Taak van de kerk

Menselijke strategieën zijn gebaseerd op beperkt menselijk begrip en de beste beoordelingen die mensen kunnen maken. Aan de andere kant is Gods strategie, zijn roeping in ons leven, gebaseerd op een absoluut perfect begrip van de fundamentele en uiteindelijke realiteit. Dit is inderdaad de glorie van het christendom: de dingen worden gepresenteerd zoals ze werkelijk zijn. De christelijke diagnose van alle ziekten in de wereld, van de conflicten tussen naties tot de spanningen in de menselijke ziel, is waar omdat het een echt begrip van de menselijke conditie weerspiegelt.

De letters van het NT beginnen altijd met de waarheid, we noemen het "doctrine". De NT-schrijvers roepen ons altijd terug naar de realiteit. Pas wanneer deze basis van waarheid is neergelegd, gaan ze over op hints van praktische toepassing. Hoe dwaas is het om met iets anders dan de waarheid te beginnen.

In het inleidende hoofdstuk van Efeziërs maakt Paulus een aantal duidelijke uitspraken over het doel van de kerk. Het is niet alleen het doel voor de eeuwigheid, een of andere mistige toekomstige fantasie, maar het doel voor hier en nu. 

De kerk moet Gods heiligheid weerspiegelen

"Want in hem heeft hij ons al vóór de grondlegging van de wereld uitverkoren, opdat wij heilig en onberispelijk voor zijn aangezicht zouden staan" (Efeziërs 1,4). Hier zien we duidelijk dat de kerk niet slechts een bijzaak van God is. Het was gepland lang voordat de wereld werd geschapen.

En wat is Gods eerste interesse in de kerk? Hij is niet de eerste geïnteresseerd in wat de kerk doet, maar wat de kerk is. Het zijn moet voorafgaan aan actie, omdat wat we zijn bepaalt wat we doen. Om het morele karakter van Gods volk te begrijpen, is het essentieel om de aard van de kerk te begrijpen. Als christenen moeten we morele voorbeelden van de wereld zijn, die het zuivere karakter en de heiligheid van Jezus Christus weerspiegelen.

Het is duidelijk dat een ware christen, of het nu aartsbisschop of gewone leek is, zijn christendom duidelijk en overtuigend moet illustreren door de manier waarop hij leeft, spreekt, handelt en reageert. Wij christenen zijn geroepen om "heilig en onberispelijk" voor God te staan. Wij moeten zijn heiligheid weerspiegelen, dat is ook het doel van de kerk.

De kerk moet Gods heerlijkheid manifesteren

Paulus geeft ons een ander doel voor de Kerk in het eerste hoofdstuk van Efeziërs "Hij heeft ons in liefde verordend door Jezus Christus tot zonen die de zijne zouden zijn, naar het genoegen van zijn wil om de heerlijkheid van zijn genade te loven" (vs. 5 ). "Wij moeten zijn heerlijkheid dienen, wij die vanaf het begin onze hoop op Christus hebben gesteld" (vs. 12).

Remember! De zin: "Wij die vanaf het begin onze hoop op Christus hebben gesteld," verwijst naar ons christenen die voorbestemd, geroepen zijn om te leven tot eer van zijn glorie. De eerste taak van de kerk is niet het welzijn van de mensen. Zeker, ons welzijn is ook heel belangrijk voor God, maar dat is niet de primaire taak van de kerk. Integendeel, we zijn door God uitverkoren om zijn glorie te loven, opdat door ons leven zijn glorie aan de wereld geopenbaard zou worden. Zoals de "Hope for All" het verwoordt: "Nu moeten we Gods heerlijkheid zichtbaar maken voor iedereen met ons leven."

Wat is Gods heerlijkheid? Het is God zelf, de openbaring van wat God is en doet. Het probleem in deze wereld is de onwetendheid van God. Ze begrijpt hem niet. In al haar zoeken en rondzwerven in haar zoektocht om de waarheid te vinden, kent ze God niet. Maar Gods heerlijkheid zou God moeten openbaren om de wereld te laten zien wat hij werkelijk is. Wanneer de werken van God en Gods natuur door de kerk worden getoond, wordt hij verheerlijkt. Zoals Paul in 2. Korintiërs 4: 6 beschreven:

Want het is God die gebood: "Laat het licht schijnen uit de duisternis!" Hij is het die het licht in onze harten heeft laten schijnen, om de kennis van de heerlijkheid van God te laten schijnen in het aangezicht van Christus.

Mensen kunnen de glorie van God zien in het gezicht van Christus, in zijn karakter. En deze heerlijkheid, zoals Paulus zegt, is ook te vinden “in ons hart”. God roept de kerk om aan de wereld de glorie van zijn karakter te openbaren die te vinden is op het gelaat van Christus. Dit wordt ook vermeld in Efeziërs 1:22-23: "Hij legde alle dingen aan zijn (Jezus) voeten en maakte hem tot het vooraanstaande hoofd van de kerk, die zijn lichaam is, de volheid van hem die alle dingen in allen vervult." Dat is een krachtige uitspraak! Hier zegt Paulus dat alles wat Jezus is (zijn volheid) wordt gezien in zijn lichaam, en dat is de kerk! Het geheim van de kerk is dat Christus in haar leeft en de boodschap van de kerk aan de wereld is hem te verkondigen en over Jezus te praten. Paulus beschrijft dit mysterie van waarheid over de kerk opnieuw in Efeziërs 2,19-22

Daarom zijn jullie nu geen vreemden en vreemdelingen meer, maar jullie zijn volwaardige burgers met de heiligen en Gods huisgenoten, gebouwd op de grond van de apostelen en profeten, waarin Christus Jezus zelf de hoeksteen is. In hem groeit elk hol, samen bevestigd, op tot een heilige tempel in de Heer, en hierin worden jullie ook in een woonplaats van God in de Geest opgebouwd.

Hier is het heilige mysterie van de Kerk, het is de woonplaats van God. Hij leeft in zijn volk. Dit is de grote roeping van de Kerk om de onzichtbare Christus zichtbaar te maken. Paulus beschrijft zijn eigen bediening als modelchristen in Efeziërs 3.9:10: “En om allen opheldering te geven over de vervulling van het mysterie dat sinds onheuglijke tijden in God, de Schepper van alle dingen, is gebogen, zodat nu de men kan door middel van de kerk veelvoudige wijsheid van God bekendmaken aan de machten en autoriteiten in de hemelen.”

Duidelijk. Het werk van de kerk is dat "de veelvoudige wijsheid van God bekend wordt gemaakt." Ze worden niet alleen bekend gemaakt aan mensen, maar ook aan de engelen die de kerk bewaken. Dit zijn “de autoriteiten en machten in de hemelse gewesten.” Behalve mensen zijn er nog andere wezens die aandacht hebben voor de kerk en ervan leren.

De bovenstaande verzen maken zeker één ding heel duidelijk: de roeping aan de kerk is om in woorden te verkondigen en door onze houding en daden het karakter van Christus die in ons leeft te demonstreren. We moeten de realiteit verkondigen van de levensveranderende ontmoeting met de levende Christus en die transformatie illustreren door een onbaatzuchtig, liefdevol leven. Totdat we dit doen, zal niets anders wat we doen voor God werken. Dit is de roeping van de kerk waar Paulus het over heeft als hij schrijft in Efeziërs 4:1: "Ik dring er bij u op aan... wandel waardig de roeping die op uw pad is gekomen."

Merk op hoe de Heer Jezus Zelf deze roeping bevestigt in het eerste hoofdstuk, vers 8 van Handelingen. Vlak voordat Jezus opstijgt naar zijn Vader, zegt hij tegen zijn discipelen: “Toch zullen jullie kracht ontvangen wanneer de heilige Geest over jullie komt, en jullie zullen getuigen voor mij zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, en tot aan de uiteinden van de wereld. de aarde.”
Doel Nee. 3: De kerk moet een getuige van Christus zijn.

De roeping van de kerk is om een ​​getuige te zijn, en een getuige is iemand die helder uitlegt en portretteert. De apostel Petrus heeft een prachtig woord over het getuigenis van de kerk in zijn eerste brief: "U daarentegen bent de uitverkoren generatie, de koninklijke priesterschap, de heilige gemeenschap, het volk dat is gekozen om uw eigendom te zijn en u moet de deugden (daden van glorie) verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen in zijn prachtig licht." (1. Peter 2,9)

Let op de structuur "Je bent.....en zou moeten." Dat is onze primaire taak als christenen. Jezus Christus woont in ons zodat we het leven en karakter van de Ene kunnen uitbeelden. Het is de verantwoordelijkheid van elke christen om deze oproep aan de Kerk te delen. Allen zijn geroepen, in allen woont Gods Geest, van allen wordt verwacht dat zij hun roeping in de wereld vervullen. Dit is de heldere toon die door heel Efeziërs klinkt. Het getuigenis van de kerk kan soms als groep tot uitdrukking komen, maar de verantwoordelijkheid om te getuigen is persoonlijk. Het is mijn en uw persoonlijke verantwoordelijkheid.

Maar dan komt er een ander probleem aan het licht: het probleem van het mogelijke valse christendom. Het is zo gemakkelijk voor de kerk, en ook voor de individuele christen, om te praten over het uiteenzetten van het karakter van Christus, en groots te beweren dat je het doet. Veel niet-christenen die christenen goed kennen, weten uit ervaring dat het beeld dat christenen presenteren niet altijd het ware bijbelse beeld van Jezus Christus is. Om deze reden gebruikt de apostel Paulus zorgvuldig gekozen woorden om dit oprechte christelijke karakter te beschrijven: “Met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld als degenen die elkaar in liefde verdragen, en ijverig zijn om de eenheid van de geest te bewaren door de band van vrede.” (Efeziërs 4:2-3)

Nederigheid, geduld, liefde, eenheid en vrede zijn de ware kenmerken van Jezus. Christenen moeten getuigen zijn, maar niet arrogant en onbeschoft, niet met een "heiliger dan jij"-houding, niet in hypocriete arrogantie, en zeker niet in het smerige kerkgeschil waar christenen zich tegen christenen verzetten. De kerk mag niet over zichzelf praten. Ze moet zachtaardig zijn, niet aandringen op haar macht of meer prestige zoeken. De Kerk kan de wereld niet redden, maar de Heer van de Kerk wel. Christenen moeten niet voor de Kerk werken of hun levensenergie eraan besteden, maar voor de Heer van de Kerk.

De kerk kan haar Heer niet steunen terwijl zij zichzelf verhoogt. De ware kerk zoekt geen machtswinst in de ogen van de wereld, want het heeft al alle macht die het nodig heeft van de Heer die erin woont.

Verder moet de kerk geduldig en vergevingsgezind zijn, wetende dat het zaad van de waarheid tijd nodig heeft om te ontkiemen, tijd om te groeien en tijd om vrucht te dragen. De kerk zou niet moeten eisen dat de maatschappij plotseling snelle veranderingen aanbrengt in een lang gevestigd patroon. Integendeel, de Kerk moet een voorbeeld zijn van positieve sociale verandering door haar voorbeeld te gebruiken door kwaad te vermijden, recht te doen en aldus het zaad van de waarheid te verspreiden, dat vervolgens wortel schiet in de samenleving en uiteindelijk de vrucht van verandering voortbrengt.

Het uitstekende teken van echt christendom

In zijn boek The Decline and Fall of the Roman Empire schrijft historicus Edward Gibbon de ineenstorting van Rome niet toe aan binnenvallende vijanden, maar aan intern verval. In dit boek staat een passage die Sir Winston Churchill uit zijn hoofd heeft geleerd omdat hij die zo relevant en leerzaam vond. Het is veelbetekenend dat deze passage handelde over de rol van de kerk in het afnemende rijk.

"Terwijl de grote entiteit (het Romeinse rijk) werd aangevallen door openlijk geweld en ondermijnd door langzaam verval, sloop een zuivere en nederige religie zachtjes in de geest van de mensen, groeide op in stilte en nederigheid, werd gesteund door verzet en vestigde zich uiteindelijk de standaard van het kruis op de ruïnes van het Capitool.” Het voornaamste teken van het leven van Jezus Christus in een christen is natuurlijk liefde. Liefde die anderen accepteert zoals ze zijn. Liefde die barmhartig en vergevingsgezind is. Liefde die probeert misverstanden, verdeeldheid en verbroken relaties te helen. Jezus zei in Johannes 13:35: "Hieraan zal iedereen weten dat u mijn discipelen bent, als u liefde voor elkaar hebt." Die liefde wordt nooit uitgedrukt door rivaliteit, hebzucht, opschepperij, ongeduld of vooroordeel. Het is precies het tegenovergestelde van misbruik, laster, koppigheid en verdeeldheid.

Hier ontdekken we de verbindende kracht die de kerk in staat stelt om haar doel in de wereld te vervullen: de liefde van Christus. Hoe reflecteren we Gods heiligheid? Door onze liefde! Hoe openbaren we Gods glorie? Door onze liefde! Hoe kunnen we getuige zijn van de realiteit van Jezus Christus? Door onze liefde!
Het NT heeft weinig te zeggen over christenen die zich met politiek bezighouden, of 'gezinswaarden' verdedigen, of vrede en gerechtigheid bevorderen, of zich verzetten tegen pornografie, of de rechten van deze of gene onderdrukte groep verdedigen. Ik zeg niet dat christenen deze kwesties niet zouden moeten aanpakken. Het is duidelijk dat men geen hart kan hebben dat gevuld is met liefde voor mensen en zich niet ook zorgen maakt over zulke dingen. Maar het NT zegt relatief weinig over deze dingen, want God weet dat de enige manier om deze problemen op te lossen en verbroken relaties te herstellen, is door een geheel nieuwe dynamiek in het leven van mensen te introduceren - de dynamiek van het leven van Jezus Christus.

Het is het leven van Jezus Christus dat mannen en vrouwen echt nodig hebben. Het verwijderen van duisternis begint met de introductie van licht. Het verwijderen van haat begint met de introductie van liefde. Het verwijderen van ziekte en verdorvenheid begint met de introductie van het leven. We moeten beginnen met het introduceren van Christus, want dat is onze roeping waartoe we zijn geroepen.

Het evangelie ontkiemde in een sociaal klimaat vergelijkbaar met het onze: het was een tijd van onrechtvaardigheid, raciale verdeeldheid, ongebreidelde misdaad, ongebreidelde immoraliteit, economische onzekerheid en wijdverbreide angst. De vroege kerk worstelde om te overleven onder meedogenloze en moorddadige vervolging die we ons vandaag niet eens kunnen voorstellen. Maar de vroege kerk zag haar roeping niet in het bestrijden van onrecht en onderdrukking of het afdwingen van haar 'rechten'. De vroege kerk zag haar missie als het weerspiegelen van Gods heiligheid, het openbaren van Gods heerlijkheid en het getuigen van de realiteit van Jezus Christus. En ze deed het door op levendige wijze blijk te geven van grenzeloze liefde voor zowel haar eigen mensen als voor degenen daarbuiten.

De buitenkant van de mok

Iedereen die op zoek is naar Schriftteksten die stakingen, protesten, boycots en andere politieke acties ondersteunen om sociale tekortkomingen aan te pakken, zal teleurgesteld zijn. Jezus noemde dit: "Het wassen van de buitenkant." Een ware christelijke revolutie verandert mensen van binnenuit. Ze maakt de binnenkant van de beker schoon. Het verandert niet alleen de trefwoorden op de poster die iemand draagt. Het verandert het hart van de persoon.

Kerken dwalen hier vaak af. Ze raken geobsedeerd door politieke programma's, zowel rechts als links. Christus kwam in de wereld om de samenleving te veranderen, maar niet door politieke actie. Zijn plan is dat hij de samenleving verandert door het individu in die samenleving te transformeren door hen een nieuw hart, een nieuwe geest, een heroriëntatie, een nieuwe richting, een nieuwe geboorte, een nieuw ontwaakt leven en de dood van zelfzucht en egoïsme. Wanneer het individu op deze manier wordt getransformeerd, hebben we een nieuwe samenleving.

Wanneer we van binnenuit worden veranderd, wanneer de binnenkant wordt gezuiverd, verandert onze hele kijk op menselijke relaties. Wanneer we geconfronteerd worden met conflicten of mishandeling, hebben we de neiging om te reageren in de zin van "oog om oog". Maar Jezus roept ons op tot een nieuw soort antwoord: "zegen degenen die u vervolgen." Tot zo'n reactie roept de apostel Paulus ons op als hij schrijft: "Wees eensgezind onder elkaar.....Vergeld geen kwaad met kwaad...Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede". . (Romeinen 12:14-21)

De boodschap die God aan de kerk heeft toevertrouwd is de meest ingrijpende boodschap die de wereld ooit heeft gehoord. Moeten we deze boodschap terugdraaien voor politieke en sociale actie? Moeten we ervan overtuigd zijn dat de kerk slechts een seculiere, politieke of sociale organisatie is? Hebben we genoeg geloof in God, zijn we het met hem eens dat christelijke liefde in zijn kerk deze wereld zal veranderen en niet politieke macht en andere sociale maatregelen?

God roept ons om verantwoordelijke personen te worden die dit radicale, ontwrichtende, levensveranderende goede nieuws van Jezus Christus in de hele samenleving verspreiden. De kerk moet opnieuw handel en industrie, onderwijs en leren, kunst en gezinsleven en onze sociale instellingen opnieuw betreden met deze krachtige, transformerende, ongeëvenaarde boodschap. De herrezen Heer Jezus Christus is bij ons gekomen om zijn eeuwigdurende leven in ons te implanteren. Hij is klaar en in staat om ons te transformeren in liefdevolle, geduldige, betrouwbare mensen, zodat we worden versterkt om alle problemen en uitdagingen van het leven het hoofd te bieden. Dit is onze boodschap aan een vermoeide wereld vol angst en lijden. Dit is de boodschap van liefde en hoop die we brengen naar een onhandelbare en wanhopige wereld.

We leven om Gods heiligheid te weerspiegelen, om Gods glorie te openbaren en om te getuigen dat Jezus mannen en vrouwen van binnen en van buiten kwam reinigen. We leven om van elkaar te houden en de christelijke liefde van de wereld te laten zien. Dat is ons doel, dat is de roeping van de kerk.

door Michael Morrison