God, de zoon

God de Zoon is de tweede Persoon van de Godheid, van eeuwigheid door de Vader verwekt. Hij is het woord en beeld van de Vader door hem en voor hem heeft God alle dingen geschapen. Hij werd door de Vader gezonden als Jezus Christus, God, geopenbaard in het vlees om ons in staat te stellen verlossing te bereiken. Hij werd verwekt door de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria, hij was volledig God en volledig mens, verenigde twee naturen in één persoon. Hij, de Zoon van God en Heer over alles, is eer en aanbidding waard. Als de geprofeteerde verlosser van de mensheid stierf hij voor onze zonden, werd fysiek uit de dood opgewekt en steeg op naar de hemel, waar hij optreedt als bemiddelaar tussen de mens en God. Hij zal terugkomen in heerlijkheid om als Koning der koningen in het koninkrijk van God over alle naties te heersen. (Johannes) 1,1.10.14; Kolossenzen 1,15-16; Hebreeën 1,3; John 3,16; titus 2,13; Matthew 1,20; Handelingen van de Apostelen 10,36; 1. Korintiërs 15,3-4; Hebreeën 1,8; Openbaring 19,16)

Wie is deze man?

Jezus zelf vroeg zijn discipelen de kwestie van identiteit die we hier willen zien: "Wie zegt de mensen dat de Zoon des Mensen is?" Ze blijft actueel voor ons vandaag: wie is deze man? Welke autoriteit heeft hij? Waarom zouden we op hem moeten vertrouwen? Jezus Christus staat centraal in het christelijk geloof. We moeten begrijpen wat voor soort persoon hij is.

Heel menselijk - en meer

Jezus werd op de normale manier geboren, groeide normaal op, werd hongerig en dorstig en moe, at en dronk en sliep. Hij zag er normaal uit, sprak omgangstaal, liep normaal. Hij had gevoelens: medelijden, woede, verbazing, verdriet, angst (Matthew 9,36; Lucas 7,9; John 11,38; Mattheüs 26,37). Hij bad tot God zoals mensen zouden moeten. Hij noemde zichzelf een man en werd aangesproken als een man. Hij was een mens.

Maar hij was zo'n buitengewoon persoon dat na zijn hemelvaart sommigen ontkenden dat hij een mens was (2. Johannes 7). Ze dachten dat Jezus zo heilig was dat ze niet konden geloven dat hij iets met vlees te maken had, met het vuil, het zweet, de spijsverteringsfuncties, de onvolkomenheden van het vlees. Misschien was hij alleen maar mens verschenen, zoals engelen soms menselijk lijken zonder daadwerkelijk mens te worden.

Het Nieuwe Testament daarentegen maakt duidelijk dat Jezus mens was in de volle betekenis van het woord. John bevestigde:
"En het Woord is vlees geworden..." (Joh 1,14). Hij "verscheen" niet alleen als vlees en "bekleedde" zich niet alleen met vlees. Hij werd vlees. Jezus Christus is "in het vlees gekomen" (1 Joh. 4,2). We weten het, zegt Johannes, omdat we hem zagen en omdat we hem aanraakten (1. John 1,1-2).

Volgens Paulus was Jezus "als mensen gemaakt" (Filippenzen 2,7), "gedaan onder de wet" (Galaten 4,4), "in de gelijkenis van zondig vlees" (Romeinen 8,3). Hij die kwam om de mens te verlossen, moest in wezen mens worden, betoogt de auteur van Hebreeën: 'Omdat kinderen van vlees en bloed zijn, accepteerde hij het ook gelijk... Daarom moest hij in alles worden zoals zijn broeders' (Hebreeuws 2,14-17).

Onze redding staat of valt met de vraag of Jezus echt was - en is. Zijn rol als onze pleitbezorger, onze hogepriester, staat of valt met de vraag of hij werkelijk menselijke dingen heeft meegemaakt (Hebreeën .) 4,15). Zelfs na zijn opstanding had Jezus vlees en beenderen (Johannes 20,27:2; Lukas .).4,39). Zelfs in hemelse heerlijkheid bleef hij mens (1. Timoteüs 2,5).

Gedraag je als God

"Wie is hij?" vroegen de Farizeeën toen ze zagen dat Jezus zonden vergaf. "Wie kan zonden vergeven dan God alleen?" (Lucas 5,21.) Zonde is een overtreding tegen God; hoe kan iemand namens God spreken en zeggen dat je zonden zijn uitgewist, uitgewist? Dat is godslastering, zeiden ze. Jezus wist wat ze ervan vonden, en hij vergaf nog steeds zonden. Hij suggereerde zelfs dat hij zelf vrij was van zonde (Johannes 8,46). Hij maakte een aantal verbazingwekkende beweringen:

• Jezus zei dat hij aan de rechterhand van God in de hemel zou zitten - een andere bewering dat Joodse priesters godslastering vonden6,63-65).
• Hij beweerde de Zoon van God te zijn - dit was ook een godslastering, zo werd gezegd, omdat dat in die cultuur praktisch betekende om tot God op te stijgen (Johannes 5,18; 19,7).
• Jezus beweerde zo volmaakt met God in overeenstemming te zijn dat hij alleen deed wat God wilde (Joh. 5,19).
• Hij beweerde één te zijn met de Vader (Johannes 10,30), die de joodse priesters ook als godslasterlijk beschouwden (Johannes 10,33).
• Hij beweerde zo goddelijk te zijn dat iedereen die hem zag de Vader zou zien4,9; 1,18).
• Hij beweerde dat hij Gods Geest kon uitzenden6,7).
• Hij beweerde dat hij engelen kon sturen3,41).
• Hij wist dat God de rechter van de wereld is, en tegelijkertijd beweerde hij dat God hem het oordeel gaf
  overhandigd (Johannes 5,22).
• Hij beweerde in staat te zijn de doden op te wekken, inclusief zichzelf (Johannes 5,21; 6,40; 10,18).
• Hij zei dat het eeuwige leven van iedereen afhangt van hun relatie met hem, Jezus (Mattheüs) 7,22-23).
• Hij zei dat de woorden die Mozes zei niet genoeg waren (Mattheüs) 5,21-48).
• Hij noemde zichzelf Heer van de Sabbat - een door God gegeven wet! (Matteüs 12,8.)

Als hij maar een mens was, zouden dit aanmatigende, zondige leringen zijn. Maar Jezus ondersteunde zijn woorden met verbazingwekkende werken. “Geloof me dat ik in de Vader ben en de Vader in mij; zo niet, geloof me dan ter wille van de werken" (Johannes 14,11). Wonderen kunnen niemand dwingen te geloven, maar ze kunnen nog steeds sterk "indirect bewijs" zijn.

Om te laten zien dat hij het gezag had om zonden te vergeven, genas Jezus een verlamde man (Lukas 5:17-26). Zijn wonderen bewijzen dat wat hij over zichzelf zei waar is. Hij heeft meer dan menselijke kracht, want hij is meer dan een mens. De beweringen over zichzelf - met elke andere godslastering - waren gebaseerd op waarheid bij Jezus. Hij kon spreken als God en handelen als God omdat hij God in het vlees was.

Zijn zelfbeeld

Jezus was zich duidelijk bewust van zijn identiteit. Op zijn twaalfde had hij al een speciale band met onze hemelse Vader (Lucas 2,49). Bij zijn doop hoorde hij een stem uit de hemel zeggen: Je bent mijn lieve zoon (Lucas 3,22). Hij wist dat hij een missie had om te dienen (Lucas 4,43; 9,22; 13,33; 22,37).

Jezus beantwoordde de woorden van Petrus: "U bent de Christus, de Zoon van de levende God!": "Gezegend bent u, Simon, zoon van Jona; Want niet vlees en bloed heeft u dat geopenbaard, maar mijn Vader, die in de hemelen is” (Matteüs 16:16-17). Jezus was de zoon van God. Hij was de Christus, de Messias - door God gezalfd voor een heel speciale missie.

Toen hij twaalf discipelen riep, één voor elke stam van Israël, rekende hij zichzelf niet tussen de twaalf. Hij stond over hen omdat hij boven heel Israël stond. Hij was de schepper en bouwer van het nieuwe Israël. Bij het avondmaal onthulde hij zichzelf als het fundament van het nieuwe verbond, een nieuwe relatie met God. Hij zag zichzelf als het brandpunt van wat God in de wereld deed.

Jezus keerde zich moedig tegen de traditie, tegen wetten, tegen de tempel, tegen religieuze autoriteiten. Hij eiste van zijn discipelen om alles achter te laten en hem te volgen, om hem eerst in hun leven te plaatsen, om zijn absolute trouw te bewaren. Hij sprak met het gezag van God - en sprak tegelijkertijd met zijn eigen autoriteit.

Jezus geloofde dat oudtestamentische profetieën in hem vervuld waren. Hij was de lijdende dienaar die zou sterven om mensen van hun zonden te redden (Jesaja 5 .)3,4-5 & 12; Mattheüs 26,24; markering 9,12; Lukas 22,37; 24, 46). Hij was de Vredevorst die Jeruzalem zou binnengaan op een ezel (Zacharia 9,9- 10; Mattheüs 21,1-9). Hij was de Mensenzoon aan wie alle macht en gezag zou worden gegeven (Daniël 7,13-14; Mattheüs 26,64).

Zijn vorige leven

Jezus beweerde vóór Abraham te hebben geleefd en drukte deze "tijdloosheid" uit in een klassieke zin: "Voorwaar, ik zeg u, voordat Abraham tot bestaan ​​kwam, ben ik" (Joh. 8,58e). Opnieuw geloofden de Joodse priesters dat Jezus zich goddelijke dingen toe-eigende en wilden hem stenigen (vers 59). In de uitdrukking "ben ik" klinkt 2. Mozes 3,14 waar God zijn naam aan Mozes openbaart: "Zo zult gij tot de kinderen van Israël zeggen: [Hij] 'Ik ben' heeft mij naar u toe gezonden" (vertaling Elberfeld). Jezus neemt deze naam hier voor zichzelf.

Jezus bevestigt dat "voordat de wereld was" Hij de heerlijkheid deelde met de Vader (Johannes 17,5). Johannes vertelt ons dat hij al in het begin der tijden bestond: zoals het Woord (Johannes 1,1). En ook in Johannes kunnen we lezen dat "alle dingen" gemaakt zijn door het woord (Joh 1,3). De vader was de planner, het woord de schepper, die uitvoerde wat gepland was. Alles is door en voor hem geschapen (Kolossenzen) 1,16; 1. Korintiërs 8,6). Hebreeën 1,2 zegt dat God "de wereld heeft gemaakt" door de Zoon.

In Hebreeën wordt, net als in Kolossenzen, gezegd dat de Zoon het universum "draagt", het "bestaat" in hem (Hebreeën 1,3; Kolossenzen 1,17). Beiden vertellen ons dat hij "het beeld van de onzichtbare God" is (Kolossenzen 1,15), "het beeld van zijn natuur" (Hebreeën 1,3).

Wie is Jezus? Hij is een goddelijk wezen dat vlees is geworden. Hij is de schepper van alle dingen, de prins van het leven (Handelingen van de apostelen) 3,15). Hij lijkt precies op God, heeft heerlijkheid als God, heeft een overvloed aan macht die alleen God heeft. Geen wonder dat de discipelen tot de conclusie kwamen dat hij goddelijk was, God in het vlees.

De aanbidding waard

Jezus' conceptie was bovennatuurlijk (Mattheüs .) 1,20; Lucas 1,35). Hij leefde zonder ooit te zondigen (Hebreeën) 4,15). Hij was zonder smet, zonder smet (Hebreeën) 7,26; 9,14). Hij heeft geen zonde begaan (1 Pt 2,22); er was geen zonde in hem (1. John 3,5); hij wist van geen enkele zonde (2. Korintiërs 5,21). Hoe sterk de verleiding ook was, Jezus had altijd een sterker verlangen om God te gehoorzamen. Zijn missie was om Gods wil te doen (Hebreeën 10,7).

Mensen aanbaden Jezus bij verschillende gelegenheden4,33; 28,9 u. 17; John 9,38). Engelen laten zich niet aanbidden (Openbaring 1 Kor9,10), maar Jezus stond het toe. Ja, de engelen aanbidden ook de Zoon van God (Hebreeën .) 1,6). Sommige gebeden waren gericht tot Jezus (Handelingen) 7,59-60; 2. Korintiërs 12,8; Openbaring 22,20).

Het Nieuwe Testament prijst Jezus Christus buitengewoon hoog, met formules die normaal aan God zijn voorbehouden: “Hem zij glorie in alle eeuwigheid! Amen "(2. Timoteüs 4,18;
2. Peter 3,18; Openbaring 1,6). Hij draagt ​​de hoogste titel van heerser die kan worden gegeven (Efeziërs 1,20-21). Hem God noemen is niet overdreven.

In Openbaring worden God en het Lam gelijkelijk geprezen, wat duidt op gelijkheid: "Aan hem die op de troon zit, en aan het Lam zij lof en eer en glorie en autoriteit voor eeuwig en altijd!" (Openbaring 5,13). De zoon moet net zo geëerd worden als de vader (Johannes 5,23). God en Jezus worden gelijkelijk Alpha en Omega genoemd, het begin en het einde van alle dingen (Openbaring) 1,8 & 17; 21,6; 22,13).

Oudtestamentische passages over God worden vaak overgenomen in het Nieuwe Testament en toegepast op Jezus Christus. Een van de meest opvallende is deze passage over aanbidding: "Daarom heeft God hem ook verhoogd en hem de naam boven alle namen gegeven, namelijk in de naam van Jezus zelf."

Elke knie, die in de hemel en op aarde en onder de aarde is, moet zich buigen, en elke tong moet belijden dat Jezus Christus Heer is, tot eer van God de Vader” (Filippenzen 2,9-11, een citaat uit Jesaja 45,23). Jezus krijgt de eer en het respect dat volgens Jesaja aan God moet worden gegeven.

Jesaja zegt dat er maar één Verlosser is - God (Jesaja 43:11; 45,21). Paulus stelt duidelijk dat God de Verlosser is, maar ook dat Jezus de Verlosser is (Tit1,3; 2,10 en 13). Is er een Verlosser of twee? Vroege christenen kwamen tot de conclusie dat de Vader God is en Jezus God, maar dat er maar één God is en daarom maar één Verlosser. Vader en Zoon zijn in wezen één (God), maar zijn verschillende personen.

Verschillende andere passages uit het Nieuwe Testament noemen Jezus ook God. John 1,1: “God was het Woord.” Vers 18: “Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeborene, die God is en in de schoot van de Vader is, heeft hem ons aangekondigd.” Jezus is de God-persoon die ons de Vader laat erkennen. Na de opstanding herkende Thomas Jezus als God: "Thomas antwoordde en zei tot hem: Mijn Heer en mijn God!" (Johannes 20,28).

Paulus zegt dat de patriarchen groot waren omdat van hen “Christus naar het vlees kwam, die boven alles God is, gezegend voor altijd. Amen" (Romeinen 9,5). In de brief aan de Hebreeën noemt God Zelf de Zoon "God": "O God, uw troon is voor eeuwig en altijd..." (Hebreeën 1,8).

“Want in Hem [Christus],” zei Paulus, “woont heel de volheid van de Godheid lichamelijk” (Kolossenzen 2,9). Jezus Christus is volledig God en heeft nog steeds een “lichamelijk bestaan”. Hij is het exacte beeld van God - vleesgeworden God. Als Jezus maar een mens was, zou het verkeerd zijn om ons vertrouwen op hem te stellen. Maar aangezien hij goddelijk is, wordt ons geboden hem te vertrouwen. Hij is onvoorwaardelijk betrouwbaar omdat hij God is.

Voor ons is de goddelijkheid van Jezus van cruciaal belang, want alleen wanneer hij goddelijk is, kan hij God nauwkeurig aan ons openbaren (Johannes 1,18; 14,9). Alleen een God-Persoon kan ons vergeven, verlossen, ons met God verzoenen. Alleen een God-Persoon kan het voorwerp van ons geloof worden, de Heer aan wie we absoluut trouw zijn, de Heiland die we vereren in lied en gebed.

Echt mens, echt God

Zoals te zien is in de aangehaalde referenties, wordt het "beeld van Jezus" van de Bijbel in mozaïekstenen verdeeld door het Nieuwe Testament. De afbeelding is consistent, maar wordt niet op één plaats verzameld. De oorspronkelijke kerk moest bestaan ​​uit de bestaande bouwstenen. Uit bijbelse openbaring trok ze de volgende conclusies:

• Jezus, de Zoon van God, is goddelijk.
• De Zoon van God werd waarlijk menselijk, maar de Vader niet.
• De Zoon van God en de Vader zijn anders, niet hetzelfde
• Er is maar één god.
• De Zoon en de Vader zijn twee personen in de ene God.
• Het Concilie van Nicea (325 n.Chr.) vestigde de goddelijkheid van Jezus, de Zoon van God, en zijn essentiële identiteit met de Vader (belijdenis van Nicea). Het Concilie van Chalcedon (451 AD) voegde eraan toe dat hij ook een man was:

‘[In navolging van de heilige vaders leren we allemaal unaniem dat het belijden van onze Heer Jezus Christus een en dezelfde Zoon is; hetzelfde is perfect in goddelijkheid en hetzelfde perfect in de mensheid, dezelfde waarachtige God en waarachtige mens ... Geboren vóór de tijd van de Vader volgens goddelijkheid ... van Maria, de Maagd en Moeder van God (theotokos) [geboren] , hij is als een en dezelfde, Christus, Zoon, eniggeboren, onvermengd in twee naturen ... Het verschil tussen naturen wordt geenszins opgeheven ter wille van de vereniging; Integendeel, de uniciteit van elk van de twee naturen wordt bewaard en gecombineerd in één persoon ..."

Het laatste deel werd toegevoegd omdat sommige mensen beweerden dat de aard van God de menselijke natuur van Jezus op de achtergrond duwde op een manier dat Jezus niet langer echt menselijk was. Anderen beweerden dat de twee naturen samengevoegd waren met een derde natuur, zodat Jezus noch goddelijk noch menselijk was. Nee, het bijbelse bewijs toont aan dat Jezus volledig mens en volledig God was. En dat is wat de kerk moet leren.

Hoe kan dit zijn?

Onze redding is afhankelijk van het feit dat Jezus zowel mens als God was en is. Maar hoe kan de heilige Zoon van God mens worden, de gedaante aannemen van het zondige vlees?

De vraag komt vooral omdat de mens, zoals we die nu zien, is gecorrumpeerd. Maar dat is niet hoe God het heeft geschapen. Jezus laat ons zien hoe de mens in waarheid kan en zou moeten zijn. Eerst laat hij ons een persoon zien die volledig afhankelijk is van de vader. Zo zou het ook met de mensheid moeten zijn.

Hij laat ons ook zien waartoe God in staat is. Hij is in staat om deel uit te maken van zijn schepping. Hij kan de kloof overbruggen tussen het ongeschapen en het geschapene, tussen het heilige en het zondige. We denken misschien dat het onmogelijk is; voor God is het mogelijk. Jezus laat ons ook zien wat de mensheid zal zijn in de nieuwe schepping. Als hij terugkeert en we worden opgevoed, zullen we op hem lijken (1. John 3,2). We zullen een lichaam hebben zoals zijn getransfigureerde lichaam (1. Korintiërs 15,42-49).

Jezus is onze pionier, hij laat ons zien dat de weg naar God over Jezus heen leidt. Omdat hij een mens is, voelt hij met onze zwakheden; omdat hij God is, kan hij voor ons werken in de rechterhand van God. Met Jezus als onze Verlosser kunnen we erop vertrouwen dat onze redding veilig is.

Michael Morrison

God, de zoon