Audio
(K) een terugkeer naar normaliteit
Toen ik de kerstversiering verwijderde, ze inpakte en op hun oude plek neerlegde, zei ik tegen mezelf dat ik eindelijk weer normaal kon worden. Wat die normaliteit ook mag zijn. Zodra iemand mij vertelde dat normaliteit gewoon een functie is in de wasdroger en ik vermoed dat de meeste mensen denken dat dit waar is.
Moeten we na Kerstmis weer normaal doen? Kunnen we teruggaan naar wat we waren nadat we Jezus hadden ervaren? Zijn geboorte raakt ons met de majesteit dat God een van ons is geworden, door zijn heerlijkheid en plaats bij de Vader op te geven om te leven als een man zoals wij. Hij at, dronk en sliep (Filippenzen 2). Hij maakte van zichzelf een kwetsbare, hulpeloze baby die op zijn ouders vertrouwde om hem veilig door de kindertijd te leiden.
Tijdens zijn bediening gaf hij ons inzicht in de kracht die hij bezat door mensen te genezen, de stormachtige zeeën te kalmeren, de menigte te voeden en zelfs de doden te doden. Hij liet ons ook zijn soulvolle, liefhebbende kant zien door liefdadigheid te tonen aan de mensen die door de samenleving waren afgewezen.
We zijn ontroerd toen we zijn pad van lijden bewandelden, waarop hij moedig en vertrouwend in zijn vader tot zijn lot, de dood aan het kruis. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan de liefdevolle zorg voor zijn moeder en het gebed om vergeving voor degenen die verantwoordelijk zijn voor zijn dood. Hij zond de Heilige Geest om ons voor altijd aan te moedigen, te helpen en te inspireren. Hij liet ons niet alleen en we worden dagelijks getroost en gesterkt door zijn aanwezigheid. Jezus roept ons bij hem zoals we zijn, maar hij wil niet dat we zo blijven. Een van de taken van de Heilige Geest is om van ons een nieuwe schepping te maken. In tegenstelling tot wie we waren voordat we door hem werden vernieuwd. In 2. Korintiërs 5,17 er staat: „Daarom, indien iemand in Christus is, is hij een nieuw schepsel; het oude is voorbij, kijk, het nieuwe is gekomen."
We kunnen - en veel mensen doen hetzelfde - blijven denken en leven na het verhaal van Jezus te hebben gehoord met zijn hoop - het leven geven. Terwijl we dat doen, kunnen we hem de toegang tot het meest intieme deel van ons hart ontzeggen, net zoals we waarschijnlijk een informele kennis, vriend of zelfs echtgenote uit de buurt houden van onze diepste gedachten en gevoelens. Het is mogelijk om de Heilige Geest te blokkeren en hem op afstand te houden. Hij zal het eerder toestaan dan ons te forceren.
Toch is de raad van Paulus in Romeinen 12,2 is dat we het ons laten veranderen door de vernieuwing van onze geest. Dat kan alleen als we ons hele leven aan God geven: ons slapen, eten, naar het werk gaan, ons dagelijks leven. Ontvangen wat God voor ons doet, is het beste wat we voor hem kunnen doen. Als we onze aandacht op hem richten, worden we van binnenuit getransformeerd. Niet zoals de samenleving om ons heen die keer op keer probeert ons naar het niveau van onvolwassenheid te trekken, maar God haalt het beste in ons naar boven en ontwikkelt volwassenheid in ons.
Als we Christus ons leven laten veranderen, zullen we ons gedragen als Petrus en Johannes die de heersers, oudsten, geleerden van Jeruzalem en de mensen verbaasden. Deze eenvoudige mannen werden moedige en soevereine verdedigers van het geloof omdat ze in geest één waren met Jezus (Hand. 4). Voor hen en voor ons, als we eenmaal in contact komen met Zijn genade, kunnen we niet meer terug naar normaal.
door Tammy Tkach
