Deugden van het geloof in het dagelijks leven

Peter had in zijn leven talloze fouten gemaakt. Ze lieten hem zien dat er na verzoening met God de Vader door Gods genade concrete stappen moeten worden gezet terwijl we “als vreemdelingen en vreemdelingen” in de onvoorspelbare wereld leven. De uitgesproken apostel heeft ons in schriftelijke vorm zeven essentiële “deugden van het geloof” nagelaten. Deze roepen ons op tot een praktische christelijke levensstijl – een taak van het grootste belang die op de lange termijn standhoudt. Voor Petrus is het geloof het belangrijkste principe en beschrijft het als volgt: ‘Breng er dus alle ijver op aan, toon deugd in uw geloof, en kennis in deugd, en matigheid in kennis, en geduld in matigheid, en godsvrucht in geduld, en godsvrucht in vroomheid Broederschap en in broederschap liefde” (2. Peter 1,5-7).

Het geloof

Het woord ‘geloof’ is afgeleid van het Griekse ‘pistis’ en verwijst in wezen naar volledig vertrouwen in de beloften van God. Dit vertrouwen wordt duidelijk geïllustreerd door het voorbeeld van patriarch Abraham: “Hij twijfelde niet door ongeloof aan de belofte van God, maar werd sterk in het geloof en gaf God eer en wist met alle zekerheid dat wat God belooft, hij ook kan doen” (Romeinen 4,20-21).

Als we niet geloven in het verlossende werk dat God in Christus heeft gedaan, hebben we geen basis voor het christelijke leven: "Paulus en Silas zeiden: Geloof in de Heer Jezus, en jij en je huishouden zullen gered worden!" (Handelingen 16,31). De oudtestamentische patriarch Abraham, in het Nieuwe Testament de ‘vader van de gelovigen’ genoemd, verliet het huidige Irak om op weg te gaan naar Kanaän, het beloofde land. Hij deed dit ook al kende hij zijn doel niet: ‘Door geloof werd Abraham gehoorzaam toen hij werd geroepen om naar een plaats te gaan die hij zou erven; en hij ging naar buiten, niet wetend waar hij heen ging” (Hebreeën 11,8). Hij vertrouwde uitsluitend op Gods beloften, waarop hij met heel zijn hart vertrouwde en zijn daden daarop baseerde.

Vandaag bevinden we ons in een soortgelijke situatie als Abraham: onze wereld is onzeker en kwetsbaar. We weten niet of de toekomst verbeteringen zal brengen of dat de situatie zal verslechteren. Vooral in deze tijden is het belangrijk om vertrouwen te hebben – het geloof dat God ons en onze gezinnen veilig zal leiden. Geloof is het bewijs en de door God gegeven zekerheid die beschikbaar is voor onze geest en ons hart dat God voor ons zorgt en dat alle dingen samenwerken ten goede: ‘Maar we weten dat alle dingen samenwerken ten goede voor degenen die God liefhebben, voor degenen die geroepen naar zijn voornemen” (Romeinen 8,28).

Het geloof van Jezus Christus onderscheidt christenen van alle andere mensen. Pistis, vertrouwen in de Heiland en Verlosser waardoor men wordt opgenomen in de familie van God, is de basis van alle andere christelijke kwaliteiten.

Deugd

De eerste aanvulling op geloof is deugd. De Griekse term ‘arete’ wordt in de Nieuwe Genève Vertaling (NGÜ) geïnterpreteerd als ‘vastberadenheid van karakter’ en kan ook worden opgevat als voorbeeldig gedrag. Daarom bevordert en versterkt geloof de karaktersterkte. Het woord Arete werd door de Grieken gebruikt in verwijzing naar hun goden. Het betekent uitmuntendheid, uitmuntendheid en moed, iets dat het gewone en alledaagse overstijgt. Socrates toonde deugd toen hij de hemlocksbeker dronk om trouw te blijven aan zijn principes. Op dezelfde manier toonde Jezus een vastberaden karakter toen hij vastberaden op weg ging naar zijn laatste reis naar Jeruzalem, ook al stond hem daar een wreed lot te wachten: “Nu gebeurde het, toen de tijd was aangebroken dat hij naar de hemel zou worden opgenomen, dat hij wendde zijn gezicht af, vastbesloten om naar Jeruzalem te gaan” (Lucas 9,51).

Modelgedrag betekent niet alleen praten, maar ook handelen. Paulus toonde grote moed en deugd toen hij zijn vaste voornemen bekendmaakte om Jeruzalem te bezoeken, ook al had de Heilige Geest hem duidelijk laten zien dat er gevaar op handen was: “Waarom huil je en breek je mijn hart? Want ik ben bereid om niet alleen gebonden te worden, maar ook om in Jeruzalem te sterven voor de naam van de Heer Jezus” (Handelingen 21,13). Dit soort toewijding, geworteld in Arete, versterkte en bemoedigde de vroege kerk. Deugd omvat goede werken en daden van dienstbaarheid, die we overal in de vroege kerk aantreffen. Jakobus benadrukte dat “geloof zonder werken nutteloos is” (Jakobus 2,20).

erkenning

Gecombineerd met geloof draagt ​​karaktersterkte bij tot kennis. De Heilige Geest inspireerde Petrus om het Griekse woord “Gnosis” te gebruiken in plaats van de term “Sophia” voor wijsheid, die vaak in het Nieuwe Testament wordt gebruikt. Kennis in de zin van Gnosis is niet het resultaat van intellectuele inspanning, maar eerder een spiritueel inzicht verleend door de Heilige Geest. Hierbij staat de persoon van Jezus Christus en het Woord van God centraal: “Door het geloof weten wij dat de wereld geschapen is door het Woord van God, dat alles wat gezien wordt uit het niets voortkwam” (Hebreeën 11,3).

Kennis van de Bijbel die gebaseerd is op ervaring komt overeen met de term ‘knowhow’, waardoor we praktische vaardigheden ontwikkelen in het dagelijkse leven van het christelijk geloof. Paulus erkende dat het Sanhedrin uit Sadduceeën en Farizeeën bestond en gebruikte deze kennis om de groepen tegen elkaar op te zetten en zichzelf te beschermen (Handelingen 23,1-9).

Hoe vaak zouden we niet willen dat we dit vermogen hadden, vooral als we te maken krijgen met een bankmedewerker, een ambtenaar, een baas of een onrechtvaardige aanklager. Het juiste zeggen in de gepaste mate is een kunst waarbij we onze hemelse Vader om hulp kunnen vragen: ‘Maar als het iemand van jullie aan wijsheid ontbreekt, laat hij dat dan aan God vragen, die aan iedereen vrijelijk en zonder verwijt geeft; zo zal het hem gegeven worden” (Jakobus 1,5).

Met mate

Geloof, deugd en kennis alleen zijn niet genoeg voor een christelijk leven. God roept iedere christen op tot een gedisciplineerd leven, tot matigheid. Het Griekse woord “Egkrateia” betekent zelfbeheersing of zelfbeheersing. Deze beheersing van de wilskracht, geleid door de Heilige Geest, zorgt ervoor dat de rede altijd prevaleert boven hartstocht of emotie. Paulus beoefende een dergelijke onthouding, zoals blijkt uit zijn woorden: “Maar ik loop niet alsof ik in onzekerheid verkeer; Ik vecht niet met mijn vuist zoals iemand die in de lucht slaat, maar ik straf mijn lichaam en onderwerp het zodat ik niet tegen anderen preek en zelf verwerpelijk word" (1. Korintiërs 9,26-27).

Op die aangrijpende nacht in de Hof van Gethsemane openbaarde Jezus zelfbeheersing en zelfbeheersing toen zijn menselijke natuur hem aanspoorde om aan de verschrikkingen van de kruisiging te ontsnappen. Deze volmaakte goddelijke zelfdiscipline is alleen haalbaar als deze zijn oorsprong vindt in God Zelf.

Geduld

Geloof, omringd door deugd, kennis en zelfbeheersing, bevordert de ontwikkeling van geduld en doorzettingsvermogen. De volledige betekenis van het Griekse woord ‘Hupomone’, dat in het Duits vertaald wordt als geduld of doorzettingsvermogen, lijkt te passief. Hoewel de term Hupomone geduld betekent, is het een doelgericht geduld gericht op een wenselijk en realistisch doel. Het gaat niet alleen om passief wachten, maar om volhouden met verwachting en aanhoudende vastberadenheid. De Grieken gebruikten deze term voor een plant die zelfs in moeilijke en ongunstige omstandigheden gedijt. In Hebreeën wordt ‘Hupomone’ (uithoudingsvermogen) geassocieerd met standvastigheid die volhardt en bloeit in afwachting van de overwinning, zelfs onder moeilijke omstandigheden: ‘Laten we met geduld de strijd aangaan die ons is toegewezen, opkijkend naar Jezus, de... De auteur en voleinder van het geloof, die, hoewel hij vreugde had kunnen hebben, het kruis verdroeg, de schande verachtte, en aan de rechterhand van de troon van God ging zitten” (Hebreeën 12,1-2).

Dit betekent bijvoorbeeld geduldig wachten op genezing als we ziek zijn of wachten op de positieve uitkomst van een verzoek aan God. De Psalmen staan ​​vol oproepen tot volharding: “Ik wacht op de Heer, mijn ziel wacht en ik hoop op zijn woord” (Psalm 130,5).

Deze verzoeken gaan gepaard met een vast vertrouwen in Gods liefdevolle kracht om gewapend te zijn tegen alle uitdagingen die het leven ons te bieden heeft. Met standvastigheid komen levendigheid en optimisme, het niet willen opgeven. Deze vastberadenheid is zelfs sterker dan onze angst voor de dood.

vroomheid

De volgende deugd die zich ontwikkelt vanuit de basis van het geloof is ‘Eusebeia’ of vroomheid. Deze term verwijst naar de menselijke plicht om God te vereren: "Alles wat het leven en de godsvrucht dient, heeft ons zijn goddelijke kracht gegeven door de kennis van Hem die ons geroepen heeft door zijn glorie en macht" (2. Peter 1,3).

Ons leven moet duidelijk de uitzonderlijke kenmerken van het leven tot uitdrukking brengen, gegeven van bovenaf. Onze medemensen moeten kunnen erkennen dat wij kinderen van onze hemelse Vader zijn. Paulus herinnert ons eraan: “Want lichaamsbeweging heeft weinig nut; maar vroomheid is nuttig voor alle dingen en heeft de belofte van dit leven en het toekomstige leven” (1. Timoteüs 4,8 NGÜ).

Ons gedrag moet lijken op de weg van God, niet door onze eigen kracht, maar door Jezus die in ons leeft: “Vergeld niemand kwaad met kwaad. Wees opzettelijk en doe goed voor iedereen. Als het mogelijk is, zoveel als het van u afhangt, heb dan vrede met alle mensen. Wreek uzelf niet, dierbaren, maar geef toe aan de toorn van God; want er staat geschreven: De wraak is van mij; Ik zal vergelden, zegt de Heer” (Romeinen 12,17-19).

Broeder liefde

De eerste vijf van de genoemde deugden hebben betrekking op het innerlijke leven van de gelovige en zijn relatie met God. De laatste twee richten zich op zijn relaties met andere mensen. Broederlijke liefde komt van het Griekse woord ‘Philadelphia’ en betekent toegewijde, praktische zorg voor anderen. Het omvat het vermogen om alle mensen lief te hebben als broeders en zusters van Jezus Christus. Helaas hebben we de neiging onze genegenheid te misbruiken door deze in de eerste plaats te geven aan degenen die op ons lijken. Om deze reden probeerde Petrus in zijn eerste brief deze houding aan zijn lezers te suggereren: “Maar het is niet nodig om u over broederlijke liefde te schrijven. Want jullie hebben zelf van God geleerd elkaar lief te hebben” (1 Thess 4,9).
Broederlijke liefde karakteriseert ons in de wereld als discipelen van Christus: “Hierdoor zal iedereen weten dat jullie mijn discipelen zijn, als jullie liefde voor elkaar hebben” (Johannes 13,35). Het geloof is geworteld in de liefde van God, waardoor wij onze broeders en zusters kunnen liefhebben zoals Jezus ons liefheeft.

De goddelijke liefde

Liefde voor broers en zussen leidt tot ‘liefde’ voor alle mensen. Deze liefde is minder een kwestie van gevoelens en meer van wil. Goddelijke liefde, in het Grieks “Agape” genoemd, vertegenwoordigt bovennatuurlijke liefde en wordt beschouwd als de kroon van alle deugden: “Mijn gebed is dat Christus in jou leeft door het geloof. Je moet stevig geworteld zijn in zijn liefde; je moet erop voortbouwen. Want alleen zo kunnen jij en alle andere christenen de volle omvang van zijn liefde ervaren. Ja, ik bid dat u deze liefde, die we met ons verstand nooit volledig kunnen bevatten, steeds dieper begrijpt. Dan zul je steeds meer vervuld worden met alle rijkdommen van het leven die in God gevonden worden” (Efeziërs 3,17-19).

Agape-liefde belichaamt de geest van oprechte welwillendheid jegens alle mensen: “Ik werd zwak voor de zwakken zodat ik de zwakken zou kunnen winnen. Ik ben alles voor iedereen geworden, zodat ik sommigen op alle mogelijke manieren kan redden" (1. Korintiërs 9,22).

We kunnen onze liefde tonen door onze tijd, vaardigheden, schatten en levens te geven aan de mensen om ons heen. Wat interessant is, is dat dit loflied begint met geloof en culmineert in liefde. Voortbouwend op het fundament van uw geloof in Jezus Christus kunt u, beste lezer, werkelijk christelijk gedrag vertonen waarin deze zeven deugden van naastenliefde aan het werk zijn.

door Neil Earle

Meer artikelen over deugd:

De Heilige Geest leeft in jou!

Jij eerst!