trompetten

In september vieren de Joden nieuwjaarsdag "Rosh Hashanah", wat in het Hebreeuws "hoofd van het jaar" betekent. De traditie van de Joden is dat ze een stuk van een vissenkop eten, symbolisch voor de kop van het jaar, en elkaar begroeten met "Leschana towa", wat betekent "Een goed jaar toegewenst!". Volgens de traditie is de feestdag van Rosj Hasjana gekoppeld aan de zesde dag van de Scheppingsweek, toen God de mens schiep.
In de Hebreeuwse tekst van de 3. Boek van Mozes 23,24 de dag wordt gegeven als "Sikron Terua", wat "Herdenkingsdag met trompetslagen" betekent. Daarom wordt deze feestdag in het Duits "Trompetdag" genoemd.

Veel rabbijnen leren dat op Rosh Hashanah ten minste 100 keer een sjofar moet worden vernietigd, inclusief een reeks 30-schilderijen om hoop te geven op de komst van de Messias. Volgens de Joodse bronnen zijn er op die dag drie soorten piepjes:

• Tekia - Een lange ononderbroken toon als symbool van hoop op Gods kracht en als lofzang dat hij de God (van Israël) is.
• Shevarin - Drie kortere, onderbroken geluiden die het huilen en jammeren van zonden en gevallen mensheid symboliseren.
• Teru'a - Negen snelle, staccato-achtige tonen (vergelijkbaar met de toon van een wekker) om de gebroken harten te laten zien van degenen die voor God zijn gekomen.

Het oude Israël gebruikte oorspronkelijk ramshoorns voor hun trompetten. Maar na een tijdje werden deze zoals wij 4. Leerde Mozes 10, vervangen door trompetten (trompetten) gemaakt van zilver. Het gebruik van trompetten wordt 72 keer genoemd in het Oude Testament.

De trompetten werden geblazen om te waarschuwen in geval van gevaar, om de mensen op te roepen voor een feestelijke vergadering om aankondigingen aan te kondigen, en als een oproep om te aanbidden. In oorlogstijd werden trombones gebruikt om de soldaten voor te bereiden op hun missie en vervolgens het signaal te geven voor gevechtsgebruik. Trompetten kondigden ook de komst van de koning aan.

Tegenwoordig vieren sommige christenen de trompetdag als feestdag met een eredienst en associëren deze met betrekking tot toekomstige gebeurtenissen, de wederkomst van Jezus of de opname van de kerk.

Jezus is de lens waardoor we de hele Bijbel goed kunnen interpreteren. We begrijpen nu het Oude Testament (dat het Oude Verbond omvat) door de lens van het Nieuwe Testament (met het Nieuwe Verbond dat Jezus Christus volledig vervulde). Als we in omgekeerde volgorde te werk gaan, zullen onjuiste conclusies ons doen geloven dat het Nieuwe Verbond niet zal beginnen tot de wederkomst van Jezus. Deze veronderstelling is een fundamentele fout. Sommigen geloven dat we ons in een overgangsperiode bevinden tussen het oude en het nieuwe verbond en dat we daarom verplicht zijn de Hebreeuwse feestdagen te houden.
Het oude verbond was tijdelijk en daar hoort ook de dag van de bazuinen bij. “Door te zeggen: een nieuw verbond, maakte hij van het eerste een oud. Maar wat oud wordt en oud wordt, nadert het einde »(Hebreeën .) 8,17). Het werd gebruikt om de komende Messias aan de mensen aan te kondigen. Het blazen van de trompetten op Rosj Hasjana markeert niet alleen het begin van de jaarlijkse festivalkalender in Israël, maar verkondigt ook de boodschap van deze festivaldag: "Onze koning komt eraan!"

De feesten van Israël worden voornamelijk geassocieerd met de oogst. Onmiddellijk voor het eerste graanfeest, het "Feest van de Eerstelingsgarf", het "Pascha" en het "Feest van Ongezuurde Broden" vonden plaats. Vijftig dagen later vierden de Israëlieten het feest van de tarweoogst, het "Wekenfeest" (Pinksteren) en in de herfst het grote oogstfeest, het "Loofhuttenfeest". Bovendien hebben de feesten een diepe spirituele en profetische betekenis.

Voor mij is het belangrijkste deel van de dag van de bazuinen hoe het naar Jezus wijst en hoe Jezus dit allemaal vervulde toen hij eerst kwam. Jezus vervulde de dag van de bazuinen door zijn incarnatie, zijn verzoeningswerk, zijn dood en zijn opstanding. Door deze "gebeurtenissen in het leven van Christus" vervulde God niet alleen zijn verbond met Israël (het oude verbond), maar veranderde hij voor altijd. Jezus is het hoofd van het jaar - het hoofd, de Heer aller tijden, vooral omdat hij de tijd schiep. «Hij (Jezus) is het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene vóór de hele schepping. Want in hem wordt alles geschapen wat in de hemel en op aarde is, het zichtbare en het onzichtbare, of het nu tronen of heersers of machten of autoriteiten zijn; alles is door hem en voor hem geschapen. En hij is boven alles, en alles bestaat in hem. En hij is het hoofd van het lichaam, namelijk de kerk. Hij is het begin, de eerstgeborene uit de doden, opdat hij in alles de eerste mag zijn. Want het behaagde God alle overvloed in hem te laten wonen en door hem alles met hem te verzoenen, hetzij op aarde of in de hemel, door vrede te maken door zijn bloed aan het kruis »(Kolossenzen 1,15-20).

Jezus zegevierde waar de eerste Adam faalde en hij is de laatste Adam. Jezus is ons Paschalam, ons ongezuurde brood en onze verzoening. Hij is de enige (en enige) die onze zonden heeft weggenomen. Jezus is onze sabbat waarin we rust vinden van de zonde.

Als een heer aller tijden leeft hij nu in jou en jij in hem. De hele tijd dat je ervaart is heilig omdat je het nieuwe leven van Jezus Christus leeft dat je in gemeenschap met hem hebt. Jezus, is je Verlosser, Redder, Redder, Koning en Heer. Hij heeft de trompet voor eens en voor altijd laten klinken!

door Joseph Tkach