Zie evangelisatie door de bril van Jezus

427 evangelisatie

Toen ik naar huis reed, luisterde ik naar de radio, op zoek naar iets dat me zou kunnen interesseren. Ik belandde op een christelijk radiostation waar de prediker verkondigde: "Het evangelie is alleen goed nieuws als het niet te laat is!" Zijn punt was dat christenen hun buren, vrienden en families zouden moeten evangeliseren als ze Jezus nog niet hebben aanvaard. als Heer en Verlosser. De onderliggende boodschap was duidelijk: "Je moet het evangelie verkondigen voordat het te laat is!" Hoewel deze mening door veel (maar niet alle) evangelische protestanten wordt gedeeld, zijn er andere opvattingen die door orthodoxe christenen, zowel vandaag als in de Verenigde Staten, worden aangehangen. in het verleden vertegenwoordigd geweest. Ik zal hier in het kort een paar ideeën presenteren die suggereren dat we niet precies hoeven te weten hoe en wanneer God mensen tot redding zal brengen om actieve deelnemers te zijn aan het bestaande evangelisatiewerk van de Heilige Geest vandaag.

Restriktivismus

De predikant die ik op de radio hoorde, heeft een kijk op het evangelie (en de verlossing) die ook wel restrictivisme wordt genoemd. Deze visie stelt dat er geen kans meer is op redding voor een persoon die Jezus Christus niet uitdrukkelijk en bewust heeft aanvaard als Heer en Verlosser voor de dood; Gods genade is niet langer van toepassing. Restrictivisme leert dus dat de dood op de een of andere manier sterker is dan God - zoals "kosmische handboeien" die zouden voorkomen dat God mensen zou redden (zelfs als het niet hun schuld is) die zich tijdens hun leven niet expliciet aan Jezus als hun Heer hebben toevertrouwd en de Verlosser hebben gekend. . Volgens de leer van het restrictivisme bezegelt het niet uitoefenen van bewust geloof in Jezus als Heer en Verlosser tijdens iemands leven iemands lot 1. degenen die sterven zonder het evangelie te horen, 2. van degenen die sterven maar een vals evangelie hebben aanvaard en 3. degenen die sterven maar een leven hebben geleid met een mentale handicap waardoor ze het evangelie niet kunnen begrijpen. Door zulke barre omstandigheden te creëren voor degenen die de verlossing binnengaan en degenen aan wie het wordt ontzegd, roept restrictivisme verbazingwekkende en uitdagende vragen op.

inclusivisme

Een andere opvatting van evangelisatie die door veel christenen wordt aangehangen, staat bekend als inclusivisme. Deze opvatting, die door de Bijbel als gezaghebbend wordt beschouwd, ziet verlossing als iets dat alleen door Jezus Christus kan worden bereikt. Binnen deze doctrine zijn er veel opvattingen over het lot van degenen die voor hun dood geen expliciete belijdenis van geloof in Jezus hebben afgelegd. Deze verscheidenheid aan opvattingen komt in de hele geschiedenis van de kerk voor. Justinus de Martelaar (2. 20e eeuw) en CS Lewis (e eeuw) leerden beiden dat God de mens alleen redt dankzij het werk van Christus. Een persoon kan gered worden, zelfs als ze Christus niet kennen, als ze een "onvoorwaardelijk geloof" hebben dat tot stand is gebracht door Gods genade in hun leven door de hulp van de Heilige Geest. Beiden leerden dat "impliciet" geloof "expliciet" wordt wanneer God de omstandigheden leidt om de persoon in staat te stellen te begrijpen wie Christus is en hoe God, door genade, hun redding door Christus mogelijk heeft gemaakt.

Postmortale evangelisatie

Een andere visie (binnen inclusivisme) heeft betrekking op het geloofssysteem dat bekend staat als post-mortem evangelisatie. Deze opvatting stelt dat de niet-geëvangeliseerden na de dood door God kunnen worden verlost. Deze visie werd aan het einde van de tweede eeuw ingenomen door Clemens van Alexandrië en in de moderne tijd gepopulariseerd door de theoloog Gabriel Fackre (geboren in 1926). De theoloog Donald Bloesch (1928-2010) leerde ook dat degenen die in dit leven niet de kans hebben gehad om Christus te leren kennen, maar op God vertrouwen, door God de kans zullen krijgen wanneer ze na de dood voor Christus staan.

universalisme

Sommige christenen nemen wat bekend staat als universalisme. Deze visie leert dat iedereen noodzakelijkerwijs (op de een of andere manier) gered zal worden, ongeacht of ze goed of slecht waren, zich bekeerd hebben of niet, en of ze al dan niet in Jezus als Verlosser geloofden. Deze deterministische richting stelt dat uiteindelijk alle zielen (mensen, engelen of demonen) gered zullen worden door de genade van God en dat de reactie van het individu op God er niet toe doet. Deze opvatting ontwikkelde zich blijkbaar onder de christelijke leider Origenes in de tweede eeuw en heeft sindsdien aanleiding gegeven tot verschillende afleidingen die door zijn volgelingen worden bepleit. Sommige (zo niet alle) doctrines van universalisme erkennen Jezus niet als Verlosser en beschouwen de reactie van de mens op Gods genereuze gave als irrelevant. Het idee dat iemand genade kan weigeren en de Verlosser kan verwerpen en toch verlossing kan verkrijgen, is voor de meeste christenen volkomen absurd. Wij (GCI / WKG) beschouwen de opvattingen van het universalisme als onbijbels.

Wat gelooft de GCI / WKG?

Zoals met alle leerstellige onderwerpen waarmee we te maken hebben, zijn we in de eerste plaats schatplichtig aan de waarheid die in de Schriften wordt geopenbaard. Daarin vinden we de verklaring dat God de hele mensheid met zichzelf heeft verzoend in Christus (2. Korintiërs 5,19). Jezus leefde als mens bij ons, stierf voor ons, stond op uit de dood en steeg op naar de hemel. Jezus voltooide het verzoeningswerk toen hij, vlak voor zijn dood aan het kruis, zei: "Het is volbracht!" We weten uit bijbelse openbaring dat wat er uiteindelijk met mensen gebeurt, niet ontbreekt aan Gods motivatie, doel en doel wordt. Onze Drie-enige God heeft echt alles gedaan om elke persoon te redden van de gruwelijke en afschuwelijke toestand die "hel" wordt genoemd. De vader gaf namens ons zijn eniggeboren zoon, die sindsdien als hogepriester voor ons tussenbeide is gekomen. De Heilige Geest is nu aan het werk om alle mensen ertoe te brengen deel te nemen aan de zegeningen die hen in Christus te wachten staan. Dat is wat we weten en geloven. Maar er is veel dat we niet weten, en we moeten oppassen dat we geen conclusies (logische implicaties) trekken over dingen die verder gaan dan wat ons is gegeven voor zekere kennis.

We moeten bijvoorbeeld Gods genade niet overbelasten door dogmatisch de universalistische opvatting te propageren dat God, in het heil van alle mensen, de keuzevrijheid zal schenden van hen die vrijwillig en vastberaden Zijn liefde afwijzen, zich daardoor van Hem afkerend en Zijn geest afwijzend. . Het is moeilijk te geloven dat iemand zo'n beslissing zou nemen, maar als we de Schrift eerlijk lezen (met zijn talrijke waarschuwingen om het Woord en de Heilige Geest niet te trotseren), moeten we erkennen dat het mogelijk is dat sommigen uiteindelijk God en zijn Liefde. Het is belangrijk om te onthouden dat een dergelijke afwijzing een eigen keuze is en niet alleen hun lot. CS Lewis zei het treffend zo: "De poorten van de hel zijn van binnenuit op slot". Met andere woorden, de hel is waar men zich eeuwig moet verzetten tegen de liefde en barmhartigheid van God. Hoewel we niet met zekerheid kunnen zeggen dat alle mensen uiteindelijk Gods genade zullen accepteren, kunnen we hopen dat ze dat wel zullen doen. Deze hoop is één met Gods verlangen dat niemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering komen. We kunnen en mogen zeker niet minder hopen en moeten de Heilige Geest gebruiken om mensen tot bekering te brengen.

Gods liefde en Gods toorn staan ​​niet symmetrisch tegenover elkaar: met andere woorden, God weerstaat alles wat tegen zijn goede en liefdevolle doel is. God zou geen liefhebbende God zijn als hij niet hetzelfde deed. God haat de zonde omdat het zijn liefde en goed doel voor de mensheid tart. Zijn woede is daarom een ​​aspect van liefde - God weerstaat ons verzet. In zijn genade, gemotiveerd door liefde, vergeeft God ons niet alleen, maar discipel ons ook en verandert ons ook. We moeten niet denken dat Gods genade beperkt is. Ja, er is een reële mogelijkheid dat sommigen ervoor kiezen om eeuwig de liefhebbende en vergevende genade van God te weerstaan, maar dat zal niet gebeuren omdat God van gedachten is veranderd - zijn betekenis is duidelijk gemaakt in Jezus Christus.

Kijk door de bril van Jezus

Omdat verlossing, die persoonlijk en relationeel is, betrekking heeft op God en personen in relatie tot elkaar, mogen we bij het overwegen van Gods oordeel niet uitgaan van of beperkingen opleggen aan Gods verlangen naar relaties. Het doel van oordeel is altijd verlossing - het gaat om relaties. Door middel van oordeel scheidt God wat moet worden verwijderd (verdoemd) opdat een persoon een relatie (eenheid en gemeenschap) met Hem kan ervaren. Daarom geloven wij dat God oordeelt zodat zonde en kwaad worden veroordeeld, maar de zondaar wordt gered en verzoend. Hij scheidt ons van de zonde zodat het "zo ver weg is als de ochtend van de avond". Net als de zondebok van het oude Israël, zendt God onze zonden de woestijn in, zodat we een nieuw leven in Christus mogen hebben.

Gods oordeel heiligt, brandt en zuivert in Christus om de persoon te veroordelen die geoordeeld wordt. Gods oordeel is dus een proces van uitzoeken en scheiden - een scheiding van dingen die goed of fout zijn, die tegen of voor ons zijn, die tot het leven leiden of niet. Om zowel de aard van redding als oordeel te begrijpen, moeten we de Schrift lezen, niet door de bril van onze eigen ervaringen, maar door de bril van de persoon en de bediening van Jezus, onze Heilige Verlosser en Rechter. Houd hierbij rekening met de volgende vragen en hun voor de hand liggende antwoorden:

  • Is God beperkt in Zijn genade? NO!
  • Wordt God beperkt door tijd en ruimte? NO!
  • Kan God alleen handelen in de context van de wetten van de natuur, zoals wij mensen doen? NO!
  • Wordt God beperkt door ons gebrek aan kennis? NO!
  • Is hij de meester van de tijd? YES!
  • Kan hij in onze tijd zoveel kansen aanbrengen als hij wil, zodat we ons openstellen voor genade door zijn Heilige Geest? ZEKER!

Wetende dat wij beperkt zijn maar God niet, mogen we onze beperkingen niet projecteren op de Vader die ons hart perfect en volledig kent. We kunnen op zijn trouw rekenen, zelfs als we geen definitieve theorie hebben over hoe zijn trouw en barmhartigheid in ieders leven worden uitgewerkt, zowel in dit leven als in het leven hierna. Wat we wel zeker weten, is dat uiteindelijk niemand zal zeggen: "God, als u een beetje barmhartiger was geweest... had u Persoon X kunnen redden". We zullen allemaal ontdekken dat Gods genade meer dan voldoende is.

Het goede nieuws is dat het gratis geschenk van redding voor de hele mensheid volledig afhangt van Jezus die ons accepteert – niet van onze acceptatie. Omdat "allen die de naam van de Heer aanroepen zullen worden gered", is er voor ons geen reden om zijn geschenk van het eeuwige leven niet te ontvangen en te leven door zijn Woord en de Geest die de Vader ons zendt om vandaag vol te zijn. het leven van Christus. Daarom is er alle reden voor christenen om het goede werk van evangelisatie te ondersteunen - om actief deel te nemen aan het werk van de Heilige Geest om mensen tot bekering en geloof te leiden. Wat geweldig om te weten dat Jezus ons zowel accepteert als kwalificeert.       

door Joseph Tkach


pdfZie evangelisatie door de bril van Jezus