Wat is het nieuwe verbond?

In zijn basisvorm regelt een verbond een wederzijdse relatie tussen God en de mensheid op dezelfde manier als een normaal verbond of overeenkomst een relatie regelt tussen twee of meer mensen. Het Nieuwe Verbond is van kracht omdat Jezus, de erflater, stierf. Dit begrijpen is van cruciaal belang voor de gelovige, omdat de verzoening die we hebben ontvangen alleen mogelijk is door "Zijn bloed aan het kruis", het bloed van het Nieuwe Verbond, het bloed van Jezus, onze Heer (Kolossenzen 1,20).

Wiens idee is het?

Het is belangrijk om te begrijpen dat het Nieuwe Verbond Gods idee is en dat het geen concept is dat door mensen is bedacht. Christus verklaarde aan Zijn discipelen toen Hij het Avondmaal instelde: "Dit is Mijn bloed van het nieuwe verbond" (Marcus 14,24; Mattheüs 26,28). Dit is het bloed van het eeuwig verbond" (Hebreeën 1 Kor3,20).

De profeten van het oude verbond voorspelden de komst van dit verbond. Jesaja beschrijft Gods woorden "aan hem die door de mensen wordt veracht en door de heidenen wordt verafschuwd, aan de dienaar van tirannen ... Ik heb u bewaard en u tot een verbond van het volk gemaakt" (Jesaja 4 Kor9,7-8e; zie ook Jesaja 42,6). Dit is een duidelijke verwijzing naar de Messias, Jezus Christus. Door Jesaja voorzei God ook: "Ik zal hun hun beloning getrouw geven en een eeuwig verbond met hen sluiten" (Jesaja 6).1,8).

Jeremia sprak er ook over: "Zie, de tijd komt, spreekt de Heer, dat Ik een nieuw verbond zal sluiten", dat "niet was zoals het verbond dat Ik sloot met hun vaderen, toen Ik ze bij de hand nam om ze te brengen." hen uit het land Egypte" (Jeremia 3 Kor1,31-32). Dit wordt opnieuw het "eeuwig verbond" genoemd (Jeremia 3 Kor2,40).

Ezechiël benadrukt de verzoenende aard van dit verbond. Hij merkt op in het beroemde hoofdstuk van de Bijbel over de "dorre beenderen": "En ik zal een verbond van vrede met hen sluiten, dat een eeuwig verbond met hen zal zijn" (Ezechiël 37,26). 

Waarom een ​​verbond?

In zijn basisvorm impliceert een verbond een wederkerige relatie tussen God en de mensheid op dezelfde manier als een normaal verbond of een overeenkomst een relatie tussen twee of meer mensen inhoudt.

Dit is uniek in religies omdat goden in oude culturen meestal geen betekenisvolle relaties hebben met mannen of vrouwen. Jeremia 32,38 wijst op de intieme aard van deze verbondsrelatie: "Zij zullen mijn volk zijn en ik zal hun God zijn."

Frets zijn en worden gebruikt in zakelijke en juridische transacties. Ten tijde van het Oude Testament omvatten zowel de Israëlitische als de heidense praktijken het ratificeren van menselijke kooien met een bloedoffer of een geringer ritueel van welke aard dan ook om de band en de eerste status van het verbond te benadrukken. Vandaag de dag zien we een blijvend voorbeeld van dit idee wanneer mensen plechtig ringen uitwisselen om hun verbintenis tot het huwelijk kenbaar te maken. Onder invloed van hun samenleving gebruikten bijbelse karakters verschillende praktijken om hun verbondsrelatie met God fysiek plechtig te verzegelen.

"Het is duidelijk dat het idee van een verbondsrelatie de Israëlieten helemaal niet vreemd was, en het is dan ook niet verwonderlijk dat God deze vorm van relatie gebruikte om Zijn relatie met Zijn volk uit te drukken" (Golding 2004: 75).

Gods verbond tussen hem en de mensheid is vergelijkbaar met dergelijke afspraken die in de samenleving worden gemaakt, maar heeft niet dezelfde rangorde. Het Nieuwe Verbond mist het concept van onderhandeling en uitwisseling. Bovendien zijn God en mens geen gelijke wezens. "Het goddelijke verbond gaat oneindig veel verder dan zijn aardse analogie" (Golding, 2004: 74).

De meeste oude frets hadden een wederzijdse kwaliteit. Bijvoorbeeld, gewenst gedrag wordt beloond met zegeningen, enz. Er is een element van wederkerigheid uitgedrukt in termen van overeengekomen voorwaarden.

Een type verbond is een verbond van hulp [ondersteuning]. Daarin verleent een hogere macht, zoals een koning, onverdiende gunst aan zijn onderdanen. Dit soort verbond kan het beste worden vergeleken met het nieuwe verbond. God schenkt zijn genade aan de mensheid zonder enige voorwaarden vooraf. Inderdaad, de verzoening die mogelijk werd gemaakt door het bloedvergieten van dit eeuwige verbond vond plaats zonder dat God de overtredingen ervan aan de mensheid toerekende (1. Korintiërs 5,19). Zonder enige daad of gedachte van berouw van onze kant, stierf Christus voor ons (Romeinen) 5,8). Genade gaat vooraf aan christelijk gedrag.

Hoe zit het met de andere bijbelse fretten?

De meeste Bijbelgeleerden identificeren ten minste vier andere fretten naast het Nieuwe Verbond. Dit zijn Gods verbonden met Noach, Abraham, Mozes en David.
In zijn brief aan de christenen uit de heidenen in Efeze legt Paulus hun uit dat zij "vreemden buiten het verbond der belofte" waren, maar in Christus waren zij nu "die eens ver weg waren, nabij gekomen door het bloed van Christus" (Efeziërs 2,12-13), dat wil zeggen, door het bloed van het Nieuwe Verbond, dat verzoening voor alle mensen mogelijk maakt.

De verbonden met Noach, Abraham en David bevatten alle onvoorwaardelijke beloften die hun directe vervulling vinden in Jezus Christus.

“Ik houd het vast zoals in de dagen van Noach, toen ik zwoer dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden lopen. Dus ik heb gezworen dat ik niet langer boos op je zal zijn of je zal uitschelden. Want bergen zullen wijken en heuvels vallen, maar mijn genade zal niet van u wijken, noch zal mijn vredesverbond wankelen, spreekt de Heer, uw barmhartige” (Jesaja 54,9-10).

Paulus legt uit dat Christus het beloofde zaad [afstammeling] van Abraham is, en daarom zijn alle gelovigen erfgenamen van reddende genade (Galaten 3,15-18). "Maar als u van Christus bent, dan bent u Abrahams kinderen en erfgenamen volgens de belofte" (Galaten 3,29). De verbondsbeloften met betrekking tot de geslachtslijn van David (Jeremia 23,5; 33,20-21) worden gerealiseerd in Jezus, "de wortel en het zaad van David", de Koning der gerechtigheid (Openbaring 22,16).

Het Mozaïsche verbond, ook wel het Oude Verbond genoemd, was voorwaardelijk. Voorwaarde was dat als de Israëlieten de gecodificeerde wet van Mozes zouden volgen, er zegeningen zouden volgen, met name de erfenis van het beloofde land, het visioen dat Christus geestelijk vervult: "En daarom is hij ook de middelaar van het nieuwe verbond, zodat door zijn dood, die is gekomen tot verlossing van de overtredingen onder het eerste verbond, zullen de geroepenen de beloofde eeuwige erfenis ontvangen" (Hebreeën 9,15).

Historisch gezien bevatten de frets ook borden die de voortdurende betrokkenheid van elk van de twee partijen aangaven. Deze tekens verwijzen ook naar het Nieuwe Verbond. Het teken van het verbond met Noach en de schepping was bijvoorbeeld de regenboog, een kleurrijke lichtverdeling. Het is Christus die het licht van de wereld is (Johannes 8,12; 1,4-9).

Het teken voor Abraham was de besnijdenis (1. Mozes 17,10-11). Dit komt overeen met de consensus van geleerden over de basisbetekenis van het Hebreeuwse woord berit, dat vertaald is met verbond, een term die verband houdt met snijden. De uitdrukking "een halsband doorsnijden" wordt nog wel eens gebruikt. Jezus, het zaad van Abraham, werd volgens dit gebruik besneden (Lucas 2,21). Paulus legde uit dat de besnijdenis voor de gelovige niet langer lichamelijk maar geestelijk is. Onder het Nieuwe Verbond is "de besnijdenis van het hart naar de geest en niet naar de letter" (Romeinen 2,29; zie ook Filippenzen 3,3).

De Sabbat was ook het teken dat gegeven werd voor het Mozaïsche Verbond (2. Mozes 31,12-18). Christus is de rest van al onze werken (Mattheüs) 11,28-30; Hebreeën 4,10). Deze rust is zowel toekomstig als heden: "Want als Jozua hen tot rust had gebracht, zou God daarna niet meer over een andere dag hebben gesproken. Zo is er nog rust voor het volk van God” (Hebreeën 4,8-9).

Het Nieuwe Verbond heeft ook een teken, en het is geen regenboog of besnijdenis of de sabbat. "Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: zie, een maagd is zwanger en zal een zoon baren, en zij zal hem Immanuel noemen" (Jesaja 7,14). De eerste indicatie dat wij Gods Nieuwe Verbondsvolk zijn, is dat God onder ons kwam wonen in de vorm van Zijn Zoon, Jezus Christus (Mattheüs 1,21; John 1,14).

Het Nieuwe Verbond bevat ook een belofte. "En zie", zegt Christus, "Ik zal op u neerzenden wat mijn Vader beloofd heeft" (Lukas 2 Kor.4,49), en die belofte was de gave van de Heilige Geest (Hand 2,33; Galaten 3,14). Gelovigen worden in het Nieuwe Verbond verzegeld "met de Heilige Geest die beloofd is, die het onderpand is van onze erfenis" (Efeziërs 1,13-14). Een ware christen wordt niet gekenmerkt door rituele besnijdenis of een reeks verplichtingen, maar door de inwoning van de Heilige Geest (Romeinen 8,9). De idee van het verbond biedt een brede en diepe ervaring waarin Gods genade letterlijk, figuurlijk, symbolisch en naar analogie kan worden begrepen.

Welke fretten zijn nog steeds van kracht?

Alle voornoemde frets zijn samengevat in de glorie van het eeuwige nieuwe verbond. Paulus illustreert dit wanneer hij het Mozaïsche Verbond, ook bekend als het Oude Verbond, vergelijkt met het Nieuwe Verbond.
Paulus verwijst naar het Mozaïsche verbond als het "doodbrengende ambt, geschreven in letters op steen" (2. Korintiërs 3,7; zie ook 2. Mozes 34,27-28), en zegt dat hoewel het eens glorieus was, "geen glorie kan worden gerekend tegen die buitengewone glorie", een verwijzing naar het ambt van de Geest, met andere woorden, het Nieuwe Verbond (2. Korintiërs 3,10). Christus is "grotere eer waard dan Mozes" (Hebreeën 3,3).

Het Griekse woord voor verbond, diatheke, geeft een nieuwe betekenis aan deze discussie. Het voegt de dimensie toe van een overeenkomst, wat een laatste wil of testament is. In het Oude Testament werd het woord berith in deze zin niet gebruikt.

De schrijver van Hebreeën gebruikt dit Griekse onderscheid. Zowel het Mozaïsche als het Nieuwe Verbond zijn als testamenten. Het Mozaïsche verbond is het eerste testament [testament] dat wordt geannuleerd wanneer het tweede wordt geschreven. "Dan neemt hij de eerste op om de tweede op te zetten" (Hebreeën 10,9). "Want als het eerste verbond onberispelijk was geweest, zou er geen plaats zijn geweest voor een ander" (Hebreeën 8,7). Het nieuwe verbond was "niet zoals het verbond dat ik sloot met hun vaderen" (Hebreeën 8,9).

Daarom is Christus de middelaar van een "beter verbond, gebaseerd op betere beloften" (Hebreeën 8,6). Wanneer iemand een nieuw testament maakt, verliezen alle eerdere testamenten en hun voorwaarden, hoe glorieus ze ook waren, hun effect, zijn niet langer bindend en zijn nutteloos voor hun erfgenamen. "Door 'een nieuw verbond' te zeggen, verklaart hij dat het eerste achterhaald is. Maar wat achterhaald en verouderd is, nadert zijn einde” (Hebreeën 8,13). Daarom kunnen de vormen van het oude niet worden geëist als voorwaarde voor deelname aan het nieuwe convenant (Anderson 2007: 33).

Natuurlijk: "Want waar een testament is, moet de dood zijn gebeurd van degene die het testament heeft gemaakt. Want een testament treedt pas in werking bij overlijden; het is niet van kracht zolang hij leeft die het heeft gemaakt" (Hebreeën 9,16-17). Daartoe is Christus gestorven en ontvangen wij de heiliging door de Geest. "Volgens deze wil zijn wij eens en voor altijd geheiligd door de offerande van het lichaam van Jezus Christus" (Hebreeën 10,10).

De verordening van het offersysteem in het Mozaïsche verbond is ondoeltreffend, "want het is onmogelijk dat het bloed van stieren en bokken zonden wegneemt" (Hebreeën 10,4), en hoe dan ook, het eerste testament werd geannuleerd zodat hij het tweede kon vestigen (Hebreeën 10,9).

Wie Hebreeën schreef, was erg bezorgd dat zijn of haar lezers de ernst van de nieuwtestamentische leer zouden begrijpen. Weet je nog hoe het was in het oude verbond als het ging om degenen die Mozes verwierpen? "Als iemand de wet van Mozes overtreedt, moet hij zonder genade sterven op twee of drie getuigen" (Hebreeën 10,28).

"Hoeveel zwaardere straf denkt u dat hij verdient, die de Zoon van God vertreedt, het bloed van het verbond, waardoor hij geheiligd werd, onrein acht en de geest van de genade beschimpt" (Hebreeën 10,29)?

sluitend

Het Nieuwe Verbond is van kracht omdat Jezus, de erflater, stierf. Dit begrijpen is van cruciaal belang voor de gelovige, omdat de verzoening die we hebben ontvangen alleen mogelijk is door "Zijn bloed aan het kruis", het bloed van het Nieuwe Verbond, het bloed van Jezus, onze Heer (Kolossenzen 1,20).

door James Henderson