Audio
Blijf gefocust op Gods genade
Ik zag onlangs een video waarin een tv-commercial werd geparodieerd. In dit geval was het een fictieve christelijke eredienst-cd genaamd It's All About Me. De cd bevatte de nummers: "Lord I Lift My Name on High", "I Exalt Me" en "There is None Like Me". (Niemand is zoals ik). Vreemd? Ja, maar het illustreert de trieste waarheid. Wij mensen hebben de neiging om onszelf te aanbidden in plaats van God. Zoals ik onlangs al zei, veroorzaakt deze neiging een kortsluiting in onze geestelijke vorming, die gericht is op vertrouwen in onszelf en niet in Jezus, "de auteur en voleindiger van het geloof" (Hebreeën 12,2 Luthers).
Door middel van thema's als 'zonde overwinnen', 'de armen helpen' of 'het evangelie delen' helpen dominees mensen soms onbedoeld om een verkeerde kijk op christelijke levenskwesties in te nemen. Deze thema's kunnen nuttig zijn, maar niet wanneer mensen op zichzelf gericht zijn in plaats van op Jezus - wie Hij is, wat Hij voor ons heeft gedaan en doet. Het is essentieel om mensen te helpen Jezus volledig te vertrouwen voor hun identiteit, maar ook voor hun levensroeping en uiteindelijke bestemming. Met de ogen op Jezus gericht, zullen ze zien wat er gedaan moet worden om God en de mensheid te dienen, niet door hun eigen inspanning, maar door genade om deel te nemen aan wat Jezus deed in overeenstemming met de Vader en de Heilige Geest en perfecte filantropie.
Laat me dit illustreren met gesprekken die ik had met twee toegewijde christenen. De eerste discussie die ik had was met een man over zijn worsteling met geven. Hij heeft lang geworsteld om meer aan de kerk te geven dan hij had begroot, gebaseerd op het verkeerde idee dat om vrijgevig te zijn, geven pijnlijk moet zijn. Maar hoeveel hij ook gaf (en hoe pijnlijk het ook was), hij voelde zich nog steeds schuldig dat hij meer kon geven. Op een dag, vol dankbaarheid, terwijl hij een cheque uitschreef voor de wekelijkse collecte, veranderde zijn kijk op geven. Hij merkte hoe hij zich concentreerde op wat zijn vrijgevigheid voor anderen betekent, in plaats van hoe het hemzelf beïnvloedt. Op het moment dat deze verandering in zijn denken om zich niet schuldig te voelen plaatsvond, veranderde zijn gevoel in vreugde. Voor het eerst begreep hij een passage uit de Schrift die vaak wordt aangehaald in opnamen van offerplechtigheden: “Ieder van u moet voor uzelf beslissen hoeveel u vrijwillig wilt geven en niet omdat anderen het doen. Want God houdt van degenen die vrolijk en gewillig geven.” (2. 9 Korintiërs 7 hoop voor iedereen). Hij realiseerde zich dat God niet minder van hem hield toen hij geen vreugdevolle gever was, maar dat God hem nu ziet en liefheeft als een vreugdevolle gever.
Het tweede gesprek bestond eigenlijk uit twee gesprekken met een vrouw over haar gebedsleven. Het eerste gesprek ging over het instellen van de klok om te bidden om er zeker van te zijn dat ze minstens 30 minuten aan het bidden was. Ze benadrukte dat ze alle gebedsverzoeken in die tijd aankon, maar schrok toen ze op de klok keek en zag dat er nog geen 10 minuten verstreken waren. Dus ze zou nog meer bidden. Maar elke keer dat ze naar de klok keek, zouden de gevoelens van schuld en ontoereikendheid alleen maar toenemen. Ik merkte gekscherend op dat het mij toescheen dat ze "de klok aanbidt." In ons tweede gesprek vertelde ze me dat mijn opmerking een revolutie teweeg had gebracht in haar benadering van bidden (God krijgt daarvoor de eer - niet ik). Blijkbaar zette mijn kant-en-klare commentaar haar aan het denken en toen ze bad, begon ze gewoon met God te praten zonder zich zorgen te maken over hoe lang ze aan het bidden was. In relatief korte tijd voelde ze een diepere band met God dan ooit tevoren.
Gericht op prestaties, is het christelijke leven (inclusief spirituele vorming, discipelschap en missie) geen must-have. In plaats daarvan gaat het om deelname uit genade aan wat Jezus in ons, door ons en om ons heen doet. Focussen op je eigen inspanning leidt vaak tot zelfingenomenheid. Een eigengerechtigheid die vaak andere mensen vergelijkt of zelfs veroordeelt en ten onrechte concludeert dat we iets hebben gedaan om Gods liefde te verdienen. De waarheid van het evangelie is echter dat God alle mensen liefheeft zoals alleen de oneindig grote God dat kan. Dat betekent dat hij net zoveel van anderen houdt als van ons. Gods genade elimineert elke "wij tegen zij"-houding die zichzelf als rechtvaardig verheft en anderen als onwaardig veroordeelt.
„Maar”, werpen sommigen misschien tegen, „hoe zit het met mensen die grote zonden begaan? God houdt beslist niet zoveel van hen als van trouwe gelovigen.’ Om dit bezwaar te beantwoorden hoeven we alleen maar te verwijzen naar de geloofshelden in Hebreeën 11,1-40 om naar te kijken. Dit waren geen perfecte mensen, van wie velen kolossale mislukkingen hebben meegemaakt. De Bijbel vertelt meer verhalen over mensen die God van mislukkingen heeft gered dan over mensen die rechtschapen leefden. Soms interpreteren we de Bijbel verkeerd om te bedoelen dat de verlosten het werk deden in plaats van de Verlosser! Als we niet begrijpen dat ons leven wordt gedisciplineerd door genade, niet door onze eigen inspanningen, concluderen we ten onrechte dat onze positie bij God is door onze prestatie. Eugene Peterson behandelt deze fout in zijn nuttige boek over discipelschap, A Long Obedience in the Same Direction.
De belangrijkste christelijke realiteit is de persoonlijke, onveranderlijke, volhardende toewijding die God ons oplegt. Volharding is niet het resultaat van onze vastberadenheid, maar het is het resultaat van Gods trouw. We bestaan niet op de manier van geloof omdat we buitengewone krachten hebben, maar omdat God rechtvaardig is. Christelijk discipelschap is een proces dat onze aandacht voor Gods gerechtigheid steeds sterker maakt en onze aandacht voor de eigen gerechtigheid zwakker. We erkennen ons doel in het leven niet door onze gevoelens, motieven en morele principes te onderzoeken, maar door Gods wil en intenties te geloven. Door de trouw van God te benadrukken, niet door de opkomst en ondergang van onze goddelijke inspiratie te plannen.
God, die altijd trouw aan ons is, veroordeelt ons niet als we hem ontrouw zijn. Ja, onze zonden storen hem zelfs omdat ze ons en anderen pijn doen. Maar onze zonden bepalen niet of en hoeveel God van ons houdt. Onze drie-enige God is perfect, hij is de volmaakte liefde. Er is geen mindere of grotere maatstaf voor zijn liefde voor elke persoon. Omdat God ons liefheeft, geeft Hij ons Zijn Woord en Geest om ons in staat te stellen onze zonden duidelijk te herkennen, om ze aan God toe te laten en dan om zich te bekeren. Dat wil zeggen, zich afkeren van de zonde en terugkeren naar God en Zijn genade. Uiteindelijk is elke zonde een afwijzing van genade. Per abuis geloven mensen dat ze zichzelf kunnen vrijspreken van zonden. Het is echter waar dat iedereen die zijn egoïsme verloochent, berouw toont en zonde belijdt, dat ook doet omdat hij het barmhartige en transformerende werk van God heeft aanvaard. In zijn genade aanvaardt God iedereen waar hij is, maar hij gaat verder vanaf daar.
Als we Jezus centraal stellen en niet onszelf, dan zien we onszelf en anderen zoals Jezus ons ziet als kinderen van God. Dat geldt ook voor de velen die hun hemelse Vader nog niet kennen. Omdat we met Jezus een leven leiden dat God welgevallig is, nodigt hij ons uit en rust ons toe om deel te nemen aan wat hij doet, om in liefde degenen te bereiken die hem niet kennen. Als we met Jezus deelnemen aan dit proces van verzoening, zien we met meer duidelijkheid wat God doet om Zijn geliefde kinderen ertoe aan te zetten zich in berouw tot Hem te wenden, om hen te helpen hun leven volledig in Zijn zorg te leggen. Omdat we met Jezus delen in deze bediening van verzoening, leren we veel duidelijker wat Paulus bedoelde toen hij zei dat de wet veroordeelt, maar de genade van God leven geeft (zie Handelingen 1 Kor.3,39 en Romeinen 5,17-20). Daarom is het van fundamenteel belang om te begrijpen dat al onze dienst, inclusief ons onderwijs over het christelijk leven, met Jezus wordt gedaan in de kracht van de Heilige Geest, onder de paraplu van Gods genade.
Ik blijf op de genade van God afgestemd.
Joseph Tkach
President GRACE COMMUNION INTERNATIONAL
