Audio
Managementstructuur van de kerk
Het hoofd van de kerk is Jezus Christus. Hij openbaart aan de Kerk de wil van de Vader door de Heilige Geest. Door de Schriften leert de Heilige Geest de kerk en geeft ze de kracht om in de behoeften van gemeenschappen te voorzien. De Wereldwijde Kerk van God streeft ernaar de leiding van de Heilige Geest te volgen bij de zorg voor haar gemeenten en ook bij het aanstellen van ouderlingen, diakenen en diakenen en leiders. (Kolossenzen) 1,18; Efeziërs 1,15-23; johannes 16,13-15; Efeziërs 4,11-16)
Leiderschap in de kerk
Omdat het waar is dat elke christen de Heilige Geest heeft en de Heilige Geest ieder van ons onderwijst, is er dan enige leiding in de kerk? Kan het niet christelijker zijn om onszelf te zien als een groep van gelijken waar iedereen in staat is om een rol te spelen?
Verschillende Bijbelverzen, zoals: 1. John 2,27, lijken dit idee te bevestigen - maar alleen als het uit de context wordt gehaald. Toen Johannes bijvoorbeeld schreef dat christenen niemand nodig hadden om hen te onderwijzen, bedoelde hij dan dat ze niet door hem onderwezen moesten worden? Zei hij dat je geen aandacht schenkt aan wat ik schrijf omdat je mij of iemand anders niet nodig hebt als leraar? Dat bedoelde hij natuurlijk niet.
Johannes had deze brief geschreven omdat deze mensen moesten worden onderwezen. Hij waarschuwde zijn lezers tegen het gnosticisme, de houding dat redding door geheime leerstellingen haalbaar was. Hij zei dat de waarheden van het christendom al bekend waren in de kerk. De gelovigen hebben geen geheime kennis nodig naast wat de Heilige Geest al aan de kerk had overgeleverd. Johannes zei niet dat christenen het konden doen zonder leiders en leraren.
Elke christen heeft persoonlijke verantwoordelijkheden. Iedereen moet geloven, beslissingen nemen over hoe hij moet leven, beslissen wat hij gelooft. Maar het Nieuwe Testament maakt duidelijk dat we niet alleen individuen zijn. We maken deel uit van een gemeenschap. De kerk is optioneel in dezelfde zin als verantwoordelijkheid optioneel is. God laat ons onze acties kiezen. Maar dat betekent niet dat elke keuze even nuttig voor ons is, of dat iedereen gelijk is aan Gods wil.
Hebben christenen leraren nodig? Het hele Nieuwe Testament laat zien dat we ze nodig hebben. De kerk van Antiochië had leraren als een van haar leidende posities3,1).
Leraren zijn een van de gaven die de Heilige Geest aan de Kerk geeft (1. Korintiërs 12,28; Efeziërs 4,11). Paulus noemde zichzelf een leraar (1. Timoteüs 2,7; titus 1,11). Zelfs na vele jaren van geloof hebben gelovigen leraren nodig (Hebreeën .) 5,12). James waarschuwde tegen de overtuiging dat iedereen een leraar is (James 3,1). Uit zijn opmerkingen blijkt dat de kerk gewoonlijk mensen had die onderwezen.
Christenen hebben gedegen onderricht nodig in de waarheden van het geloof. God weet dat we met verschillende snelheden groeien en dat we onze sterke punten op verschillende gebieden hebben. Hij weet het omdat hij in de eerste plaats degene is die ons die sterke punten heeft gegeven. Hij geeft niet aan iedereen dezelfde geschenken (1. Korintiërs 12). In plaats daarvan verdeelt hij ze zodat we samenwerken voor het algemeen welzijn, elkaar helpend, in plaats van apart gezet te worden en onze eigen zaken na te streven (1. Korintiërs 12,7).
De ene christen is begaafd met een groter vermogen om genade te tonen, sommigen voor geestelijk onderscheidingsvermogen, sommigen om fysiek te dienen, sommigen om te vermanen, te coördineren of te onderwijzen. Alle christenen hebben dezelfde waarde, maar gelijkheid betekent niet hetzelfde zijn. We hebben verschillende vermogens, en hoewel ze allemaal belangrijk zijn, zijn ze niet allemaal hetzelfde. Als kinderen van God, als erfgenamen van de verlossing, zijn we gelijk. Maar we hebben niet allemaal hetzelfde werk in de kerk. God gebruikt mensen en verdeelt zijn gaven niet zoals hij ze wilde, volgens menselijke verwachtingen.
Dus God gebruikt leraren in de kerk, mensen die in staat zijn anderen te helpen leren. Ja, ik geef toe dat we als aardse organisatie niet altijd de meest begaafde kiezen en ik geef ook toe dat leraren soms fouten maken. Maar dit doet niet teniet de duidelijke getuigenis van het Nieuwe Testament dat Gods Kerk leraren heeft, dat dit een rol is die we kunnen verwachten in een gemeenschap van gelovigen.
Hoewel we geen eigen ambt hebben dat "leraren" wordt genoemd, verwachten we dat er leraren in de kerk zijn, we verwachten dat onze voorgangers weten hoe ze moeten onderwijzen (1. Timoteüs 3,2; 2 Timo 2,2). In Efeziërs 4,11 Paulus vat predikanten en leraren in een groep samen door ze grammaticaal te noemen alsof deze rol een dubbele verantwoordelijkheid had: voeden en onderwijzen.
Een hiërarchie?
Het Nieuwe Testament schrijft geen bepaalde hiërarchie van leiderschap voor de kerk voor. De kerk van Jeruzalem had apostelen en oudsten. De kerk in Antiochië had profeten en leraren (Handelingen 1 .)5,1; 13,1). Sommige passages van het Nieuwe Testament noemen de leiders oudsten, andere noemen ze rentmeesters of bisschoppen, sommigen noemen ze diakenen4,23; titus 1,6-7; Filipijnen 1,1; 1. Timoteüs 3,2; Hebreeën 13,17). Dit lijken verschillende woorden voor dezelfde taak.
Het Nieuwe Testament beschrijft geen gedetailleerde hiërarchie van apostelen tot profeten tot evangelisten tot herders tot ouderlingen tot diakenen tot leken. Het woord "over" zal hoe dan ook niet het beste zijn, omdat dit allemaal bedieningsfuncties zijn die zijn gemaakt om de kerk te helpen. Het Nieuwe Testament moedigt mensen echter aan om de leiders van de kerk te gehoorzamen, om samen te werken met hun leiderschap (Hebreeën 1 Kor.3,17). Blinde gehoorzaamheid is niet gepast, evenmin als extreme scepsis of weerstand.
Paulus beschrijft een eenvoudige hiërarchie wanneer hij Timotheüs vertelt om ouderlingen in de kerken te benoemen. Als apostel, kerkstichter en mentor stond Paulus boven Timotheüs en Timotheüs had zelf het gezag om te beslissen wie een ouderling of een diaken zou zijn. Maar dat is een beschrijving van Efeze, geen recept voor alle toekomstige kerkelijke organisaties. We zien geen poging om elke kerk te binden aan Jeruzalem of aan Antiochië of Rome. Dat zou hoe dan ook onpraktisch zijn geweest in de eerste eeuw.
Wat kan er vandaag over de kerk gezegd worden? We kunnen zeggen dat God van de kerk verwacht dat ze leiders heeft, maar hij specificeert niet hoe die leiders moeten worden geroepen of hoe ze moeten worden gestructureerd. Hij liet deze details open om te regeren in de veranderende omstandigheden waarin de kerk zich bevindt. We zouden leiders in de lokale gemeenschappen moeten hebben. Maar het doet er niet toe hoe ze heten: pastor Pierce, ouderling Ed, dominee Matson, of de kerkbediende Sam kan net zo acceptabel zijn.
In de Worldwide Church of God gebruiken we, vanwege de omstandigheden die we aantreffen, wat men een "bisschoppelijk" bestuursmodel kan noemen (het woord bisschoppelijk komt van het Griekse woord voor opziener, episkopos, soms vertaald als bisschop). Wij geloven dat dit de beste manier is voor onze kerken om leerstellige degelijkheid en stabiliteit te hebben. Ons bisschoppelijk leiderschapsmodel heeft zijn problemen, maar dat geldt ook voor andere modellen, omdat de mensen waarop ze allemaal zijn gebaseerd ook feilbaar zijn. Wij zijn van mening dat, gezien onze geschiedenis en geografie, onze organisatiestijl onze leden beter van dienst kan zijn dan een congregationeel of presbyteriaans leiderschapsmodel.
(Man, vergeet niet hier is dat alle modellen van de kerk leiderschap ze kongegrationalistisch, presbyterian of bisschoppelijk, kan verschillende vormen aannemen. De vorm van de bisschoppelijke lijn model verschilt sterk van die van de Oosters-orthodoxe Kerk, de Anglicaanse, Episcopale, rooms-katholieke of Lutherse kerken).
Het hoofd van de kerk is Jezus Christus en alle leiders in de kerk moeten ernaar streven hun wil te zoeken in alle dingen, zowel in hun persoonlijke leven als in het leven van de kerken. De leiders moeten christelijk zijn in hun werk, dat wil zeggen, ze moeten ernaar streven om anderen te helpen, niet om zichzelf te begunstigen. De plaatselijke kerk is geen werkgroep die de predikant helpt zijn werk te doen. In plaats daarvan fungeert de voorganger als een promotor om leden te helpen bij hun werk - het werk van het evangelie, het werk dat ze zouden moeten doen om Jezus 'wil.
Oudsten en spirituele leiders
Paulus vergelijkt de kerk met een lichaam dat veel verschillende leden heeft. Haar eenheid bestaat niet in gelijkvormigheid, maar in samenwerking voor een gemeenschappelijke God en voor een gemeenschappelijk doel. Verschillende leden hebben verschillende sterke punten en we moeten ze gebruiken in het voordeel van iedereen (1. Korintiërs 12,7).
De Worldwide Church of God benoemt gewoonlijk mannelijke en vrouwelijke oudsten om als pastorale leiders te dienen. Ze benoemt ook mannelijke en vrouwelijke leiders (die ook diakenen kunnen worden genoemd) bij volmacht.
Wat is het verschil tussen "Ordinatie" en "Autorisatie"? Over het algemeen is een wijding meer openbaar en permanent. Autorisatie kan privé of openbaar zijn en kan eenvoudig worden ingetrokken. Volmachten zijn minder formeel en zijn niet automatisch hernieuwbaar of overdraagbaar. Een ordinatie kan ook worden ingetrokken, maar dit gebeurt alleen in uitzonderlijke gevallen.
In de Worldwide Church of God hebben we geen gestandaardiseerde, uitputtende beschrijving van elke kerkleiderschapsrol. Ouderlingen dienen vaak als predikanten in kerken (primaire predikant of assistent). De meesten prediken en onderwijzen, maar niet allemaal. Sommige zijn gespecialiseerd in administratie. Elk dient onder toezicht van de hoofdpastor die de leiding heeft (de opzichter of episkopos van de gemeente) volgens hun capaciteiten.
Kerkdienstleiders weerspiegelen een nog grotere diversiteit, waarbij ieder (hopelijk) dient naar zijn of haar vermogen om de behoeften van de gemeente te dienen. De verantwoordelijke pastoor kan deze leiders machtigen voor tijdelijke taken of voor onbepaalde tijd.
De predikanten lijken een beetje op dirigenten van een orkest. Ze kunnen niemand dwingen het stokje te spelen, maar ze kunnen leerzaam en coördinerend zijn. De groep als geheel zal veel beter werk doen als spelers de personages oppikken die ze krijgen. In onze geloofsgemeenschap kunnen leden hun voorganger niet ontslaan. De predikanten worden geselecteerd en ontslagen op regionaal niveau, waaronder het kerkbestuur in de VS, in samenwerking met lokale ouderlingen.
Wat als een lid denkt dat een predikant incompetent is of de schapen op een dwaalspoor brengt? Hier komt onze bisschoppelijke bestuursstructuur om de hoek kijken. Leerstellige of leiderschapskwesties moeten eerst met de predikant worden besproken en daarna met een pastoraal leider (de opzichter of episcopus van de predikant in het district).
Net zoals de kerken lokale leiders en leraren nodig hebben, hebben voorgangers ook leiders en leraren nodig. Daarom geloven we dat het hoofdkwartier van de Global Church of God een belangrijke rol speelt in het dienen van onze gemeenschappen. We streven ernaar om te dienen als een bron van onderwijs, ideeën, aanmoediging, toezicht en coördinatie. Zeker, we zijn niet volmaakt, maar we zien erin de roeping die we hebben gekregen. Het is precies waar we naar streven.
Onze ogen moeten op Jezus gericht zijn. Hij heeft werk voor ons en er is al veel werk verzet. Laten we hem prijzen voor zijn geduld, voor zijn gaven en voor het werk dat bijdraagt aan onze groei.
Joseph Tkach
