Verzoening verfrist het hart

Heb je ooit vrienden gehad die elkaar diep hebben gekwetst en die niet kunnen of willen samenwerken om de breuk te herstellen? Misschien wens je wanhopig dat ze zich verzoenen en ben je diep bedroefd dat dit niet is gebeurd.

De apostel Paulus maakt melding van deze situatie in de kortste brief die hij schreef aan zijn vriend Filemon, die door hem bekeerd was. Filemon was waarschijnlijk een inwoner van de stad Kolosse. Een van zijn slaven, Onesimus, was aan hem ontsnapt en nam waarschijnlijk zonder rechtvaardiging een deel van de bezittingen van zijn meester mee. Onésimus ontmoette Paulus in Rome, bekeerde zich en ze werden goede vrienden. Omdat hij wilde dat slaaf en meester met elkaar verzoend werden, stuurde Paulus Onesimus op een gevaarlijke reis om terug te keren naar Filemon. De harten van Paulus en anderen die zowel Filemon als Onesimus liefhadden, verlangden naar verzoening en genezing. Paulus' oproep aan Filemon kon niet worden genegeerd omdat, zoals Paulus eerder in de brief aangaf, Filemon graag de harten van anderen verkwikte. Let op de woorden van Paulus tegen zijn vriend:

«Want ik heb grote vreugde en troost gehad in uw liefde, omdat de harten van de heiligen door u verkwikt zijn, beste broeder. Daarom, hoewel ik in Christus vrij ben om u te bevelen wat u moet doen, zal ik uit liefde liever vragen, zoals ik ben: Paulus, een oude man, maar nu ook een gevangene van Christus Jezus" (Filemon 1, 7-9).

Voor de apostel Paulus was het helen van gebroken relaties een centraal onderdeel van de bediening van het evangelie – zozeer zelfs dat hij Filemon eraan herinnerde dat hij in Christus vrijmoedig genoeg was om het te eisen. Paulus wist dat Jezus alles gaf om verzoening tussen God en mens tot stand te brengen, en hij benadrukte vaak dat ook wij er alles aan zouden moeten doen om verzoening tot stand te brengen, waar we ook zijn. Maar hier kiest Paulus een pad van liefdevolle leiding, wetende wat er voor elk individu op het spel staat.

Onésimus, een weggelopen slaaf, bracht zichzelf in groot gevaar door terug te keren naar Filemon. Volgens de Romeinse wet had hij geen bescherming tegen de woede van Filemon als hij niet aan het verzoek van Paulus voldeed. Voor Filemon zou het terugnemen van Onesimus en afstand doen van zijn bezit van hem sociale gevolgen hebben gehad die zouden kunnen resulteren in een verlies van status en invloed in zijn gemeenschap. Wat Paulus van hen beiden vroeg, was in strijd met hun eigen belangen. Waarom het riskeren? Omdat het Paulus' hart zou verfrissen, en zeker het hart van God. Dit is wat verzoening doet: het verfrist het hart.

Soms zijn onze vrienden die behoefte hebben aan verzoening net als Onésimus en Filemon en hebben ze een duwtje in de rug nodig. Soms zijn het niet onze vrienden, maar wijzelf die een zetje nodig hebben. De weg naar verzoening is vol uitdagingen en vereist een diepe nederigheid die we vaak niet kunnen opbrengen. Het lijkt vaak gemakkelijker om gewoon een relatie te verbreken en het vermoeide spel te spelen van net te doen alsof er geen probleem is.

Door de Grote Verzoener, Jezus Christus, kunnen we de moed en wijsheid hebben om zo'n moedige stap te zetten. Wees niet bang voor de pijn en strijd die dit met zich mee zal brengen, want door dit te doen verfrissen we het hart van God, ons eigen hart en de harten van degenen om ons heen.

van Greg Williams