dood, kwaad, nood en het oordeel dat tegen ons was. We beantwoorden Gods liefde voor ons met dankbaarheid, aanbidding en dienstbetoon in de gemeenschap van het geloof. In al zijn genezende en reddende relatie met ons, is Jezus Christus betrokken bij het individueel transformeren van ons en het maken van ons mens - dat wil zeggen, ons ware mensen in hem maken. In al onze relaties met hem maakt hij ons waarachtig en volledig menselijk in onze persoonlijke reactie op het geloof. Dit vindt plaats in ons door de scheppende kracht van de Heilige Geest, terwijl we ons verenigen met de volmaakte menselijkheid van de Heer Jezus Christus.
Alle genade betekent echt [dat] de hele mensheid er [eraan deelneemt]. De genade van Jezus Christus, die gekruisigd en opgestaan was, doet niets af aan de mensheid die hij kwam redden. Gods onvoorstelbare genade brengt alles aan het licht wat we zijn en doen. Zelfs in ons berouw en geloof kunnen we niet op onze eigen reactie vertrouwen, maar vertrouwen op het antwoord dat Christus in onze plaats en voor ons aan de Vader heeft aangeboden! In zijn menselijkheid werd Jezus onze plaatsvervangende reactie op God in alle dingen, inclusief geloof, bekering, aanbidding, de viering van de sacramenten en evangelisatie.
genegeerd
Jammer genoeg werd Karl Barth over het algemeen genegeerd of verkeerd geïnterpreteerd door de Amerikaanse evangelicals, en Thomas Torrance wordt vaak afgeschilderd als te moeilijk om te begrijpen. Maar het feit dat het dynamische karakter van de theologie, die wordt ingezet in bewerking van de leer van de uitverkiezing Barth waarderen veroorzaakt veel evangelische en gereformeerde christenen blijven in het gedrag van de zaak door schwertun te begrijpen waar God de lijn tussen het menselijk gedrag en redding.
Het grote Reformatieprincipe van voortdurende Reformatie zou ons moeten bevrijden van alle oude wereldbeelden en op gedrag gebaseerde theologieën die groei belemmeren, stagnatie aanmoedigen en oecumenische samenwerking met het lichaam van Christus verhinderen. Maar wordt de Kerk vandaag niet vaak beroofd van de vreugde van het heil terwijl ze zich bezighoudt met "schaduwboksen" met al haar verschillende vormen van wetticisme? Om deze reden wordt de Kerk niet zelden gekarakteriseerd als een bastion van oordeel en exclusiviteit in plaats van een bewijs van genade.
We hebben allemaal een theologie - een manier van denken en begrijpen van God - of we het weten of niet. Onze theologie heeft invloed op hoe we Gods genade en redding denken en begrijpen.
Als onze theologie dynamisch en relatiegericht is, staan we open voor Gods altijd aanwezige woord van redding, dat hij ons overvloedig in zijn genade geeft door alleen Jezus Christus.
Aan de andere kant, als onze theologie statisch is, zullen we een religie van wetticisme worden, van
Geest van de Geest en geestelijke stagnatie verdorren weg.
te weten plaats Jezus op een actieve en echte manier, de seizoenen al onze relaties met barmhartigheid, geduld, vriendelijkheid en vrede, we zijn van degenen die er niet in slagen om onze zorgvuldig gedefinieerde normen van vroomheid te bereiken, leren veroordelende geest, exclusiviteit en veroordeling ,
Een nieuwe creatie in vrijheid
Theologie maakt een verschil. Hoe we God begrijpen, heeft invloed op de manier waarop we de zaligheid begrijpen en hoe we het christelijke leven leiden. God is geen gevangene van een statisch, menselijk opgevat idee van hoe hij zou moeten of zou moeten zijn.
Mensen kunnen niet logisch denken wie God is en hoe hij zou moeten zijn. God vertelt ons wie hij is en wie hij is, en hij is vrij om te zijn wie hij wil zijn, en hij heeft zichzelf aan ons geopenbaard in Jezus Christus, die van ons houdt, die voor ons is, en die heeft besloten om de zaak van de mensheid - inclusief die van jou en mijn zaak - de zijne te maken.
In Jezus Christus zijn we vrij van onze zondige geest, van onze glorie en wanhoop, en we zijn vernieuwd door genade om Gods vrede in vrede te ervaren in Zijn liefhebbende gemeenschap.
Terry Akers en Michael Feazell
